Soms ontdek je in je eigen buurt wat nieuws.
Jaren fiets je door het Westland en opeens rijd je er, een fantastisch pad langs de Blakervaart.
Een genot om op te rijden, smal, slecht wegdek. Ode aan de wegbeheerders die het pad niet verpesten om er ook "Batavus fietsers"over heen te laten gaan.
Grotere kaart weergeven
dinsdag 18 november 2008
maandag 26 mei 2008
Classico Boretti
Gisteren heb ik deelgenomen aan de eerste Classico Boretti (www.classicoboretti.nl). Ik moet zeggen dit was een genoegen. Ditmaal geen cylo waar je de bergen moest overleven, maar eentje waar je in de vlakke polder tegen de wind in mocht beuken.
Zondagochtend, 7.45 uur, ik verzamel met mijn fietsmaten bij mij thuis, laden de fietsen in de auto en rijden, in de regen van Zoetermeer naar Amsterdam. Aangekomen bij sportperk Slotervaart laden we de fietsen uit en kleden ons in de regen om. Je vraagt je wel eens af waar je mee bezig bent bij dit soort ongein. Benen nog effe insmeren met good old Born 1 en op naar het Olympisch stadion. De weg ernaartoe verast ons, een landweggetje en een sluisje, soms heeft Amsterdam ook mooie plekken.
Aangekomen in het stadion is het snel de rugnummers halen, het is nog 3 minuten voor vertrek. Mijn nummer zit er niet bij, en ik ga toch twijfelen aan mijn verstand, heb ik het verkeerde nummer onthouden?? Bij een dame achter een laptop vraag ik het na, mijn startnummer is echt 183...hmmm heeft Martijn dat niet toevallig gepakt??
Ja hoor, we kunnen beter aan Martijn zijn geheugen twijfelen, we zijn tenslotte al via Berkel naar Amsterdam gereden voor zijn fietscomputer en ook zijn repen lagen nog thuis.
Snel de chips wisselen en op naar de start. Snel genoeg komen we erachter dat we tegen de richting in naar de start rijden, waar Leontien Zijlaart al de startpistol in de lucht steekt. Wanneer we achter de groep aansluiten luid het startschot en daar gaan we de weg op.
Onder leiding van politiemotoren die de kruispunten afzetten knallen we door Buitenveldert. Het peloton probeert een bidon (met houder en al) te ontwijken die op straat ligt, ik wil niet weten hoe de rest van de fiets van deze deelnemer er uit ziet.
Langs de Amstel gaan we op Ouderkerk aan, het tempo ligt boven de 40 km/u. Ook zijn er zogenaamde verkeersremmers die het peloton vol in de remmen doet knijpen en zelfs een deelnemer via een salto op de weg doen belanden. Aan de overzijde van de Amstel, langs de Waver en door de Ronde Hoeppolder gaan we op Amstelhoek aan. Dit zijn grotendeels smalle slingerende weggetjes die het tempo er behoorlijk uit halen.
Op de lange rechte wegen door de polder gaat het tempo fors omhoog en moet de één na de de ander eraf, vanuit de staart bekijk ik dit tafreel. Via de Kromme Mijdrecht gaat het richting Nieuwer ter Aa. Een grote groep staat hier langs de kant voor een sanitaire stop. Ik besluit hieraan mee te doen in de hoop met de groep terug te keren in het peloton, helaas was ik wat te laat en zwem nu erachter, maar word ik, hangend aan een ambulance, weer teruggebracht in de groep.
We naderen Breukelen. Een grote rotonde neem ik, profesioneel, linksom. Daardoor ben ik in één klap van de staart in de buik van het peloton. Langs het Amsterdam-Rijnkanaal gaat de wedstrijd los. Met een gangetje van 45 km/u rijd ik van groepje naar groepje. Ik verbaas over de afscheiding tussen de weg en het fietspad, een gemene opstaande rand, even later zie ik inderdaad iemand op de grond liggen die er vol op is gereden.
Opeens zie ik Eelco langs de kant staan voor een sanitaire stop...op dit moment?? ik besluit te wachten en zie hem, voor een groepje uitrijden op me af komen. De groep is niet eens in staat het gat naar ons te dichten, terwijl wij relatief rustig het gat voor ons dichtrijden.
Langzaam aan halen we steeds meer mensen in die zich duidelijk hebben vergist in dit parcours, wat door de stevige wind behoorlijk zwaar is. Slingerend langs Abcoude, waar we nog even genieten van de bevoorrading (eerste worden we toch niet meer) gaan we in gestaag tempo op Amsterdam aan. Het laatste stuk gaat via de Kalfjeslaan en fietspaden op het Olympisch stadion aan waar we nog even sprinten, voor de eer.
