Gisteren stond de derde Vossejacht op het programma. Ditmaal uitgezet door de neven Scholten die erom bekend staan het liefst een Vossejacht uit te zetten van 100 km helemaal door het veld. We waren dus gewaarschuwd. Ook deze ochtend was er weer een lekkere dichte mist, wat tegen je of voor je kan werken. Vanwege mijn goede klassering in het klassement ben ik momenteel supergemotiveert.
Deze keer waren er een hoop BMX-ers die hun kans waagden bij de Vossejacht. Ook werd de jacht van vorige week geanalyseerd waarbij het toch langerzamerhand duidelijk werd Jan zich niet zo heel erg netjes had gedragen. Na de gebruikelijke koffie gingen we op pad. De start was zo'n beetje midden op de rijbaan van de Meerzichtlaan. Waarna we de bergenbuurt van Meerzicht indoken voor het gebruikelijke draai en keerwerk door de woonwijk gingen we naar de A12 om weer een stuk langs het nieuwe geluidsscherm te gebruiken. Er ontstond verwarring omdat er geen pijl meer te ontdekken was en er enkele zelfs de jacht van vorige week gingen volgen. Hoewel er vooraan toch een drietal de regel in acht nam "geen pijl is rechtdoor" en daarmee een voorsprong van 10 minuten bij elkaar reed. Zelf zat ik in het peloton.
Door Rokkeveen waar wat twijfel ontstond door het ontbreken van een pijl wisten we met zes man weg te rijden van de rest en en zo een leuke voorsprong op te bouwen, althans dat denken we want door de mist was de zicht niet meer dan 100 meter waardoor je totaal geen idee had hoeveel voorsprong en achterstand je had. Bij een tuinder reden we langs het bassin waar de 2e controle stond. Door een woonwijk van Pijnacker, met het gebruikelijke draaien en keren, reden we langs tijdelijk bankgebouw waar de witte emmer stond en later door menig jager werd gemist.
In de mist werd er koers gezet naar de Boezemweg en waren onze achtervolgers ook aangesloten. Een lange onverharde weg waar ik lekker tempo maakte. De weg is onlangs weer een beetje rechtgetrokken want er was nu prima over te rijden, in tegenstelling tot afgelopen zomer. Over het smalle pad van langs de Zweth gingen op het dorpje Zweth aan waar we geen tijd namen voor een bak koffie in het aldaar gevestigde restaurant. Via de trap moesten we de Kandelaarbrug over. Aad (ook een Scholten) besloot het fietspad te nemen en kwam zo op de terugweg terecht, iets wat hij zich na een paar kilometer pas realiseerde.
Met de groep gingen we nu Midden-Delfland in. Bij het indraaien van het bos was er meteen het eerste zware stuk land. Eerst nog een stukje graffelpad maar al snel sompig grasland. Na een bocht hoorde ik een hoop tumult. Daar zag ik enkele renners op de grond liggen, als ik goed had opgelet had ik gezien dat ze een stuk veen ingereden waren en tot hun knieën in de modder stonden. Nu reed ik zelf mijn complete voorwiel de sompige grond in en stond tot mijn knieën vast. Henk die ik net ervoor had ingehaald reed me lachend voorbij. Met veel moeite trok ik aan mijn fiets en had plots alleen mijn stuur maar in mijn handen. Lekker was dat. Toe ik er zelf goed en wel uit was kwam Raoel achter me en reed zich nog dieper het land in waarbij hij zelfs zijn fietscomputer verloor.
Nu moest ik, met een niet al te vast stuur, alleen in de achtervolging terwijl er een grote groep me mijn naaste concurrenten voor me zat. Dit is echt zo'n moment dat je denkt dat het niks meer wordt. Over het fietspad langs Delft ging het richting Schipluiden. Daar moesten we linksaf het land in wat de toekomstige A4 wordt. Hier was ik weer blij, in het land rij ik toch een stuk makkelijker en de verse sporen waren goed te volgen. Plots stond ik weer bij de grote groep die even de weg kwijt was. Hiet stond duidelijk een pijl rechtdoor een weiland in. Van rechts kwam ineens een koploper uit de mist opdoemen en reed in een hoog tempo voorbij. De twijfel sloeg toe. Blind reed ik het weiland in, totaal geen idee waar ik zou uitkomen, de mist leek wel dikker geworden. Toen ik bij een sloot stond was de keuze links of rechts. Ik besloot rechts maar dat werd ook niet veel. De groep reed een beetje doelloos achter me aan. We besloten terug te gaan en zochten het hek van het weiland weer. Op de gok gingen we nu de kant op waar we Martijn naartoe hadden zien rijden. Dit bleek als snel de juiste weg te zijn.
