Mooi najaarsritje

Vandaag sloot ik weer eens aan bij een Zaterdagrit van de club. Dit was, buiten de Duinentocht, Hobbeltjestocht en Palingtocht, pas de tweede keer dat ik op de Zaterdag meereed. Dat ik lang niet was geweest bleek wel uit het feit dat er voor mij vele nieuwe gezichten waren. Klokslag negen uur vertrokken we met André op de bok. Wie er naast hem zat wisten we eigenlijk niet. Voor het gemak gingen we er maar even vanuit dat het Peter was, hoewel we die niet gezien hadden. Met Hendy nestelde ik me achterin, zelfs nog achter Sjaak. Maar na één bocht waren we alweer voor Sjaak. Dat was eigenlijk wel het verhaal van de dag, het bochtenwerk van de merendeel van de Toerders. Bij ieder bochtje werd er al flink in de remmen geknepen. Ook toen we van de Meerpolder de Broekweg opreden, overzichtelijke bochten maar toch werd er in de groep volop geremd en konden ze het gat naar de voorrijders weer dichtrijden.




Over de voorrijders gesproken, het was geen Peter die naast André reed. Hij nam de bochten sneller dan André, iets wat met Peter nooit is. Al snel kwamen we tot de conclusie dat het Alexander moest zijn omdat we die ook hadden zien rondlopen. Via Benthuizen, waar Hendy en ik dachten een bocht slim te nemen, gingen we op Boskoop aan. Inmiddels was ook Ed uit het peloton gevlucht. Met zijn wielrennersachtergrond moest ook hij iets te vaak in de ankers omdat er voor hem volop geremd werd. Vanaf Boskoop reden we naar Alphen. Even had ik de stille hoop dat we de Bedelaarsbos zouden nemen, maar helaas. Langs de Gouwe en verderop het Aarkanaal reden we naar Korteraar. Inmiddels was mijn blaas behoorlijk vol. Toen we rechtsaf sloegen richting Zevenhoven besloot ik voor me zelf een plaspauze in te lassen en later even het gat dicht te rijden. Maar inmiddels was Ed naar voren gereden om te vragen of er gestopt kon worden voor een plaspauze, gevolg was dat het peloton aan de kant van de weg stond en mijn plan in duigen viel. Toch wist ik het één en ander te rekken en kon vervolgens met Hendy in mijn wiel alsnog een gat dicht te rijden waarbij we over diverse groepjes heen walste. Dat was even lekker.

Bij de Kromme Mijdrecht namen we de fietsbrug. Terwijl iedereen vol in de ankers ging reden Hendy en ik er zo op en lieten zes man achter ons. Er werd in de groep nog wat gemompeld over asociaal gedrag. Maar ik reed de hele rit gewoon rechts van de weg, dat kon je niet van iedereen zeggen, met al het gemopper van tegenliggers als gevolg, en terecht. Verder door de polders, waar we helaas de ook Veenkade links lieten liggen, reden we op Breukelen aan voor de koffie. Op de markt settelde we ons op een terras waar we vlot werden geholpen. Inmiddels konden we genieten van een repetitie voor één of andere modeshow. Of Marco Bakker ook deel uit maakte van dit verhaal weet ik niet. Feit is wel dat ook hij, met een grote zonnebril op, aan een bak koffie zat.

Na de koffie namen we weer de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal om vervolgens koers te zetten in zuidwestelijke richting. Voor de wind ging het wel lekker, maar op het moment we de wind van de zijkant kregen zag je een hoop Toerders die er behoorlijk moeite mee hadden en er kwamen gaten in het peloton. We reden de toeristische route, dat wil zeggen langs kasteel De Haar.

De Haardijk lag er met dit prachtige weer netjes bij. In één adem reden we via Harmelen en Linschoten richting Oudewater. Inmiddels had de koffie mijn blaas bereikt en besloot aan het beging van de Lange Linschoten een sanitaire stop te houden. Kon ik daarna weer even gas geven en de groep inhalen, dit had ik uiteindelijk eerder gedaan dan gedacht. Slingerend langs de Lange Linschoten waren we in Oudewater aanbeland en nam André de route om het centrum om zo op de Hekendorperdijk uit te komen. Deze zouden we niet uitrijden, we sloegen rechts een smal fietspad in, de Zurinkade. Hendy en ik hadden elkaar plechtig beloofd om ervoor te zorgen, als we een smal pad kregen, eerder van de strook zouden zijn dan De Losser. Hendy hield woord en stoof meteen in het gras de groep voorbij. Ik twijfelde even, maar ging even later ook te gaan en merkte dat ik behoorlijk vlot door het gras reed. Vooraan aangekomen melde ik me bij de voorrijders met de boodschap dat we verder konden gaan. Heel wijs werd hier geen gehoor aan gegeven, maar ik vermoed dat als we met zijn vieren serieus waren gaan rijden dat de rest, ondanks hun numerieke voordeel (4 tegen 17) ze ons niet meer terug hadden gezien.

