De Masoos

Hoewel je het je misschien niet kan voorstellen was er eens een periode dat De Masoos niet uit het Toerpeloton waren weg te denken. De Masoos was een groepje fietsmaten, bestaande uit Jan, Fred, Frans, Kees en Anton. De Masoos beperkte zich niet tot het fietsen in de directe omgeving. De Masoos kon je door heel het land tegenkomen. Sterker nog, door heel Europa. De Masoos hadden een speciaal geprepareerd aanhangertje waar precies vijf fietsen op paste. Daarmee reden ze zelfs de Pyreneeën over van oost naar west. Of andersom.

De Masoos reden nog in het GPS-loze tijdperk. Maar ze hadden geen GPS nodig want De Masoos hadden Jan. En Jan wist overal de weg. Jan verzorgde veelal de routes van De Masoos. Jan wist daardoor overal de weg. Dit in tegenstelling tot Frans. Frans ging ooit met dichte mist fietsen. Na een paar uur was Frans totaal de weg kwijt en bij het binnenrijden van dorp vroeg hij aan een man waar hij was. Het bleek dat Frans weer in Zoetermeer was zonder er erg in te hebben. Ik heb ooit met een uitgepijlde toertocht meegemaakt dat Frans ons 3 keer heeft ingehaald. Menig Constantheidsrit is door De Masoos gewonnen. Niet omdat ze netjes 25 km/u reden. In tegendeel. Maar ze reden zo vaak fout en moesten terug dat ze uiteindelijk precies op tijd terug waren met wel de dubbele kilometers op de teller. Ook hadden De Masoos gedurende een Constantheidsrit bij de koffiestop alle voorwielen uit de fietsen van de overige deelnemers gehaald en wisten zo een mooie voorsprong op te bouwen. Ook hebben ze wel eens onderweg een brug opengedraaid zodat alle deelnemers konden omfietsen naar de volgende brug.

Je weet beter

Het was weer zo'n dag dat je beter weet. Je weet dat het verstandig was om iet te gaan fietsen. Je weet dat het beter was om thuis te blijven. Je weet dat een blik op buienradar je leerde dat het in de directe omgeving niet droog zou blijven. Maar goed, je verstand is niet alles. Je wilt gewoon even naar buiten. Even lekker een frisse neus halen, de benen laten draaien.In je achterhoofd had je wel dat je niet de geplande 150 minuten duurtraining zou volmaken. Zo'n dag was het dus. Toch heb ik lekker gefietst, even naar buiten, redelijk weer gehad, niet droog maar onderweg zag ik boven Zoetermeer een donkergrijze massa hangen waar ik lekker omheen ging.

Even Zoetermeer rond

Vanochtend was het prima fietsweer, dus nadat de kids nar school waren gauw omkleden en op pad voor een goede twee uur lekker de benen pijn laten doen. Je kan het ook duurtraining noemen. Doel was wel om met een lekker hoog beentempo te rijden en tussendoor de viaducten op te sprinten. Ik had daarvoor een rondje om de stad bedacht met wegen en fietspaden waar ik lekker kon doorrijden.

Even de kilometers onder mijn wielen door laten rollen.
— Patrick Coers (@FietspaT) 14 februari 2014

Eerst reed ik langs de Noordhoverplas op Benthuizen aan. Een groepje hondenbezitters, die hun honden los midden op het fietspad lieten lopen, sprongen, met de honden aan de halsband gauw opzij. Onder hen was de oud renner John van Putten, die in het verleden wel ee andere mening had over honden, iet met eroverheen rijden of zo. Hij moedigde me nog aan door met z'n ballengooier een tik op mijn kont te geven en "Hup doorrijden" te roepen. Nou dat was ik wel van plan, dat doorrijden.
Na Benthuizen ging ik via de Slootweg en Gelderswoude op richting Bent. Dit soort wegen zijn toch heerlijk om te fietsen. Ik reed wel duidelijk voor de wind, want met gemak wist ik een beentempo van zo'n 110 omw/min te rijden. Dat werd wel anders toen ik weer in zuidelijke richting ging. Ik schakelde een tantje lager, reed langs de HSL naar het Bentwoud om daar naar de eerste sprint van de dag te gaan, de Bentwoudbrug. Terwijl ik vol aanzette om tegen de brug op te sprinten kwam uit tegengestelde richt Rob Vandermeer rijden. In het verleden ook Mr. Duinentocht genoemd, maar zoals hij nu op zijn fiets zat zag het er voor hem niet veel belovend uit. Niet dat ik in topvorm ben, maar ik fiets minder dan hij, dat is dus één tegenstander minder.

Ik zag dat @remibike ook druk aan het trainen was voor de #DT — Patrick Coers (@FietspaT) 14 februari 2014

Roubaix-Zoetermeer : 260 km genieten

In het verleden was er bij onze fietsclub de tocht Givet-Zoetermeer. Een 300 km lange tocht vanuit het Franse Givet naar Zoetermeer warbij er om klokslag middennacht werd vertrokken vanuit Givet en we 300 km later aankwamen in Zoetermeer. Zoiets moest weer kunnen vond ik, fietsen vanuit Frankrijk naar Zoetermeer. Maar de tijden waren veranderd. Hele lange afstanden werden er niet meer gereden en het 's nachts fietsen door net het mooiste stukje van de route was ook niet zo'n succes. Daarom ging ik eens kijken naar een plaats wat dichterbij lag. Gewoon, met een landkaart voor mijn neus en een touwtje keek ik richting het zuiden. En wat bleek, Roubaix ligt dichterbij Zoetermeer dan Givet. Na wat rekenwerk kwam ik er achter het een goede 250 km zou zijn om vanuit Roubaix naar Zoetermeer te fietsen. Een rondje door de fietsclub leerde me dat er wel oren waren naar zo'n tocht, reden genoeg om alles op gang te zetten.

De wielerbaan van Roubaix