Vanaf ons vakantieadres in Putten besloot ik afgelopen zaterdag een rondje te gaan fietsen. In tegenstelling tot normaal had ik eigenlijk geen idee waar ik heen zou gaan, het kon alle kanten uit gaan, dat begon eigenlijk al bij het verlaten van het vakantiepark, in plaats van rechtsaf te slaan wat ik in mijn hoofd had ging ik linksaf.
Via Krachtighuizen reed ik op Garderen aan. Langs de molen daalde ik af. Veel mensen hebben het niet door, maar Garderen ligt op een behoorlijke hoogte, aan de westkant gaat het geluidelijk omhoog, de oostkant zie je het hoogteverschil een stuk duidelijker. Niet dat de wegen hier met abnormale percentages omlaag gaan, maar 3% wordt zeker gehaald.
Ik besloot maar weer eens door het gehucht Ouwendorp te rijden, dit is eigenlijk wel het mooiste stukje Veluwe. Via smalle fietspaden door de bossen reed ik richting Kootwijk. Dit zijn echt van die plekken waar je op een mooie zomerdag niet moet komen, nu was er prima te rijden, op een stel hardlopers na kwam ik niemand tegen.
Vanaf Kootwijk reed naar ik via Assel naar Hoog-Buurlo. Inmiddels had ik een een rondje in mijn hoofd zitten. Vanaf Assel de klinkerweg naar Hoog-Buurlo. Dit is lekker pijnelijk, volgens mij gaat de weg hier maxiamaal 5% omhoog, genoeg om pijn te doen aan je benen.
Vanaf Hoog-Buurlo reed ik naar Apeldoorn, na een stukje langs de stad sloeg ik na de Apenheul linksaf naar Hoog-Soeren. Dit is een heerlijke en onbekende klim, eigenlijk zou ik deze klim nog wel eens met de toerders rijden, gewoon om ze te gaan slopen.
Omdat ik het wel welletjes wond sloeg ik hier rechts af en ging richting Uddel. De weg door de heide was een waar genot. Deze weg had ik in tegengestelde richting gereden. Toen vond ik het zwaar, nu begreep ik waarom, het ging heerlijk omlaag. Door de heide reed ik op Uddel aan.
In het dorp sloeg ik rechtsaf richting Elspeet. Een grote knal bij mijn achterwiel bracht onheil. Er bleek een spaak gebroken met een gigatische slag als gevolg. Helaas. Nu was het op mijn gemak weer terug naar Putten, dit was slechts 13 km, dat was nogwel te overzien, maar de slag was van dienaard dat mijn wiel constant tegen de rem aanliep ondanks dat ik de rem helemaal open had staan.
Jammer. Gelukkig kan ik voor morgen een ander wiel regelen zodat ik weer op de fiets naar huis kan. Één troost, na dit weekend zou mijn racefiets mogen genieten van zijn winterslaap.
