Wielertermen

Ik kwam onlangs een leuk filmpje tegen op Youtube. Het gaat over wielertermen.
Veel plezier bij het kijken.

Tripple

Hoewel ik over het algemeen er minachtend naar kijk was ik toch een keer jaloers op een aantal fietsers die er wel één hadden. Dat was tijdens een Ardennenweekend van mijn fietsclub. Onze uitvalsbasis was dat jaar Waimes, nabij Malmedy. Dit dorpje gelegen in de Oostkantons ligt op een mooie afstand van de Eifel.



Onze voorrijder André had besloten om dit jaar eens het onbekende in te gaan, de Eifel. Voor de koffie was Moschau uitgezocht en daar gingen we dus op pad. Het eerste stuk in België was nog wat zoeken omdat een weg was afgesloten. In Duidsland bleek al snel dat we op grote hoogte zaten, we konden in de wijde omgeving kijken. We namen een mooie afdaling het Rurdal in, vanaf daar reden we over een grevelpad door het dal. Qua wegdek hadden we het beter kunnen overslaan, maar de natuurschoon was uitmuntend. Aan het einde van het pad namen we de klim naar Seifenauel waar ik zowaar als eerste bovenkwam.

We daalde weer af het dal in, samen met Pieter nam ik de strijd op voor de Stoopbokaal op een klein hobbeltje. Iets waar we een paar honderd meter verder spijt van kregen. Daar begon een klim van 1.700 meter met zo'n 8% gemiddeld. Eentje die niet gepland was en dus voor iedereen een totale verassing was. Met stukken van 12% was het echt zwoegen. Hier wenste ik dus die tripple. Mijn god, ik dacht dat ik zou ontploffen. Met moeite kwam ik boven. Mijn 39-27 was totaal oververhit. Iedereen die bovenkwam was diep onder de indruk. Dit was nou eens een echte klim.

En weet je wat nou het rare is, nergens kom je deze klim tegen. In geen lijst is hij te vinden. Op geen klassement kom je hem tegen. En waarom? ik weet het niet. Vanuit dit dal zijn nog 2 beklimmingen die nog erger schijnen te zijn, al met al is dit de hemel op aarde...of de hel dat kan ook.

En die tripple? die kwam er, niet op mijn fiets, maar wel in de vorm van een Leffe!

Afloper

Vandaag was het alweer mijn derde jacht. Ik hoopte mijn lijn van vorige week, toen ik 4e werd, kon doorzetten. In het clubhuis was het al gezellig druk. Vandaag was ook Frans (van de gouden handjes) aanwezig. Hij had samen met Michel de jacht uitgezet en was met zijn scooter naar het clubhuis gekomen.

Om half tien vertrokken we naar de start die op de zelfde locatie lag als vorige week, maar nu een totaal andere kant uitging. Via de top van de heuvel reden we richting de Intratuin. Ik zat een beetje achterin de groep, zo kon ik het allemaal goed overzien. Al snel was er twijfel. Een zoeker bracht verwarring, hoewel eigenlijk de vervolgpijl al meteen op de kruising stond. Als eerste dook ik het fietspad naar Leidschenveen in. Achter mij duurde het wel even voor er reactie kwam, pas halverwege werd ik door de groep bijgehaald. Een deel van de klassementsrenners was hier meteen het Westerpark ingedoken en miste zodoende al de eerste controle. Net voor Leidschenveen kwam er verwarring bij een zoeker waar tocht echt een stuk land in moesten. Vol klei en modder was ik één van de weinige die het complete lusje had gereden. Dat had dan wel als voordeel dat Frans, die de emmer al kwam ophalen, aangaf dat ik meteen achter de andere aan kon, het lusje stond niets.

Alleen reed ik nu richting Westerpark, al vlug kwam ik in een groepje terecht waar ik voorlopig mee op pad ging. Via bekende paden reden we door het Westerpark en gingen op het Balijbos aan. Ik merkte dat mijn achterband langzaam leegliep. Op de weg was het voorzichtig bochten maken, in het veld kon ik wel zeer makkelijk meekomen, ik reed zelfs de groep voorbij. Bij de Balijbrug was het weer zoeken geblazen, het bleek dat we onderlangs moesten rijden door het gras. Ondertussen kwam mijn vader ook nog voorbij met de jeugd van TV Zoetermeer '77.