Via een plank over een sloot reden we verder richting Schiedam. Daar ging de route over een paar voor mij bekende paden die ik van de zomer al had verkend. De pijlen waren hier niet echt duidelijk waardoor ik verkeerd gokte en wederom in de achtervolging ging. In Schiedam hadden de uitzetters een post bij een school gezet, ondanks dat ik nu ver achterop lag gooide ik hier de 5e knijper in de emmer, ik kreeg weer hoop dat ik nu toch goed zat. Met Koen en Stefan raapte we Henk op en reden weer naar de Kandelaarbrug. Hier was wat verwarring over de te volgen route, uiteindelijk bleken we over de brug te moeten gaan iets wat Stefan al direct had gedaan. Na de brug kwamen we in het laatste stuk land met de laatste emmer. Henk die het tempo van Koen en mij niet kon volgen lieten we al snel achter ons en stoepend en harkend gingen het via Pijnacker op Zoetermeer aan met onderweg heel wat nieuwe stukken fietspad. Ik twijfelde eraan of ik Koen wel kon hebben bij de Vos want we waren behoorlijk aan elkaar gewaagd.
Langs de N470 sloegen we links af een stuk onverharde weg in, Koen liet het eigenlijk al snel lopen toen ik aanzette. Bedacht op een eventuele terugval van mijzelf schakelde ik voor het stuk met zand een stuk lichter maar mijn plek bleek al snel veilig. Als 16 legde ik mijn ring om de vos. Blij was ik om te horen dat ik één van de weinige was die alle controles had.
Uiteindelijk bleek ik het goed gedaan te hebben, 3e in de dagstand (alweer) en nog steeds 2e in de stand. Dit bied perspectief voor de rest van het seizoen.
2011-11-20 08:43 Vos weergeven op een grotere kaart
maandag 21 november 2011
maandag 14 november 2011
Geen hand voor de ogen
Gisteren stond de 2e Vossejacht op het programma. Henk en Jules zouden de jacht uitzetten. Met Henk, die volgens mij alle boeren uit de omgeving kent, houd ik altijd rekening met veel lange stukken land. Of het nu ook zo zou zijn was maar de vraag.
Door mijn goede uitslag van de week ervoor was ik super gemotiveerd. Ik had veel tot de puntjes verzorgt, fiets nagelopen, maar niet gepoetst (bijgeloof, straks poets ik het geluk eraf). Net op het punt toen ik stond te vertrekken bedacht ik me dt ik en PTT-elastiek moest hebben om mijn ring voor de vos om mijn arm te kunnen doen. Helaas, geen voor handen, dan maar zo.
Lichtelijk gespannen reed ik naar het clubhuis. De vorm was goed, ik was niet eens op zoek naar pijlen, iets wat ik anders wel doe. Bij het clubhuis nam ik een bak koffie, kreeg mijn spullen, startnummer 2 vandaag, en genoot van de evaluatie van de jacht van vorige week.
Vijf over half tien vertrokken we naar de start. Ditmaal geen zoeken naar de start maar in vliegende vaart langs het Westerpark naar de A12. Echt hoog lag het tempo niet. Klassementsleider Charles reed op kop met zijn naaste belager, Aad in het wiel. Ik besloot maar eens het tempo op te voeren wetende dat ik dit later wel weer moest bekopen, zo gaat het nou eenmaal. Langs de A12 ging het tempo weer omhoog. De uitzetters hadden een leuk stukje land gevonden langs de gloednieuwe geluidswal. De notoire afsnijders bleven hier op het fietspad rijden, d'r stond tenslotte geen emmer. Verderop doken we een stuk bos in en reden langs het Bredewater op het kantoor van Jules af waar op het parkeerdek 2 emmers stonden die iedereen eigenlijk wel had.