Een deelnemer bedankt ons voor het in onze wiel mogen hangen, hij had het al opgegeven, maar door aan ons wiel te hangen was de hel voor hem toch minder.
Al met al heb ik genoten van deze cyclo. Bekend terrein, mooie afstand en zeker een prima wind. De hele entourage eromheen was super. En dan te bedenken dat je slechts deelnam voor 10 euro, waarvoor je ook nog pasta, een kookboek (met leuke recepten) en een heus Boretti wielershirt kreeg, maakt het helemaal af. Jammer voor de organisatie dat de shirts niet op tijd klaar waren, het was zeker een mooie reclame geweest om een compleet oranje Boretti peloton door de groene polder te zien rijden.
Misschien volgend jaar meer geluk, ik ben er weer bij ;-)
Zondagochtend, 7.45 uur, ik verzamel met mijn fietsmaten bij mij thuis, laden de fietsen in de auto en rijden, in de regen van Zoetermeer naar Amsterdam. Aangekomen bij sportperk Slotervaart laden we de fietsen uit en kleden ons in de regen om. Je vraagt je wel eens af waar je mee bezig bent bij dit soort ongein. Benen nog effe insmeren met good old Born 1 en op naar het Olympisch stadion. De weg ernaartoe verast ons, een landweggetje en een sluisje, soms heeft Amsterdam ook mooie plekken.
Aangekomen in het stadion is het snel de rugnummers halen, het is nog 3 minuten voor vertrek. Mijn nummer zit er niet bij, en ik ga toch twijfelen aan mijn verstand, heb ik het verkeerde nummer onthouden?? Bij een dame achter een laptop vraag ik het na, mijn startnummer is echt 183...hmmm heeft Martijn dat niet toevallig gepakt??
Ja hoor, we kunnen beter aan Martijn zijn geheugen twijfelen, we zijn tenslotte al via Berkel naar Amsterdam gereden voor zijn fietscomputer en ook zijn repen lagen nog thuis.
Snel de chips wisselen en op naar de start. Snel genoeg komen we erachter dat we tegen de richting in naar de start rijden, waar Leontien Zijlaart al de startpistol in de lucht steekt. Wanneer we achter de groep aansluiten luid het startschot en daar gaan we de weg op.
Onder leiding van politiemotoren die de kruispunten afzetten knallen we door Buitenveldert. Het peloton probeert een bidon (met houder en al) te ontwijken die op straat ligt, ik wil niet weten hoe de rest van de fiets van deze deelnemer er uit ziet.
Langs de Amstel gaan we op Ouderkerk aan, het tempo ligt boven de 40 km/u. Ook zijn er zogenaamde verkeersremmers die het peloton vol in de remmen doet knijpen en zelfs een deelnemer via een salto op de weg doen belanden. Aan de overzijde van de Amstel, langs de Waver en door de Ronde Hoeppolder gaan we op Amstelhoek aan. Dit zijn grotendeels smalle slingerende weggetjes die het tempo er behoorlijk uit halen.
Op de lange rechte wegen door de polder gaat het tempo fors omhoog en moet de één na de de ander eraf, vanuit de staart bekijk ik dit tafreel. Via de Kromme Mijdrecht gaat het richting Nieuwer ter Aa. Een grote groep staat hier langs de kant voor een sanitaire stop. Ik besluit hieraan mee te doen in de hoop met de groep terug te keren in het peloton, helaas was ik wat te laat en zwem nu erachter, maar word ik, hangend aan een ambulance, weer teruggebracht in de groep.
We naderen Breukelen. Een grote rotonde neem ik, profesioneel, linksom. Daardoor ben ik in één klap van de staart in de buik van het peloton. Langs het Amsterdam-Rijnkanaal gaat de wedstrijd los. Met een gangetje van 45 km/u rijd ik van groepje naar groepje. Ik verbaas over de afscheiding tussen de weg en het fietspad, een gemene opstaande rand, even later zie ik inderdaad iemand op de grond liggen die er vol op is gereden.
Opeens zie ik Eelco langs de kant staan voor een sanitaire stop...op dit moment?? ik besluit te wachten en zie hem, voor een groepje uitrijden op me af komen. De groep is niet eens in staat het gat naar ons te dichten, terwijl wij relatief rustig het gat voor ons dichtrijden.
Langzaam aan halen we steeds meer mensen in die zich duidelijk hebben vergist in dit parcours, wat door de stevige wind behoorlijk zwaar is. Slingerend langs Abcoude, waar we nog even genieten van de bevoorrading (eerste worden we toch niet meer) gaan we in gestaag tempo op Amsterdam aan. Het laatste stuk gaat via de Kalfjeslaan en fietspaden op het Olympisch stadion aan waar we nog even sprinten, voor de eer.
