Je kant ze wel. De Flierefluiters. Ze zien er allemaal ook het zelfde uit, alsof er een soort dresscode voor bestaat. Geruit overhemd, pet op, ribbroek, sandalen met geitenwollen sokken. Op een klassieke bruine fiets met 3 versnellingen, meestal van Union of Gazelle met zo'n fietstas aan de bagagedrager fietsen ze door het land. En maar fluiten. Nou ja fluiten, ze persen lucht door getuite lippen op een manier alsof je ze net betrapt hebt. Laatst bij een fietstocht, toen ik 3 van die Flierefluiters was tegengekomen ging ik er eens op letten. De eerste stond, nog half op het zadel zittend, het verkeer op een kruispunt te aanschouwen. De tweede stond een groep zeilmeisjes te bekijken. Maar de derde viel het me echt op. Flierefluitend fietste hij achter een groep jonge meiden aan. Volgens mij gewoon de verkeerde kant uit, compleet geobsedeerd door de de jonge meiden.
Toen drong het tot me door, de Flierefluiters kijken stiekem naar jonge meisjes. Soms verdenk ik ze ervan dat ze nog wel eens een bezoekje brengen bij de meisjes van plezier. Niet dat ze naar binnen gaan, maar gewoon, nog half zittend op het zadel, bekijken ze de meisjes.
Let maar eens op als je ze onderweg tegenkomt, meestal zijn er jonge meisjes in de buurt waar ze naar gluren, de Flierefluiters.
donderdag 5 mei 2011
woensdag 4 mei 2011
Rondje om 't Veen
't Veen, zo noemen de bewoners van Roelofarendsveen hun dorp en dat is ook zo'n beetje het keerpunt van de route met onderweg het nodige water van de Kagerplassen en de Braassem.
Abonneren op:
Posts (Atom)