De Oliebollentocht 2013

Traditiegetrouw sluiten we sinds 1995 het jaar bij TV Zoetermeer '77 af met de Oliebollentocht. Iets wat ooit was begonnen met een selectief klein groepje op het MTB is de laatste jaren uitgegroeid tot een behoorlijk groot evenement waarbij er niet alleen meer met de MTB wordt gereden maar ook op de weg, althans wanneer het weer het toelaat zoals vandaag. Daarom zat het clubhuis bij vertrek ook al barstens vol, en dan was er al een groepje op pad, bij terugkomst was het nog veel voller.

@kappie65 @toezoe77 lekker joekelen!
— Patrick Coers (@FietspaT) 31 december 2013

Om 10 uur vertrokken we met een groepje voor de 42 km lange MTB tocht. Pim had aan Ronald verteld dat je een gemiddelde van 3 km/u moest rijden om de hele route op tijd af te werken. Gevolg was dat Ronald vanaf vertrek meteen vol gas gaf wat voor een aantal iets te veel van het goede was. De groep lag na het eerste stuk veld al behoorlijk uit elkaar. En dat was nog een onschuldig dijkje waarbij we aan het eind over een hek moesten welke ik omlaag hield voor de rest. Gevolg was wel dat ik meteen vol in de achtervolging kon op een compleet losgeslagen peloton. Via een stukje Wijk en Woudenroute gingen we over het Noord-Aa strand wat lekker strak getrokken was voor deze rit (of was het voor de nieuwjaarsduik?) Enfin. Nadat er twee groepen overheen waren gereden was het allemaal niet meer zo heel erg strak.

Rustig rond de stad

Gisteren was het uitstekend weer om met de racefiets op pad te gaan. Gewoon de benen eens lekker lang een hoog tempo te laten draaien. Eens kijken of ik het tweede deel van de Vossejachtcompetitie wel er wat van kan bakken. Al kan ik maar tot het einde in de kopgroep mee want momenteel mis ik gewoon snelheid. Niet zozeer in het land, dat gaat wel goed maar op de weg kan ik er gewoon niet aanhangen. Daarom pakte ik maar mijn racefiets en vol goede moed vertrok ik richting het Noord-Aa om met een lekker hoog beentempo richting Gelderswoude. Maar eenmaal voorbij Gelderswoude was het alweer over. Ik begon mijn benen al te voelen. Rustig reed ik via Bent naar Benthuizen om verder langs de Hoefweg op de Kruisweg aan te gaan.

Vossenjacht: Dwars door Zoetermeer

Afgelopen zondag stond er een gedenkwaardige jacht op het programma. Nico en Ronald hadden als "nieuwelingen" laten zien dat ze een prima jacht kunnen uitzetten. De route was prima te volgen en het parcours loog er niet om. Eigenlijk bleven we in Zoetermeer met het nodige aan onverharde stroken erin verwerkt. Ook over het aantal deelnemers hoefde we niet te klagen. 50 man was komen op draven.

 O ja, daar onder ook een viertal vrouwen.

Ik ben er klaar voor. Ik ben benieuwd wat @nnofferman en @kappie65 ervan gemaakt hebben #HupMTB #KutJacht
— Patrick Coers (@FietspaT) 15 december 2013

Vandaag is rood

Dat het raar kan lopen met een Vossejacht is oud nieuws. Zo bakte ik er vorige week niks van, maar dat was vandaag wel anders. Door oplettendheid was ik afgelopen zondag tweede. Als van ouds werd 's morgens in het clubhuis de jacht van de week ervóór geëvalueerd op af en toe eigenzinnige wijze. Na de gebruikelijke prijsuitreiking waarbij niet alleen de winnaar Marco in het zonnetje werd gezet, mocht ook Rob in de Fietskledingvoordeel.nl doos graaien omdat hij een andere jacht was gaan volgen.