Toen we de juiste weg weer hadden gevonden reden we op het houtsnipperpad aan. Inmiddels begon ik steeds op meer op mijn velg te rijden. Ik besloot toch mijn achterband op te pompen en zelf de weg te gaan vervolgen. Na wat zoekwerk reed ik via Langsinghage, waar de witte emmer op een grasstrook stond, naar Bleiswijk.

Inmiddels reed ik weer op mijn velg. Ik pakte mijn pomp maar weer en besloot nu van de route af te wijken. Via de Kruisweg, waar ik alvast tunnel onder het spoor en de A12 door nam reed ik naar het clubhuis.

Daar aangekomen waren de sterke verhalen natuurlijk niet van de lucht. Frustrerend was het wel om te horen dat de winnaar in het groepje zat waar ik ook steeds bij zat, maar ja niks aan te doen. Ik heb wel weer leuke paden ontdekt voor de Oliebollentocht en dat is ook wat waard!

Zweifall

Afgelopen zomer waren we op vakantie in Vaals. Natuurlijk ging de fiets mee. Nadat ik al diverse rondjes over bekend terein in Nederland en België had gereden besloot ik op de laatste fietsdag ook Duitsland een te bezoeken. Op een mooie zeer warme dag, waarvan we er genoeg hadden deze zomer,  ging ik relatief vroeg op pad. Meteen koud nam ik de Pas van Wolfhaag en reed via Gemmenich naar Kelmis.Bij Kelmis was het even zoeken naar de juiste weg, maar al gauw had ik de goede weg naar Hausset gevonden. De omgeving werd hier steeds "duitser" en bijna ongemerkt reed ik Duitsland ook in.

Ik reed nu wel door erg onbekend terrein langs voorsteden van Aken. Zo kwam ik door Korneilemünster met een gigantische burgt of Breining wat veel vakwerkzuizen bezit en reed vervolgens naar Zweifaal. Een klein niets zeggend dorpje aan de rand van het Natuurpark de Eifel.Vanaf daar reed ik de L24. Deze weg bleef maar omhoog gaan. Ik genoot van de omgeving, hoewel ik af en toe werd ingehaal; door een vrachtwagen, was deze weg de moeite waard. Steiler dan 5% was het, het schommelde steeds tussen de 3% en 5% maar het bleef maar doorgaan.Na zo'n 7 km naderde ik de top en kon daar genieten van een mooi uitzicht over de omgeving.


Tijd om te dalen dacht ik. Helaas de weg die ik nam ging niet echt omlaag, na een paar kilometer nam ik een rustige weg door het bos. Deze weg, voorzien van een mooie laag asfalt ging wel mooi omlaag, mijn snelheid kwam al snel boven de 70 km/u. Ik hield wel in in de wetenschap dat ik de eerste weg naar links moest nemen. Deze was alleen voorzien van een hek. Gelukkig bleek ik als fietser hier wel over te mogen. Dit weggetje, niet breder dan 2 meter, maar ook voorzien van een mooie laag asfalt bracht me wat verder omlaag. Later reed ik langs een stuwmeer met een mooie stuwdam, tijd voor een fotomoment dacht ik zo.

Na dit fotomoment reed ik Roetgen in. Een grensplaatsje waar nou niet echt veel viel te beleven. Ondankls dat ik wel trek had in een bakkie koffie zag de plaatselijke kroeg er niet echt uitnodigend uit. Ik vulde mijn bidons maar bij het plaatselijke tankstation alvorens ik via een zijweg weer België in reed.
De weg liet meteen weer te wensen over, bij een spoorwegovergang dacht ik zelfs dat ik mijn bidon verloor. Ook het magneetje van mijn tellertje kreeg een klap waardoor ik ineens 0 km/u reed.

Inmiddels was de tempratuur al behoorlijk opgelopen boven de 30 graden. Ik besloot dat het wel genoeg was voor vandaag en reed op mijn gemak via Lontzen en Montzen op Morsenet aan. Dit dorp is aardig bekend bij spoorliefhebbers vawege het gigantische spoorviaduct wat er loopt. Weer bij Gemmenich aangekomen nam ik nog even de Côte de Trois Fronteniers, of te wel de Vaalserberg. Deze reed ik vrij gemakkelijk op, zo gemakelij kzelfs dat ik alle andere fietsers hier inhaalde. Vanaf de top was het meteen naar beneden storten naar het vakatiepark.