Een deelnemer bedankt ons voor het in onze wiel mogen hangen, hij had het al opgegeven, maar door aan ons wiel te hangen was de hel voor hem toch minder.
Al met al heb ik genoten van deze cyclo. Bekend terrein, mooie afstand en zeker een prima wind. De hele entourage eromheen was super. En dan te bedenken dat je slechts deelnam voor 10 euro, waarvoor je ook nog pasta, een kookboek (met leuke recepten) en een heus Boretti wielershirt kreeg, maakt het helemaal af. Jammer voor de organisatie dat de shirts niet op tijd klaar waren, het was zeker een mooie reclame geweest om een compleet oranje Boretti peloton door de groene polder te zien rijden.
Misschien volgend jaar meer geluk, ik ben er weer bij ;-)
dinsdag 25 maart 2008
Echte mannen
Omdat volgende week de Hobbeltjestocht is gingen we 2e paasdag op pad voor de verkenning ervan. We zijn mijn broer Eelco en Martijn. René die ook aanwezig zou zijn liet het afweten, vanwege het weer. Vanwege "het weer" hadden we beslotemn om het bij het Haagse lusje te houden, deze is het meest ingewikkelde vanwege het dubbel rijden van de diverse klimmetjes.
Nu verdiend deze Hobbeltjestocht wellicht wat uitleg. Deze tocht is zo'n 5 jaar geleden bij mij opgekomen toen ik in Den Haag reed. Daar kwam ik erachter dat als je er naar op zoek gaat je leuke "klimmetjes" kan vinden, met een buurtje van Noordwijk erbij reden voor een mooie tocht, zo gezegd zo gedaan.
Ook na wat puzzelwerk had ik de route voor dit jaar voor mekaar welke we dus gingen verkennen. Omstreeks 9.45 kwam ik bij Eelco aan. Martijn was al van de partij en de koffie ook. Eelco begon over zijn nachtrust, of liever gesproken over het gebrek eraan. Hij lag om 3.30 uur in bed....de reden zal ik in het midden laten, maar met zijn testosteron zat het wel goed.
Nu verdiend deze Hobbeltjestocht wellicht wat uitleg. Deze tocht is zo'n 5 jaar geleden bij mij opgekomen toen ik in Den Haag reed. Daar kwam ik erachter dat als je er naar op zoek gaat je leuke "klimmetjes" kan vinden, met een buurtje van Noordwijk erbij reden voor een mooie tocht, zo gezegd zo gedaan.
Ook na wat puzzelwerk had ik de route voor dit jaar voor mekaar welke we dus gingen verkennen. Omstreeks 9.45 kwam ik bij Eelco aan. Martijn was al van de partij en de koffie ook. Eelco begon over zijn nachtrust, of liever gesproken over het gebrek eraan. Hij lag om 3.30 uur in bed....de reden zal ik in het midden laten, maar met zijn testosteron zat het wel goed.
zaterdag 22 maart 2008
Wielertoeristen
Nu het nieuwe fietsseizoen is begonnen komen de meeste wielertoeristen ook weer om de hoek kijken. Nu heb je binnen het Wielertoerisme diverse soorten fietsers, net als bij het wielrennen waar je sprinters, klimmers, tijdrijders en knechten hebt heb je binnen het wielertoerisme nog meer soorten fietsers:
De Lance-fan
De trouwe fan van Lance. Rijdt op een Trek, heeft altijd een helm op met klep. Natuurlijk veel te lange zwarte sokken aan, en als het effe kan een U.S. Postal pakje aan.
Zijn Toerfietsprogramma is nauwkeurig uitgezocht. Rijdt met een koffiemolentje, vaak een te licht koffiemolentje. Bij deze fietsers vraag je je altijd af wat dat grote blad erop doet. Soms wagen ze zich aan een cyclosportief, maar daar kom je ze alleen in de achterhoede tegen, maar dat heeft er mee te maken omdat ze laat in het seizoen beginnen met fietsen waardoor ze duurtraining missen.
De Ambtenaar
De Oer-Toerfietser. Zijn zadel is voorzien van een veel te grote zadeltas. Met een toch wat gedateerd wielerpakje, helm te ver naar achteren en soms gewoon geitenwollen sokken aan trapt deze fietser zijn kilometers weg. Als zijn teller boven de 25 km/u komt breekt er paniek uit, dat is tenslotte niet volgens de regels. Bij iedere controlepost wordt trouw het Toerboekje gestempeld, anders gelooft zijn vrouw hem niet. Bij de rust staat er natuurlijk een Appelgebak naast zijn koffie (ze weten nog steeds niet dat een rijstenvlaai meer energie opleverd).