Vossejagen bij de Toerclub

Dit artikel verschijnt ook in de Fietspraat van Toervereniging Zoetermeer '77

Sinds november starten de Vossejagers vanuit ons clubhuis. En dat hebben we geweten. Ik zelf, al jaren actief jager, moest er aan wennen dat je bij terugkomst in een warm clubhuis kwam. Met name de jaren bij Soeterweide waaide het in het clubhuis altijd net zo hard als daar buiten. Maar waar we ook aan de groote van het peloton. Waren we de afgelopen seizoen blij als er iets meer dan 20 man met knijpers aan de stuur op pad gingen, de 4e jacht kon rekenen op een 37-tal deelnemers. Henk keek met paniek naar het rek waar de knijpers aan hangen want meer dan 39 hebben we niet direct voor handen. Ook enkele MTB-ers hebben de smaak te pakken. En eerlijk is eerlijk, met name Patrick van der Hil heeft het spelletje goed door en staat al een paar weken in de top 10 van het klassement. Maar ook oud jagers weten de weg weer te vinden, zoals Ted van der Pijl die, ook niet onverdienstelijk, goed hoog in het klassement staat. En dan hebben we het nu niet over de snelle mannen, want die vergeten nog wel eens een knijper in een emmer te doen staan zodoende lager in het klassement

.

Gegokt en verloren

Zondag stond de 4e Vossejacht op het programma. Vader en zoon Roskamp waren de hele zaterdag in de in de weer geweest om flink wat pijlen duidelijk op de weg te kwakken en een lading rood-wit lint te knopen in alle stukken land. Tot zover niks mis. De inschrijving ging als van ouds, onder het genot van een bak koffie werd de jacht van vorige week geanalyseerd. Opvallend waren de vele deelnemers. Zeven-en-dertig in totaal. Dat was een mooie opkomst.

Voor we vertrokken werden de oudjes van de week ervoor gehuldigd. En klokslag vijf-over-half-tien gingen we naar buiten waar het stevig door miezerde. De start was weer in het nabijheid van het clubhuis. Onderlangs de heuvel van Snowworld ging het het Buytenpark in. Daar dacht ik een lintje te zien hangen. Achterf bleek deze niet van onze jacht te zijn. Maar door het dwalen in het Buytenpark had ik nu wel een achterstand. Ik gok dat deze al ruim 5 minuten bedroeg. Daar ging ik dan. In mijn uppie vol in de achtervolging. Via het Westerpark ging het op het Balijbos aan met de nodige stukken land maar geen emmers. Gelukkig stond er bij de Balijbrug, onder aan de geluidswal, wel een emmer. Maar hiervoor gleed ik wel eerst onderuit. De combinatie van keihard opgepompte semi sliks en modder was geen succes.

Draaien en keren rondom Zoetermeer

Vanochtend weer eens op pad geweest voor mijn gebruikelijke Vrijdagmorgenrondje. Gewoon even op mijn gemak wat kilometers wegtrappen. Omdat het eigenlijk prima weer was besloot ging ik maar op mijn racefiets te.

Maar even mijn racefiets uitlaten om het weekend in te luiden.
— Patrick Coers (@FietspaT) 22 november 2013

Ik weergaf bedacht gewoon een rondje om Zoetermeer te gaan rijden. Een beetje "doorrijwegen" zonder stoplichten en de terreur van Elektrische ANWB fietsen. Eerst reed ik een rondje door de Geerpolder om vervolgens onder Stompwijk langs te gaan en de Stompwijkseweg af te raggen. Lekker handjes op het stuur, grote plaat voor en rammen maar. Daarna even naar het Buytenpark voor de Kraalpas. Dit ging eigenlijk wel aardig. Langs het Westerpark, waarbij ik me afvroeg wie op Strava de eerste KOM zal worden op de Jan Waaijerbrug? Dat toch iets waar je serieus mee bezig moet zijn zo in de winterperiode.