De rest van de route ging via Hogebrug en de Reeuwijkseplassen op Waddinxveen aan. Opvallend waren de mooie herfstkleuren bij de plassen. Toen we op Moerkapelle aanstormde probeerde Hendy en ik er nog een sprint te forceren. Helaas ging het feest niet door door de tegenliggers. Hoewel Zeurpiet vond dat de groep te groot was en je daarom niet kon sprinten, was ik dat niet met hem eens. Gewoon de boel even lekker op een lint trekken, dan is er niks aan de hand.

Vanaf Moerkapelle reden we nog even naar het Bentwoud. Ook een sprint voor de Bentwoudbrug zat er niet in. het was duidelijk dat Strava nog steeds geen gemeengoed is in het Toerpeloton. Jammer. Dat zou wat meer spirit in de groep brengen. Maar dat komt misschien nog wel.

Hersteldrankje pic.twitter.com/mzHWNObC22

— Patrick Coers (@FietspaT) September 28, 2013

MTB-en langs de A4

Vandaag ben ik weer eens op pad geweest met de MTB-ers. Voor vertrek zat het clubhuis stampvol, vandaag startte er weer de nodige kennismakingscursussen. Eigenlijk stond het vaste groepje MTB-ers er bij vertrek wat doelloos bij. Ronald vroeg of ik de groep op sleeptouw wilde nemen. Waarbij Harry hoopte dat we mijn bijna 60 km lange route om Zoetermeer zouden rijden. Helaas voor hem ging dat feest niet door. Dat had meer te maken met het feit dat ik eigenlijk niet echt meer wist hoe dat rondje liep. Maar daarvoor had ik voor hem genoeg ander feest in petto.

Terwijl bij het clubhuis de nodige mondelinge instructies werden gegeven gingen wij richting het Westerpark. Daar namen we eerst het ruiterpad wat nu prima te rijden was. Daarna nog wat land om vervolgens af te sluiten met wat klimwerk bij de golfbaan. Daarna verlieten we het Westerpark om richting Leidscheveen te gaan.

Daar reden we eerst naar het kerkje. Een enkeling nam deze klim twee keer. Daarna reden we naar een speelveld met wallen eromheen. Dit was voor John een bekend plekje, hij honkbal hier regelmatig met zijn zoon. Vervolgens reden we naar de Oude Bleijk voor een groenstrook langs de A4 welke op goedkeuring van de deelnemers kon rekenen. Aan het einde merkte Jan op dat hij lek was. Terwijl hij zijn band verwisselde was er een discussie over GPS, ik denk dat Pim wel weer eens een avondje kan organiseren.

Toen Jan klaar was met zijn wiel vervolgde we onze weg over stukken van de Wijk & Woudenroute. Bij het Leidschendammerhout week ik van de route af en nam een wandelpad welke overging in een MTB pad. Hier ging het me eigenlijk prima af. Ik kon lekker gas geven in het veld. Dat biedt weer perspectief voor de Vossejachten.

Bij de Kniplaan namen we een groenstrook langs de geluidswal. Om via de Meerburgerweg weer de Wijk & Woudenroute te nemen. Onderweg begon iemand over de flonders die wel leuk waren. Helaas voor de deelnemers was de kortste weg naar de flonders via het dijkje langs het Papenmeer. Dit stuk land staat bij Vossejagers ook bekend als "het land met de 13-hekken". Nu heb ik ze geteld maar het zijn er slechts acht. Dat was genoeg om om de hele groep wel uit elkaar te trekken. Maar dat was weer goed voor de foto's welke ik nu kon nemen. Iedereen kwam enthousiast over het laatste hek. 

Daar mogen de Vossejagers wel eens een voorbeeld aan nemen, die vloeken altijd de hele polder bij elkaar als we hier doorheen moeten.

Ook de flonders onder de A4 door waren een succes. Niet iedereen kende deze weg maar was dolenthousiast omdat er best wat techniek bij kwam kijken om niet je rug open te halen en om niet in het water te belanden.

Omdat het de hoogste tijd was reden we op de weg naar het clubhuis. Bij terugkomst namen we nog wel een ruiterpad. Alleen Michael sloeg deze over, daarom heeft hij weer punten verdient voor het Sissi-klassement. Onder het genot van een drankje werd de rit geëvalueerd en in orde bevonden. En of ik er volgende week ook weer van de partij ben.

