De route van vandaag #PostGarmin

gewoon de route ouderwets op een papiertje gekrabbeld. http://flic.kr/p/gYShbr

Rondje IJssel en Salland

Rondje IJssel en Salland, a set on Flickr.

rondje

MTB bijeenkomst....

http://flic.kr/p/gV5ejc

Ontbijt

Nu eerst maar een goed ontbijt. http://flic.kr/p/gNHa86

De 11!

De Vossejacht komt er weer aan, dus de hoogste tijd om de 11 weer te monteren. http://flic.kr/p/gL6Jh6

Fiets poetsen

Dat is wel het voordeel van de harde regen van afgelopen zondag. Mijn fiets is al schoon gespoeld. Scheelt een hoop poetswerk. http://flic.kr/p/gL6Lea

Kaunertal (part 2)

Gelukkig, ik ben niet de enige gek die het Kaunertal leuk vind.

Goed nieuws "@nsauerbreij: Morgen trainen op de gletsjer van Kaunertal, maar ligt zelfs al sneeuw bij ons appartement op 1700m…"—

Frits Jelle Barend (@fbarend) October 13, 2013

Oke, dit gaat dan over snowdoarden, maar dan de reactie erop van Steven de Jongh

Schoonzwemmen of snorkolles

Vandaag ging ik dus op pad met de Fiets-Fit groep van de Toervereniging. Omdat de Wijk & Woudenroute op het programma stond was wat extra hulp wel wenselijk omdat de ervaring leert dat de groep behoorlijk uit elkaar kan liggen met zo’n tocht. En belofte maakt schuld. Maar of ik er vandaag nou zo blij mee was weet ik niet. De weersvooruitzichten waren niet al te best voor dit weekend. Hoewel de zaterdag uiteindelijk best meeviel, vreesde ik het ergste voor de zondag.

Dat gaat lekker worden morgen #modder #HupMTB http://t.co/bzXdQ6t8Ic—

Patrick Coers (@FietspaT) October 12, 2013

Herontdekking van de Lopiker- en Krimpenerwaard

Vandaag maakte ik ik mijn langverwachte plannen waar, ik trok eropuit om een met de MTB dierse kades in de Lopiker- en Krimpenerwaard te verkennen. Er zijn daar tal van mogelijkheden, dat had ik in het voorbij fietsen al regelmatig gezien, nu werd het tijd om eens te kijken hoe het er echt uit zag.

Vanaf huis reed ik eerst naar Oosterheem, daar nam ik een oud weggetje wat ooit eens aan de rand van de stad lag en waar het op vrijdag- en zaterdagavond altijd druk was met…

Weggetje achter het industrieterrein

---

Daarna reed ik meteen via Moerkapelle naar de A12, ik wilde en strook langs de A12 nemen die ik in het verleden ook al met een Vossejacht had gereden.

Ook nu was het prima te rijden, het laatste stuk was gewoon asfalt en daar moest ik de provinciale weg oversteken om verder richting Gouda te gaan. Via de IJsseldijk reed ik naar het Beijerschewegje wat steeds smaller en meer onverhard werd.

Eerst een “downhill” van de dijk

Nadat ik de dijk afreed kwam ik bij het wel bekende twee stroken asfalt.

Het asfalt maakte plaats voor graffel

En het graffel maakte plaats voor modder waar al de nodige bandensporen in stonden.

Aan het einde van het Beijersche wegje sloeg ik linksaf voor een stuk over de weg. Om tenslotte de N207 over te steken en meteen rechtdoor te gaan voor de volgende strook, de Schenkeldijk.

Maar eerst de brug over

Ik was duidelijk niet de eerste

Een prima te rijden dijk

Halverwege kan je links af, ondanks het riet reed ik rechtdoor

Deze dijk is prima te rijden. Halverwege kon ook links, dit dijkje zag er goed berijdbaar uit, toch reed ik gewoon rechtdoor. Aan het einde kwam ik mensen tegen die bramen aan het plukken waren. Ik reed ze rustig voorbij met een vriendelijke goedemiddag. We moeten het voor elkaar leuk houden.