Goede benen en slechte ogen

Vandaag stond de 2e Vossejacht op het programma. Henk was de uitzetter en dat beloofd altijd wat moois te worden. Omdat ik me na de jacht van vorige week lekker in de top van het klassement had genesteld was ik super gemotiveerd. Op weg naar het clubhuis zag ik her en der regenbuien terwijl ik zelf in het zonnetje reed. De kans dat we het droog zouden houden was klein. Onderweg zag ik ook al de pijlen van de jacht staan, ze stonden er prima bij. Van de gelegenheid maakte ik gebruik om eens een lusje te verkennen.

Lekker weertje weer bij de Vossejacht vandaag denk ik zo. #zoekdevos
— Patrick Coers (@FietspaT) 10 november 2013

De 1e Vossejacht : Eindelijk

Altijd als de maand november nadert wordt ik zenuwachtig. Mijn bloed gaat koken. Mijn hele lichaam begint te stuiteren. De reden is dat het Vossejachtseizoen weer gaat beginnen. Voor mij is dit wel het hoogtepunt van het fietsseizoen. En terwijl de meeste fietsers wedomelen in een winterslaap of gaan fietsen naast hun koffiepot, ben ik in weer en wind buiten te vinden. Op zoek naar 6 emmers en een paal om mijn ring omheen te gooien en dit dwars door alles heen. Weilanden, stranden en lange rechte wegen tegen de wind in.

Zo, biefstuk zit erin. Nu nog een appel en een ei naar binnenwerken #ZoekDeVos #ontbijt
— Patrick Coers (@FietspaT) November 3, 2013

Vandaag was het dus zover, de eerste Vossejacht van het nieuwe seizoen was een feit. Dit jaar startte we in het clubhuis van de Toervereniging wat ook meteen een aantal nieuwe deelnemers opleverde. Zelfs enkele jeugdleden waagde zich aan de Vossejacht. De eerste Vossejacht was uitgezet door Erik die nog niet zo heel lang deelneemt aan de Vossejacht maar daarintegen wel de kneepjes van het vak kent. Dat bleek wel bij de start, Erik nam een foto van de deelnemers waarbij de oplettende jager alvast zijn groene knijper in de groene emmer deed. Uiteindelijk bleek slecht één renner zo wakker te zijn om zijn kijper voor de officiele start in de emmer te gooien, maar of het volgens de regels is?

Nieuwsgierigheid

De weersverwachting voor vandaag was niet van dien aard dat je op de fiets zou springen om eens een lekker rondje af te werken. Toch sprong ik op de fiets om een lekker rondje af te werken. Ten eerste was ik nieuwsgierig of je nou een rondje om de golfbanen in het Bentwoud kon rijden en ten tweede was het wel lekker om even en rondje op de MTB te rijden in aanloop naar de Vossejacht die aanstaande zondag start.

Effe trainen voor de Vossejacht http://t.co/wgWcw9azpQ
— Patrick Coers (@FietspaT) November 1, 2013

Lekker modderpad

Ergens in het Bentwoud. Lekker hoor om doorheen te banjeren. http://flic.kr/p/haeU6F

Dijkje bij Oosterheem

http://flic.kr/p/haeZSb

Dijkje bij Oosterheem

http://flic.kr/p/haeZj7

Effe trainen voor de Vossejacht

http://flic.kr/p/ha9bPw

De route van vandaag #PostGarmin

gewoon de route ouderwets op een papiertje gekrabbeld. http://flic.kr/p/gYShbr

Rondje IJssel en Salland

Rondje IJssel en Salland, a set on Flickr.

rondje

MTB bijeenkomst....

http://flic.kr/p/gV5ejc

Ontbijt

Nu eerst maar een goed ontbijt. http://flic.kr/p/gNHa86

De 11!