Via de Boerhaavelaan en Stolbergenlaan gingen we langs de Delftsewallenwetering weer naar de A12 om onze weg te vervolgen naar Bleizo. Daar waren een paar zoekpijlen geplaatst. Ik probeerde een uit kunstje uit door om te draaien op het moment dat ik de vervolgpijl zag. Een deel van de rijders trapte er in, de afsnijders hadden het meteen door en kwamen achter me aan. Al snel kwam alles weer bij elkaar en reden we op de HSL af waar een flink stuk land langs het spoor op ons wachtte. Hierna ging het verder langs de N209 naar het nieuwe fietspad door het Bentwoud. DE koploper was niet meer te zien door de mist. Uiteindelij kkwam er een kopgroep van zo'n 7 man bij elkaar. Door verkeerd gokken bij een zoeker moest ik deze laten gaan en zag ze in de mist verdwijnen hoewel het gat misschien net 50 meter was. Ondertussen werd ik bijgehaald en uiteindelijk bij Hazerswoude kwam het hele zooitje weer bij elkaar.
Volg gas ging het op Klein Giethoorn aan waar enkele achterblijvers hun knijper in een emmer gooiode waar de rest geen aandacht had besteed. Langs de Oostvaart reden we naar de Vierheemskinderenweg aan waar eindelijk het langverwachte lange stuk land van Henk kwam. Eerst door een oud maisveld wat goed te doen was om vervolgens langs de N11 naar Hazerswoude-Rijndijk te gaan. De groep ging nu aardig uit elkaar, In het dorp moest nog een lus genomen worden waar enkel doorreden. Helaas stond er in deze lus geen controle zodat de voorgangers zeer veel geluk hadden en vol gas doorreden.
Onder tussen zette we een achtervolging in. Langs de N11 tot het bosje bij Weipoort. Daar moesten we een stukje singletrack van de MTB route volgen. Op de gok reed ik erlangs hoewel ik nog wel één knijper over had. Dit was een goede gok. Nu was het een kwestie van gas blijven geven terwijl een groepje notoire hardrijders in mijn nek zat te hijgen. Samen met John en Frank was het vechten voor onze plek. De hekken van de Weipoort waren onze medestanders, deze smeet ik toen ik er door was zo hard mogelijk dicht, dit hield de groep achter ons toch een beetje op. Na de brug van de Zuidbuurtseweg was het scherp links het land in. John miste de bocht en moest omrijden over de weg wat hem uiteindelijk best goed uit kwam. Frank liet ik al snel achter me. De vos was in zicht met een flink stuk land voor me. Iets wat ik altijd graag heb. Frank liet ik al snel achter me en John zag ik van rechts komen en bijna gelijktijdig kwamen we bij de vos, ik wist mijn ring nog net voor hem over de paal te gooien. Toen ik omkeek zag ik de groep met hardrijders komen die de paal bijna in tweeën reden. Ondertussen kwam Charles vloeken en tierend op Jan bij de Vos. Wat bleek, Jan had Charles gesneden net voor we het land ingingen. De gemoederen liepen nog hoog op.
Al met al was het een prima jacht voor mij. Ik kwam als zevende bij de vos. De eerste vier hadden één of meerdere controle's gemist, waardoor ik derde was in de dagstand. Iets wat me prima uitkwam. Nu sta ik tweede in de stand, nu proberen vast te houden, ik ga er nu voor, het klassement.
Door mijn goede uitslag van de week ervoor was ik super gemotiveerd. Ik had veel tot de puntjes verzorgt, fiets nagelopen, maar niet gepoetst (bijgeloof, straks poets ik het geluk eraf). Net op het punt toen ik stond te vertrekken bedacht ik me dt ik en PTT-elastiek moest hebben om mijn ring voor de vos om mijn arm te kunnen doen. Helaas, geen voor handen, dan maar zo.
Lichtelijk gespannen reed ik naar het clubhuis. De vorm was goed, ik was niet eens op zoek naar pijlen, iets wat ik anders wel doe. Bij het clubhuis nam ik een bak koffie, kreeg mijn spullen, startnummer 2 vandaag, en genoot van de evaluatie van de jacht van vorige week.