Het einde van de dijk gaat over in een onverharde weg

Na dit avontuur reed ik een paar kilometer verhard richting de Vlist en nam vanaf daar het nieuwe fietspad richting Oudewater. Halverwege had ik een onverharde dijk die vol lag met schapen. Ik reed nog even verder omdat ik wist dat je daar ook in kon rijden, daar had ik afgelopen winter ook bandensporen gezien. Hoewel het bordje aangaf dat je hier niet mocht fietsen reed ik er toch in, ik zou wel zien. Het eerste suk beloofde al veel goeds. Het was af en toe wel opletten want er zaten soms behoorlijke gaten in, maar dat is tenslotte een onderdeel van het veldrijden. Ik wist niet echt waar ik nou zou uitkomen.

Eerst in zuidelijke richting

Deze kade eindigde bij een bruggetje wat keurig was voorzien van kippengaas. Toch bedoeld voor fietsers? Bij dit brugetje kwamen 4 kades bij elkaar. Ik kon verder in zuidelijke richting, in de richting van Polsbroek, ook kwam de eerder genoemde dijk waar de schapen lagen hier uit. Ik nam de dijk in oostelijke richting, die de Polsbroeker Achterkade schijnt te heten.

De kade richting Polsbroek

Ik na deze kade, war er twee naast elkaar lagen

Een prima te rijden dijk, waar soms houtsnippers lagen

Aan het einde sloeg ik linksaf richting Oudewater. In totaal had ik nu ruim 5 km onverhard gereden. Ik was niemand tegengekomen. Later zag ik op Strava dat ik niet de enige was die hier had gereden, er was zelfs een segment van.

Bij Oudewater aangekomen kwam de volgende kade, de Tiendweg. Tussen een huis en een schuur door reed ik dit dijkje op. Deze was een stuk zwaarder dan de vorige. De ondergrond was een stuk ongelijker en met veel kuilen. Ook waren de nodige hekken waar ik langs moest, dit wasgoed te doen, bij de meeste hekken zat een plank aan de zijkant waar ik er zo langs kon met mijn fiets in mijn handen.

Het eerste hek

Na een open stuk, tussen de wilgen door

Ook zater er de nodige brugen tussen, soms was het veen zover weggezakt dat ik van mijn fiets afmoest.

Even op de knop drukken en de brug gaat dicht

Tegen het einde kwam ik een echtpaar tegen wat hier aan het wandelen was. Ik stopte keurig aan de kant. DE man en vrouw begroete mijn goedemiddag, en vroegen of het niet zwaar was. Nou dat was het zeker wel De ondergrond (veen) reed zwaar en de wind had op de meeste plaatsen vrij spel, en hij stond natuurlijk tegen.

Bij de kruising met de Hoenkoopserijweg sloeg ik rechts af, ik weet dat je hier nog verder kan, maar da heb ik in het verleden al eens gedaan. ik reed nu op Hekendorp aan. Omdat de brug open stond moest ik een wachten, ik geloof niet dat ik het nu zo heel erg vond.

Na Hekendorp ging ik richting Hogebrug, voor het spoor sloeg ik linksaf en na een weg die tegenwoordig doodloopt. Ik ging eens kijken of de kade aan het einde te fietsen was. Bij het beging, voorzien van een hek, stond een bord wat allemaal niet mocht. Fietsen viel daar ook onder. Toch reed ik een stukje de dijk op en zag na 100 meter al het volgende hek en dit zou zo blijven tot Gouda. Daar had ik geen zin in en keerde om.

Mooi dijkje met wel erg veel hekken

Ik reed naar Hogebrug en zo naar de Reeuwijkse plassen. daar besloot ik een oud dijkje te nemen wat in het verleden vol lag met stenen, een soort rockgarden zeg maar. Helaas was dit onder handen genomen en omgetoverd tot een breed voetpad wat vol was met voetgangers.

Als je Jannes wilt zien schuimbekken moet je eens over de Herfsttocht beginnen

Na dit avontuur ging ik weer op huis aan. Het was mooi geweest. Mijn benen voelde zwaar en met de wind die er stond zou de terug weg geen makkie worden. Toch was ik tevreden. Ik had weer een paar mooie paden gereden. Nu eens kijken wat ik er verder mee kan.

Kaunertal!

Onlangs zag ik op YouTube een film van het Kaunertal. Of beter gezegd, de Kaunertaler Gletscherstrasse in Tirol. Met weemoed bekeek ik het filmpje. Alles was weer zo herkenbaar. En ik had meteen weer zin om daar te gaan fietsen. Drie uur lang omhoog zwoegen. Genieten van het landschap, die steeds kaler wordt. De thermometer op mijn fietscomputer die aangeeft dat het toch echt 4 graden is. De gletschers, de ijle lucht en een gevoel van overwinning wanneer je bovenkomt. Ik wil weer zo graag. En als ik er dan toch ben, dan neem ik de Pillerhöhe, Kühtai, Silvretta Hochalpstasse, en Stelvio ook meteen mee, die liggen toch in de buurt.