Herontdekking van de Lopiker- en Krimpenerwaard

EeVandaag maakte ik ik mijn langverwachte plannen waar, ik trok eropuit om een met de MTB dierse kades in de Lopiker- en Krimpenerwaard te verkennen. Er zijn daar tal van mogelijkheden, dat had ik in het voorbij fietsen al regelmatig gezien, nu werd het tijd om eens te kijken hoe het er echt uit zag.
Vanaf huis reed ik eerst naar Oosterheem, daar nam ik een oud weggetje wat ooit eens aan de rand van de stad lag en waar het op vrijdag- en zaterdagavond altijd druk was met...

Weggetje achter het industrieterrein

Daarna reed ik meteen via Moerkapelle naar de A12, ik wilde en strook langs de A12 nemen die ik in het verleden ook al met een Vossejacht had gereden.

Ook nu was het prima te rijden, het laatste stuk was gewoon asfalt en daar moest ik de provinciale weg oversteken om verder richting Gouda te gaan. Via de IJsseldijk reed ik naar het Beijerschewegje wat steeds smaller en meer onverhard werd.

Eerst een "downhill" van de dijk

Nadat ik de dijk afreed kwam ik bij het wel bekende twee stroken asfalt.

Het asfalt maakte plaats voor graffel

En het graffel maakte plaats voor modder waar al de nodige bandensporen in stonden.

Aan het einde van het Beijersche wegje sloeg ik linksaf voor een stuk over de weg. Om tenslotte de N207 over te steken en meteen rechtdoor te gaan voor de volgende strook, de Schenkeldijk.

Maar eerst de brug over

Ik was duidelijk niet de eerste

Een prima te rijden dijk

Halverwege kan je links af, ondanks het riet reed ik rechtdoor

 Deze dijk is prima te rijden. Halverwege kon ook links, dit dijkje zag er goed berijdbaar uit, toch reed ik gewoon rechtdoor. Aan het einde kwam ik mensen tegen die bramen aan het plukken waren. Ik reed ze rustig voorbij met een vriendelijke goedemiddag. We moeten het voor elkaar leuk houden.

Het einde van de dijk gaat over in een onverharde weg

Na dit avontuur reed ik een paar kilometer verhard richting de Vlist en nam vanaf daar het nieuwe fietspad richting Oudewater. Halverwege had ik een onverharde dijk die vol lag met schapen. Ik reed nog even verder omdat ik wist dat je daar ook in kon rijden, daar had ik afgelopen winter ook bandensporen gezien. Hoewel het bordje aangaf dat je hier niet mocht fietsen reed ik er toch in, ik zou wel zien. Het eerste suk beloofde al veel goeds. Het was af en toe wel opletten want er zaten soms behoorlijke gaten in, maar dat is tenslotte een onderdeel van het veldrijden. Ik wist niet echt waar ik nou zou uitkomen.

Eerst in zuidelijke richting

 Deze kade eindigde bij een bruggetje wat keurig was voorzien van kippengaas. Toch bedoeld voor fietsers? Bij dit brugetje kwamen 4 kades bij elkaar. Ik kon verder in zuidelijke richting, in de richting van Polsbroek, ook kwam de eerder genoemde dijk waar de schapen lagen hier uit. Ik nam de dijk in oostelijke richting, die de Polsbroeker Achterkade schijnt te heten.

De kade richting Polsbroek

Ik na deze kade, war er twee naast elkaar lagen

Een prima te rijden dijk, waar soms houtsnippers lagen

Aan het einde sloeg ik linksaf richting Oudewater. In totaal had ik nu ruim 5 km onverhard gereden. Ik was niemand tegengekomen. Later zag ik op Strava dat ik niet de enige was die hier had gereden, er was zelfs een segment van.

Bij Oudewater aangekomen kwam de volgende kade, de Tiendweg. Tussen een huis en een schuur door reed ik dit dijkje op. Deze was een stuk zwaarder dan de vorige. De ondergrond was een stuk ongelijker en met veel kuilen. Ook waren de nodige hekken waar ik langs moest, dit wasgoed te doen, bij de meeste hekken zat een plank aan de zijkant waar ik er zo langs kon met mijn fiets in mijn handen.

Het eerste hek

Na een open stuk, tussen de wilgen door

Ook zater er de nodige brugen tussen, soms was het veen zover weggezakt dat ik van mijn fiets afmoest.