Vijf over half tien vertrokken we naar de start. Ditmaal geen zoeken naar de start maar in vliegende vaart langs het Westerpark naar de A12. Echt hoog lag het tempo niet. Klassementsleider Charles reed op kop met zijn naaste belager, Aad in het wiel. Ik besloot maar eens het tempo op te voeren wetende dat ik dit later wel weer moest bekopen, zo gaat het nou eenmaal. Langs de A12 ging het tempo weer omhoog. De uitzetters hadden een leuk stukje land gevonden langs de gloednieuwe geluidswal. De notoire afsnijders bleven hier op het fietspad rijden, d'r stond tenslotte geen emmer. Verderop doken we een stuk bos in en reden langs het Bredewater op het kantoor van Jules af waar op het parkeerdek 2 emmers stonden die iedereen eigenlijk wel had.
Via de Boerhaavelaan en Stolbergenlaan gingen we langs de Delftsewallenwetering weer naar de A12 om onze weg te vervolgen naar Bleizo. Daar waren een paar zoekpijlen geplaatst. Ik probeerde een uit kunstje uit door om te draaien op het moment dat ik de vervolgpijl zag. Een deel van de rijders trapte er in, de afsnijders hadden het meteen door en kwamen achter me aan. Al snel kwam alles weer bij elkaar en reden we op de HSL af waar een flink stuk land langs het spoor op ons wachtte. Hierna ging het verder langs de N209 naar het nieuwe fietspad door het Bentwoud. DE koploper was niet meer te zien door de mist. Uiteindelij kkwam er een kopgroep van zo'n 7 man bij elkaar. Door verkeerd gokken bij een zoeker moest ik deze laten gaan en zag ze in de mist verdwijnen hoewel het gat misschien net 50 meter was. Ondertussen werd ik bijgehaald en uiteindelijk bij Hazerswoude kwam het hele zooitje weer bij elkaar.
Volg gas ging het op Klein Giethoorn aan waar enkele achterblijvers hun knijper in een emmer gooiode waar de rest geen aandacht had besteed. Langs de Oostvaart reden we naar de Vierheemskinderenweg aan waar eindelijk het langverwachte lange stuk land van Henk kwam. Eerst door een oud maisveld wat goed te doen was om vervolgens langs de N11 naar Hazerswoude-Rijndijk te gaan. De groep ging nu aardig uit elkaar, In het dorp moest nog een lus genomen worden waar enkel doorreden. Helaas stond er in deze lus geen controle zodat de voorgangers zeer veel geluk hadden en vol gas doorreden.
Onder tussen zette we een achtervolging in. Langs de N11 tot het bosje bij Weipoort. Daar moesten we een stukje singletrack van de MTB route volgen. Op de gok reed ik erlangs hoewel ik nog wel één knijper over had. Dit was een goede gok. Nu was het een kwestie van gas blijven geven terwijl een groepje notoire hardrijders in mijn nek zat te hijgen. Samen met John en Frank was het vechten voor onze plek. De hekken van de Weipoort waren onze medestanders, deze smeet ik toen ik er door was zo hard mogelijk dicht, dit hield de groep achter ons toch een beetje op. Na de brug van de Zuidbuurtseweg was het scherp links het land in. John miste de bocht en moest omrijden over de weg wat hem uiteindelijk best goed uit kwam. Frank liet ik al snel achter me. De vos was in zicht met een flink stuk land voor me. Iets wat ik altijd graag heb. Frank liet ik al snel achter me en John zag ik van rechts komen en bijna gelijktijdig kwamen we bij de vos, ik wist mijn ring nog net voor hem over de paal te gooien. Toen ik omkeek zag ik de groep met hardrijders komen die de paal bijna in tweeën reden. Ondertussen kwam Charles vloeken en tierend op Jan bij de Vos. Wat bleek, Jan had Charles gesneden net voor we het land ingingen. De gemoederen liepen nog hoog op.
Al met al was het een prima jacht voor mij. Ik kwam als zevende bij de vos. De eerste vier hadden één of meerdere controle's gemist, waardoor ik derde was in de dagstand. Iets wat me prima uitkwam. Nu sta ik tweede in de stand, nu proberen vast te houden, ik ga er nu voor, het klassement.
donderdag 10 november 2011
De 1e Vossejacht
Afgelopen zondag was het eindelijk zover, de eerste Vossejacht van het seizoen. Naa maanden van voorbereiding, waar ik serieus aan mijn vorm had gewerkt, kon ik, samen met 26 andere gekken, eindelijk los.