Het fietsen voor deze vakantie zat er weer op. Ik heb zeker genoten, over het weer had ik geen klagen.

De mooiste routes op routeyou.com

Net naast het podium

Vandaag mijn 2e Vossejacht van het seizoen gereden. Ik ging al met een goed gevoel richting de jacht, maar dat ik als vierde zou eindigen had ik nooit kunnen dromen. Na vorige week besloot ik vooral zelf te kijken naar de pijlen wat me vandaag meerdere malen goed uitkwam, heel erg goed zelfs.
Binnengekomen in het clubhuis viel me de grote drukte al op, terwijl de weersverwachtingen niet eens zo gunstig waren. Dick van Homoet had vandaag een mooie jacht uitgezet. De start was in het Buytenpark en ging via een stuk land op de Meerpolderdijk aan. Het tempo werd in het peloton werd al meteen hoog opgevoerd. Op de Stompwijkseweg viel het peloton al in vele stukken. Ook de regen kwam nu met bakken omlaag, al met al een echte jacht.

Bij de Kostverlorenweg doken we een stuk veld in waar een wandelaar vol verbazing keek, wellicht realiseerde hij zich niet dat dit ritueel al jaren plaatsvond, al ver voor de huizen hier gebouwd werden. Via Leidscheveen ging het op de Vliet aan, waar nabij Drievliet achter een transformatorhuisje een zinken emmer staat, deze deed vandaag dienst als "Hout". In Rijswijk waren wat  verdwaal lusjes waarna het via de Hoornbrug weer langs de vliet ging. Hier reed ik in de tweede groep[ met een andere ervaren jager, dit had als voordeel dat we op alle kritieke punten goed oplette. Al snel moesten we zoals ik had verwacht een stuk land in langs de A13. Hier werden we al snel gegrepen door het achter ons jagende groepje. Één jager had hier zoveel moeite om recht op zijn fiets te blijven zitten dat hij bijna mij en een kippenboer tegen de grond werkte, iets wat bij de kippenboer tot woede leidde maar mij alleen deed lachen, het hoort er tenslotte bij. Maar misschien had het ook te maken dat de kippenboer bijna in de sloot lag.

Bij Delft was er wat draai en keerwerk om vervolgens aan de overzijde van de Vliet weer richting Rijswijk te gaan. Ditmaal de overzijde van de Hoornbrug en langs de Vliet richting Drievliet. Een pijl wees duidelijk naar het fietspad, toch ging het gros de weg op en miste zo een zoekpijl die een onverhard pad inwees. Hier kwamen we met z'n tweeën te zitten en waren we meteen de kop van de wedstrijd. Op een geluidswal stond Dick ons al op te wachten. Nu was het onverhard langs de A4 naar het TNO terrein. In de verte zagen we twee fietsers rijden, die op een slimme manier hadden afgesneden. Hierbij zat ook de latere winnaar. Samen reden we zo slim mogelijk via Nootdorp en Leidscheveen op Zoetermeer aan. Achter ons zat een groep met snelle jongens flink op ons te jagen. Toch wisten we uit hun greep te blijven. Mijn medevluchter wist als 3e zijn ring over de Vos te schuiven, ik werd hierbij 4e.

Het gaf me weer een goed gevoel en veel vertrouwen. Ondanks dat ik momenteel snelheid mis is dit geen probleem, zelf goed blijven kijken is toch het beste, dat bleek maar weer vandaag.

Seinpostduin

Midden in Den Haag vind je een paar leuke beklimmingen. Zeker tegen de kust, in Scheveningen zijn een paar leuke exemplaren. Neem de Seinpostduin, als je daar als onbekende fiets kan je ineens compleet verast worden, een leuke klim die serieus omhoog gaat. Kijk maar naar het Streetview plaatje. Veel plezier.

Grotere kaart weergeven

Plons

Als je niet sterk genoeg bent moet je je tegenstanders soms op een andere manier uit het veld slaan, maar of dit nou de manier is??