De Vossejacht komt er weer aan, dus de hoogste tijd om de 11 weer te monteren. http://flic.kr/p/gL6Jh6

Fiets poetsen

Dat is wel het voordeel van de harde regen van afgelopen zondag. Mijn fiets is al schoon gespoeld. Scheelt een hoop poetswerk. http://flic.kr/p/gL6Lea

Kaunertal (part 2)

Gelukkig, ik ben niet de enige gek die het Kaunertal leuk vind.

Goed nieuws "@nsauerbreij: Morgen trainen op de gletsjer van Kaunertal, maar ligt zelfs al sneeuw bij ons appartement op 1700m…"—

Frits Jelle Barend (@fbarend) October 13, 2013

Oke, dit gaat dan over snowdoarden, maar dan de reactie erop van Steven de Jongh

Schoonzwemmen of snorkolles

Vandaag ging ik dus op pad met de Fiets-Fit groep van de Toervereniging. Omdat de Wijk & Woudenroute op het programma stond was wat extra hulp wel wenselijk omdat de ervaring leert dat de groep behoorlijk uit elkaar kan liggen met zo’n tocht. En belofte maakt schuld. Maar of ik er vandaag nou zo blij mee was weet ik niet. De weersvooruitzichten waren niet al te best voor dit weekend. Hoewel de zaterdag uiteindelijk best meeviel, vreesde ik het ergste voor de zondag.

Dat gaat lekker worden morgen #modder #HupMTB http://t.co/bzXdQ6t8Ic—

Patrick Coers (@FietspaT) October 12, 2013

Herontdekking van de Lopiker- en Krimpenerwaard

Vandaag maakte ik ik mijn langverwachte plannen waar, ik trok eropuit om een met de MTB dierse kades in de Lopiker- en Krimpenerwaard te verkennen. Er zijn daar tal van mogelijkheden, dat had ik in het voorbij fietsen al regelmatig gezien, nu werd het tijd om eens te kijken hoe het er echt uit zag.

Vanaf huis reed ik eerst naar Oosterheem, daar nam ik een oud weggetje wat ooit eens aan de rand van de stad lag en waar het op vrijdag- en zaterdagavond altijd druk was met…

Weggetje achter het industrieterrein

---

Daarna reed ik meteen via Moerkapelle naar de A12, ik wilde en strook langs de A12 nemen die ik in het verleden ook al met een Vossejacht had gereden.

Ook nu was het prima te rijden, het laatste stuk was gewoon asfalt en daar moest ik de provinciale weg oversteken om verder richting Gouda te gaan. Via de IJsseldijk reed ik naar het Beijerschewegje wat steeds smaller en meer onverhard werd.

Eerst een “downhill” van de dijk

Nadat ik de dijk afreed kwam ik bij het wel bekende twee stroken asfalt.

Het asfalt maakte plaats voor graffel

En het graffel maakte plaats voor modder waar al de nodige bandensporen in stonden.

Aan het einde van het Beijersche wegje sloeg ik linksaf voor een stuk over de weg. Om tenslotte de N207 over te steken en meteen rechtdoor te gaan voor de volgende strook, de Schenkeldijk.

Maar eerst de brug over

Ik was duidelijk niet de eerste

Een prima te rijden dijk

Halverwege kan je links af, ondanks het riet reed ik rechtdoor

Deze dijk is prima te rijden. Halverwege kon ook links, dit dijkje zag er goed berijdbaar uit, toch reed ik gewoon rechtdoor. Aan het einde kwam ik mensen tegen die bramen aan het plukken waren. Ik reed ze rustig voorbij met een vriendelijke goedemiddag. We moeten het voor elkaar leuk houden.