Voor vertrek werd er eerst stil gestaan bij het overlijden van Rob Moioli begin dit jaar. Ten nagedachtenis van Rob wordt er nu om vijf-over-half-tien gestart omdat Rob steevast ook vijf minuten te laat was.
Ditmaal was de jacht uitgezet door Thijs Vreugdehil en Rob van der Plas, twee oude rotten op het gebied van Vossejacht die het uitzetten van een jacht prima verstaan. Ook ditmaal hadden ze er een mooie klassieker van gemaakt.
De start was al bij zo'n punt waar complete verwarring zou ontstaan over de te volgen richting. Enkele lepe jagers hadden de eerste pijl gevonden en vlogen met het complete peloton in de achtervolging op een woonwijk aan. Daar was het weer draaien en keren over woonerven en tuinpaden. Rob stand er te opvallend met de gele emmer net na een zoekpijl. Het kon niet anders zijn dan dat er nog een emmer en de buurt moest staan. Toch reed een grote groep direct op hem af terwijl ik rechts afsloeg en inderdaad de blauwe emmer aantrof waar nog geen knijper in lag.
In de veronderstelling dat ik nu in de achtervolging in op de grote groep voor me. Door het Westerpark Buytenpark ging het op Stompwijk aan. Hier werd ik achterop gerede door de groep die toch was omgekeerd op zoek naar de andere emmer. Bij Stompwijk namen we het lusje langs de N206 om vervolgens door de Geerpolder richting Zoeterwoude te rijden. Opvallend was dat een grote groep bij elkaar bleef terwijl er stevig werd doorgefietst. Van achter de groep reed ik vlot naar voren omdat ik in de veronderstelling was dat we een stukje singletrack van de MTB route zouden krijgen, dan zat ik in ieder geval vooraan. Helaas gingen we over de kerkepaden van de Weipoort. Daarbij was nog wat verwarring door een onduidelijke pijl. De grote groep reed zo het erf van een boer op die volgens mij meteen zijn jachtgeweer in gereedheid bracht.
Na het geharrewar ging het via Gelderswoude waar ik nu flink moest doortrappen om weer vooraan te komen. Het ging eigenlijk opvallend makkelijk. Bij Oosterheem zat ik weer vooraan en doken we achter Miss Etam weer een stuk bouwrijp terrein in. Bij Bleizo reden we weer een stuk land in. Ik dacht slim te zijn en een bocht af te snijden. Hier reed ik zo een kuil in en vloog over mijn stuur met een salto het gras in. Allemaal zonder erg, na het rechtzetten van mijn stuur was het langs de A12 wederom vol gas weer naar voren rijden. Samen met Jules en Aad reed ik kop-over-kop richting de koplopers. We werden spoedig ingehaald door een behoorlijke groep waar van samenwerking totaal geen sprake was. We hielden onze benen stil. Uiteindelijk wisten we bij de twee koplopers te komen doordat ze moesten zoeken bij een zoekpijl. In de grote groep gingen we op de Balijbrug af waar ik profijt had van mijn MTB trainingen en in volle vaart langs de trappen naar beneden reed terwijl het merendeel liep of voluit remde.
We maakte een grote lus door het Balijbos waar we Thijs troffen met de rode emmer. Charles die samen met Jules nu 20 meter voorsprong had op de grote groep wees Jules de verkeerde weg bij een Zoeker. Hij had die ochtend komende vanuit Nootdorp de route al gereden en wist dat we langs de A12 moesten blijven. Vanaf Knorrestein ging het via het ruiterpad, waar de laatste controle stond, op de vos aan. Charles nam de gok om het laatste stukje ruiterpad niet te nemen, iets wat hem goed uitkwam. Daarachter reed ik op 2e positie met Aad Scholten achter hem aan. Bij de hoek van het park stond al de vos. Aad wist nog net voor me langs te schieten en zodoende kwam is als derde bij de vos.
Al met al was ben tevreden. De vorm is goed want moe was ik niet. Dit bied perspectief voor de toekomst. Ik ga me nu volledig op de Vossejacht richten. Eens kijken wat er voor me te halen valt in het klassement.