Op bezoek bij Bassie & Adriaan

Naar aanleiding van een filmpje gemaakt door Marcel werd ik erg enthousiast over het onlangs geopende MTB-parcours van Vlaardingen. Ik maakte via Feesboek en Goegelplus bekend dat ik vandaag naar Vlaardingen zou gaan en wie ook zin had mocht aansluiten. Dat mijn planning qua datum niet helemaal perfect was bleek wel dat een aantal mensen aangaf wel mee te willen maar niet te kunnen. Een combinatie van Fiet-Fit lessen, Kennismakingscursus voor de jeugd en een cursus fietsonderhoud door Frans. Ondanks dat stond er tien man klaar om met me mee te gaan. Dat was meer dan waar ik op gerekend had.

Tussen alle drukte vertrokken we. Ik had een beetje de kortste weg uitgezocht met wel wat off-road stukjes erin. Eerst via het Westerpark naar de Balijbrug, die we vakkundig langs de trappen afdaalde. Door de Balij naar Pijnacker om tussen de kassen door met een grindpad naar Delfgauw en Delft te gaan. Na Delft namen we een ruiterpad die nu prima te doen was. Achterin maakte Michael zich zorgen. Of we ooit bij Vlaardingen zouden aankomen. Maar na wat kilometers over het asfalt waren we vrij vlot in de Broekpolder.

Voor we aan het parcours begonnen werd ér eerst aan de voeding gedacht. Zelf deed ik mijn beenstukken uit en toen begonnen we aan het parcours. De route is prima uitgezet en er is onderscheid gemaakt in de standaard, blauwe route die relatief gemakkelijk is en op een paar plaatsen waar je kan kiezen voor een rode lus die verassende elementen heeft. We besloten eerst de blauwe route te rijden en het daarna wel te zien.

Het was meteen duidelijk, men had veel werk gemaakt van de route. Slingerend tussen de bomen waarbij rechtdoor rijden zeldzaam is gaat het eerst in noordelijke richting. Af en toe een brug over een sloot. En een aantal kunstmatige hoogteverschillen die voor de nodige afwisseling zorgde. Dat de ondergrond nog niet helemaal vast was gereden bleek wel in een bocht waar ik even weggleed, wat slingerde maar toch op mijn fiets bleef. Maar even later gleed Michael van Oort wel onderuit, allemaal zonder erg.

Van diverse dijken werd gebruik gemaakt om wat hoogteverschil te maken. Dit ging soms continu op en af. Bij één dijk werd het wel heel bont gemaakt, deze dijk reed je op en neer waarbij je alleen maar omhoog en omlaag ging. Hoe weinig het hoogteverschil ook mocht zijn, ik begon het wel in mijn benen te voelen. Je kreeg een idee dat dit door Bassie (van Adriaan) verzonnen was. Langzaam naderde we het einde. Ondertussen bleek ook Michael van der Toorn onderuit te zijn gegaan. En Jelle was lek gereden. Terwijl we stonden te wachten besloot ik even te kijken bij een stukje rode route. Hoewel dit niet helemaal af leek was het al veel belovend. Te eerste kreeg ik een smalle balk voor mijn kiezen, die ik toch maar even oversloeg. Om deze te rijden moet je toch een soort Adriaan (van Bassie) zijn. De daarop volgende "steiger" was goed te doen, dat gold ook voor de rockgardens. Hoewel er best nog meer was besloot ik terug te gaan naar de groep. Inmiddels was de groep weer compleet en gingen we huiswaarts.

Hiervoor had ik ook het één en ander in petto. Eerst reden naar de Kandelaarbrug. Vervolgens het schelpenpad langs de Zweth om vervolgens even goed huis te houden op de "Strada Bianche" Boezemweg. Dit ging wel ten koste van Danny. Maar de gekkigheid zat erop en rustig reden we weer maar Zoetermeer.

Ik kon terugkijken op een gezellige succesvolle dag. En ik denk dat we in de toekomst hier nog veel vaker gaan komen. #HupMTB.