Het einde van de dijk gaat over in een onverharde weg

Na dit avontuur reed ik een paar kilometer verhard richting de Vlist en nam vanaf daar het nieuwe fietspad richting Oudewater. Halverwege had ik een onverharde dijk die vol lag met schapen. Ik reed nog even verder omdat ik wist dat je daar ook in kon rijden, daar had ik afgelopen winter ook bandensporen gezien. Hoewel het bordje aangaf dat je hier niet mocht fietsen reed ik er toch in, ik zou wel zien. Het eerste suk beloofde al veel goeds. Het was af en toe wel opletten want er zaten soms behoorlijke gaten in, maar dat is tenslotte een onderdeel van het veldrijden. Ik wist niet echt waar ik nou zou uitkomen.

Eerst in zuidelijke richting

Deze kade eindigde bij een bruggetje wat keurig was voorzien van kippengaas. Toch bedoeld voor fietsers? Bij dit brugetje kwamen 4 kades bij elkaar. Ik kon verder in zuidelijke richting, in de richting van Polsbroek, ook kwam de eerder genoemde dijk waar de schapen lagen hier uit. Ik nam de dijk in oostelijke richting, die de Polsbroeker Achterkade schijnt te heten.

De kade richting Polsbroek

Ik na deze kade, war er twee naast elkaar lagen

Een prima te rijden dijk, waar soms houtsnippers lagen

Aan het einde sloeg ik linksaf richting Oudewater. In totaal had ik nu ruim 5 km onverhard gereden. Ik was niemand tegengekomen. Later zag ik op Strava dat ik niet de enige was die hier had gereden, er was zelfs een segment van.

Bij Oudewater aangekomen kwam de volgende kade, de Tiendweg. Tussen een huis en een schuur door reed ik dit dijkje op. Deze was een stuk zwaarder dan de vorige. De ondergrond was een stuk ongelijker en met veel kuilen. Ook waren de nodige hekken waar ik langs moest, dit wasgoed te doen, bij de meeste hekken zat een plank aan de zijkant waar ik er zo langs kon met mijn fiets in mijn handen.

Het eerste hek

Na een open stuk, tussen de wilgen door

Ook zater er de nodige brugen tussen, soms was het veen zover weggezakt dat ik van mijn fiets afmoest.

Even op de knop drukken en de brug gaat dicht

Tegen het einde kwam ik een echtpaar tegen wat hier aan het wandelen was. Ik stopte keurig aan de kant. DE man en vrouw begroete mijn goedemiddag, en vroegen of het niet zwaar was. Nou dat was het zeker wel De ondergrond (veen) reed zwaar en de wind had op de meeste plaatsen vrij spel, en hij stond natuurlijk tegen.

Bij de kruising met de Hoenkoopserijweg sloeg ik rechts af, ik weet dat je hier nog verder kan, maar da heb ik in het verleden al eens gedaan. ik reed nu op Hekendorp aan. Omdat de brug open stond moest ik een wachten, ik geloof niet dat ik het nu zo heel erg vond.

Na Hekendorp ging ik richting Hogebrug, voor het spoor sloeg ik linksaf en na een weg die tegenwoordig doodloopt. Ik ging eens kijken of de kade aan het einde te fietsen was. Bij het beging, voorzien van een hek, stond een bord wat allemaal niet mocht. Fietsen viel daar ook onder. Toch reed ik een stukje de dijk op en zag na 100 meter al het volgende hek en dit zou zo blijven tot Gouda. Daar had ik geen zin in en keerde om.

Mooi dijkje met wel erg veel hekken

Ik reed naar Hogebrug en zo naar de Reeuwijkse plassen. daar besloot ik een oud dijkje te nemen wat in het verleden vol lag met stenen, een soort rockgarden zeg maar. Helaas was dit onder handen genomen en omgetoverd tot een breed voetpad wat vol was met voetgangers.

Als je Jannes wilt zien schuimbekken moet je eens over de Herfsttocht beginnen

Na dit avontuur ging ik weer op huis aan. Het was mooi geweest. Mijn benen voelde zwaar en met de wind die er stond zou de terug weg geen makkie worden. Toch was ik tevreden. Ik had weer een paar mooie paden gereden. Nu eens kijken wat ik er verder mee kan.