Voor vertrek werd er eerst stil gestaan bij het overlijden van Rob Moioli begin dit jaar. Ten nagedachtenis van Rob wordt er nu om vijf-over-half-tien gestart omdat Rob steevast ook vijf minuten te laat was.
Ditmaal was de jacht uitgezet door Thijs Vreugdehil en Rob van der Plas, twee oude rotten op het gebied van Vossejacht die het uitzetten van een jacht prima verstaan. Ook ditmaal hadden ze er een mooie klassieker van gemaakt.
De start was al bij zo'n punt waar complete verwarring zou ontstaan over de te volgen richting. Enkele lepe jagers hadden de eerste pijl gevonden en vlogen met het complete peloton in de achtervolging op een woonwijk aan. Daar was het weer draaien en keren over woonerven en tuinpaden. Rob stand er te opvallend met de gele emmer net na een zoekpijl. Het kon niet anders zijn dan dat er nog een emmer en de buurt moest staan. Toch reed een grote groep direct op hem af terwijl ik rechts afsloeg en inderdaad de blauwe emmer aantrof waar nog geen knijper in lag.
In de veronderstelling dat ik nu in de achtervolging in op de grote groep voor me. Door het Westerpark Buytenpark ging het op Stompwijk aan. Hier werd ik achterop gerede door de groep die toch was omgekeerd op zoek naar de andere emmer. Bij Stompwijk namen we het lusje langs de N206 om vervolgens door de Geerpolder richting Zoeterwoude te rijden. Opvallend was dat een grote groep bij elkaar bleef terwijl er stevig werd doorgefietst. Van achter de groep reed ik vlot naar voren omdat ik in de veronderstelling was dat we een stukje singletrack van de MTB route zouden krijgen, dan zat ik in ieder geval vooraan. Helaas gingen we over de kerkepaden van de Weipoort. Daarbij was nog wat verwarring door een onduidelijke pijl. De grote groep reed zo het erf van een boer op die volgens mij meteen zijn jachtgeweer in gereedheid bracht.
Na het geharrewar ging het via Gelderswoude waar ik nu flink moest doortrappen om weer vooraan te komen. Het ging eigenlijk opvallend makkelijk. Bij Oosterheem zat ik weer vooraan en doken we achter Miss Etam weer een stuk bouwrijp terrein in. Bij Bleizo reden we weer een stuk land in. Ik dacht slim te zijn en een bocht af te snijden. Hier reed ik zo een kuil in en vloog over mijn stuur met een salto het gras in. Allemaal zonder erg, na het rechtzetten van mijn stuur was het langs de A12 wederom vol gas weer naar voren rijden. Samen met Jules en Aad reed ik kop-over-kop richting de koplopers. We werden spoedig ingehaald door een behoorlijke groep waar van samenwerking totaal geen sprake was. We hielden onze benen stil. Uiteindelijk wisten we bij de twee koplopers te komen doordat ze moesten zoeken bij een zoekpijl. In de grote groep gingen we op de Balijbrug af waar ik profijt had van mijn MTB trainingen en in volle vaart langs de trappen naar beneden reed terwijl het merendeel liep of voluit remde.
We maakte een grote lus door het Balijbos waar we Thijs troffen met de rode emmer. Charles die samen met Jules nu 20 meter voorsprong had op de grote groep wees Jules de verkeerde weg bij een Zoeker. Hij had die ochtend komende vanuit Nootdorp de route al gereden en wist dat we langs de A12 moesten blijven. Vanaf Knorrestein ging het via het ruiterpad, waar de laatste controle stond, op de vos aan. Charles nam de gok om het laatste stukje ruiterpad niet te nemen, iets wat hem goed uitkwam. Daarachter reed ik op 2e positie met Aad Scholten achter hem aan. Bij de hoek van het park stond al de vos. Aad wist nog net voor me langs te schieten en zodoende kwam is als derde bij de vos.
Al met al was ben tevreden. De vorm is goed want moe was ik niet. Dit bied perspectief voor de toekomst. Ik ga me nu volledig op de Vossejacht richten. Eens kijken wat er voor me te halen valt in het klassement.
Abonneren op:
Posts (Atom)