Even op de knop drukken en de brug gaat dicht

 Tegen het einde kwam ik een echtpaar tegen wat hier aan het wandelen was. Ik stopte keurig aan de kant. DE man en vrouw begroete mijn goedemiddag, en vroegen of het niet zwaar was. Nou dat was het zeker wel De ondergrond (veen) reed zwaar en de wind had op de meeste plaatsen vrij spel, en hij stond natuurlijk tegen.
Bij de kruising met de Hoenkoopserijweg sloeg ik rechts af, ik weet dat je hier nog verder kan, maar da heb ik in het verleden al eens gedaan. ik reed nu op Hekendorp aan. Omdat de brug open stond moest ik een wachten, ik geloof niet dat ik het nu zo heel erg vond.

Na Hekendorp ging ik richting Hogebrug, voor het spoor sloeg ik linksaf en na een weg die tegenwoordig doodloopt. Ik ging eens kijken of de kade aan het einde te fietsen was. Bij het beging, voorzien van een hek, stond een bord wat allemaal niet mocht. Fietsen viel daar ook onder. Toch reed ik een stukje de dijk op en zag na 100 meter al het volgende hek en dit zou zo blijven tot Gouda. Daar had ik geen zin in en keerde om.

Mooi dijkje met wel erg veel hekken

Ik reed naar Hogebrug en zo naar de Reeuwijkse plassen. daar besloot ik een oud dijkje te nemen wat in het verleden vol lag met stenen, een soort rockgarden zeg maar. Helaas was dit onder handen genomen en omgetoverd tot een breed voetpad wat vol was met voetgangers.

Als je Janes wilt zien schuimbekken moet je eens over de Herfsttocht beginnen

Na dit avontuur ging ik weer op huis aan. Het was mooi geweest. Mijn benen voelde zwaar en met de wind die er stond zou de terug weg geen makkie worden. Toch was ik tevreden. Ik had weer een paar mooie paden gereden. Nu eens kijken wat ik er verder mee kan.

Gesloopt.

Gisteravond ging ik weer eens op pad met de MTB-groep. Hendy was aan de beurt om een training te geven. Een conditietraining stond op het programma. Omdat komend weekend de MTB-ers in de Ardennen gaan fietsen was Hendy bang dat de opkomst wel erg laag zou zijn. Daarom plaatste hij een oproep aan Toerders die ook in het bezit zijn van een MTB om ook langs te komen en mee te doen. De Toerders zouden wel eens vaker mogen langskomen bij de MTB-trainingen. Ze weten niet wat ze missen. Ook voor de techniek op de fiets is het voor vele best om eens op de MTB te stappen.

https://twitter.com/FietspaT/status/378186248931655680

Maar nu even terug naar gisteravond. Frans en Michel hadden als Toerders gehoor gegeven aan de oproep en waren van de partij. Ook Patrick en Stefan waren er. Samen met Hendy en mij was dat zes man. Leuk groepje. We vertrokken eerst richting de kleine heuvel, pakte een asfaltpad omhoog en weer omlaag. Ik was duidelijk nog niet warm want ik hijgde als een stoomboot. Na een afdaling pakte we wat stukjes van het parcours die ondanks de regen van de afgelopen dagen goed te doen waren. Daarna staken we over naar de andere heuvels. Waarbij Frans zichzelf verbaasde door gewoon een heuvel omhoog te rijden waar hij voorheen nooit boven kwam. Even raakte we Frans en Patrick kwijt. Frans was naar eigen zeggen weer en over de kop gevlogen en Patrick beweerde dat ze al een paar kilometer van de Wijk & Woudenroute hadden gereden alvorens ze terugkeerde. Enfin. We waren weer compleet en maakte het rondje van Hendy af.

Daarna volgde een tweede soortgelijke ronde. Bij mij liep het allemaal niet even soepel. Het gehijg en gepuf was volgens mij in het hele park te horen. Ok was er van “Ketting naar Rechts” weinig sprake. Daarintegen was er volop sprake van “Ketting naar Links”.

Als afsluiter reden we bij Snowworld omhoog en omlaag waarbij ik iets te harde remde en mijn achterwiel me bijna inhaalde. Ik liet mijn rem los en merkte meteen dat ik weer alle controlle over mijn fiets terugkreeg. Zodoende kwam ik gemakkelijk de afdaling. Dit gaf me weer het vertrouwen terug wat ik na vorige week kwijt was. Omdat de zon al aardig achter de duinen was gezakt besloten we huiswaarts te keren. Dit was niet de echte reden. Iedereen was compleet gesloopt. Frans bood zelfs zijn fiets weer eens te koop aan. Toch hadden we lekker getraind. Op weg naar huis deden we ook nog af en toe lekker gek. Zo moe waren we toch nog niet.

https://twitter.com/FietspaT/status/378225175424008192

O ja, vlak bij huis vroeg en jongetje of we echte wielrenners waren en of we ook in onze broek plaste.

https://twitter.com/FietspaT/status/378224730479661056

Klik op de kaart voor de route