De Wielrenner
Dit zijn die fietsers die zo in het profpeloton passen. Althans zo zien ze eruit. Gladde benen, duur karretje, strak outfit. Deze fietsers worden er zelfs bij de amateurs er zo afgereden, daarom zie je ze bij de Wielertoeristen. Beginnen vaak hard maar zijn na een uur volkomen leeggereden.
De Serieuse fietser
's Winters in de sportschool, vanaf eind maart op de weg. Leeft voortdurend op uitgebalanceerde voeding, heeft een strak trainingsprogramma. Presteerd in Cyclo's vaak erg goed. Houden niet van het geduw en getrek in het peloton en zijn daarom vaak op kop te vinden met een compleet peloton in hun wiel, die ze wanner ze willen zo afschudden. Als ze echt van wielrennen houden hadden we nog meer Thomas Dekkers en Joost Posthuma's erbij.
De Flandrier
De Arbeiders onder de wielertoeristen. Rijden op Rosevice en Bruine boterhammen met kaas. Sleuren voortdurend op kop, rijden zich helemaal leeg. Zijn van die taaie types die zich er niet af laten rijden en steeds weer weten terug te komen. Weet veel kleine wegetjes te vinden omdat hij veelal het hele jaar doorfietst. Je vindt ze op bij toertochten en cyclo's waar ze niet onverdienstelijk presteren.
Ik ben benieuwd naar het komende seizoen. wellicht komt er een nieuw type Wielertoerist om de hoek. Ik ga me in ieder gevel verheugen op de Classico Boretti, wat een sukkels zullen er daar aan de start staan. Helaas voor eenverslag hiervan moet je wachten tot na 25 mei, maar dat wordt wel weer lachen.
De Lance-fan
De trouwe fan van Lance. Rijdt op een Trek, heeft altijd een helm op met klep. Natuurlijk veel te lange zwarte sokken aan, en als het effe kan een U.S. Postal pakje aan.
Zijn Toerfietsprogramma is nauwkeurig uitgezocht. Rijdt met een koffiemolentje, vaak een te licht koffiemolentje. Bij deze fietsers vraag je je altijd af wat dat grote blad erop doet. Soms wagen ze zich aan een cyclosportief, maar daar kom je ze alleen in de achterhoede tegen, maar dat heeft er mee te maken omdat ze laat in het seizoen beginnen met fietsen waardoor ze duurtraining missen.
De Ambtenaar
De Oer-Toerfietser. Zijn zadel is voorzien van een veel te grote zadeltas. Met een toch wat gedateerd wielerpakje, helm te ver naar achteren en soms gewoon geitenwollen sokken aan trapt deze fietser zijn kilometers weg. Als zijn teller boven de 25 km/u komt breekt er paniek uit, dat is tenslotte niet volgens de regels. Bij iedere controlepost wordt trouw het Toerboekje gestempeld, anders gelooft zijn vrouw hem niet. Bij de rust staat er natuurlijk een Appelgebak naast zijn koffie (ze weten nog steeds niet dat een rijstenvlaai meer energie opleverd).
De Wielrenner
Dit zijn die fietsers die zo in het profpeloton passen. Althans zo zien ze eruit. Gladde benen, duur karretje, strak outfit. Deze fietsers worden er zelfs bij de amateurs er zo afgereden, daarom zie je ze bij de Wielertoeristen. Beginnen vaak hard maar zijn na een uur volkomen leeggereden.
De Serieuse fietser
's Winters in de sportschool, vanaf eind maart op de weg. Leeft voortdurend op uitgebalanceerde voeding, heeft een strak trainingsprogramma. Presteerd in Cyclo's vaak erg goed. Houden niet van het geduw en getrek in het peloton en zijn daarom vaak op kop te vinden met een compleet peloton in hun wiel, die ze wanner ze willen zo afschudden. Als ze echt van wielrennen houden hadden we nog meer Thomas Dekkers en Joost Posthuma's erbij.
De Flandrier
De Arbeiders onder de wielertoeristen. Rijden op Rosevice en Bruine boterhammen met kaas. Sleuren voortdurend op kop, rijden zich helemaal leeg. Zijn van die taaie types die zich er niet af laten rijden en steeds weer weten terug te komen. Weet veel kleine wegetjes te vinden omdat hij veelal het hele jaar doorfietst. Je vindt ze op bij toertochten en cyclo's waar ze niet onverdienstelijk presteren.
Ik ben benieuwd naar het komende seizoen. wellicht komt er een nieuw type Wielertoerist om de hoek. Ik ga me in ieder gevel verheugen op de Classico Boretti, wat een sukkels zullen er daar aan de start staan. Helaas voor eenverslag hiervan moet je wachten tot na 25 mei, maar dat wordt wel weer lachen.
Abonneren op:
Posts (Atom)