De Hobbeltjestocht, een personelijke martelgang

Gisteren was er bij de Toervereniging de Hobbeltjestocht. De Hobbeltjestocht is een tocht welke ik zelf heb verzonnen. Bij de Hobbeltjestocht is het de bedoeling om in het gebied wat grofweg tussen Den Haag en Noordwijk ligt zoveel mogelijk hoogmeters te maken. Iets wat met het nodige puzzelwerk aardig lukt. Verwacht niet meteen enorm veel hoogtemeters, maar de 120 km lange route is al goed voor zo'n 600 hoogtemeters. Het gaat om kleine klimmetjes die elkaar in hoog tempo opvolgen. En dat is het venijn van de de Hobbeltjestocht. Dit doet pijn aan je benen. Door de weinige kilometers die ik dit jaar had gereden moest ik het aan het eind bekopen met kramp aan mijn benen.

Een selfie

Maar laat ik bij het begin beginnen. Het was bij vertrek opvallend rustig in het clubhuis. De "Mannetjes" hadden besloten om niet aan de Hobbeltjestocht deel te nemen. Dat kan ik dan nog wel begrijpen, maar waarom ze dan bij die gare brug moeten starten is me volstrekt onduidelijk. Alleen Frans had wel de moeite genomen om bij het clubhuis een bakkie te doen. Maar goed. We waren nu met een gezellig groepje en gingen klokslag 9 uur op pad. Samen met Pim reed ik op kop. Als opwarmer namen we de Jan Waaijerbrug.

En daarna ging het via de Balijbrug en twee keer over de A4 richting Wassenaar.


Bij het inrijden van Meijendel was het gedaan met de rust.

Na de Kievietsduin en de Piek ging het op Scheveningen aan. Onderweg namen we nog de Koningsberg hoewel men op Strava deze berg de gekste namen geeft.
Op Scheveningen werden in totaal drie beklimmingen afgewerkt, de Scheveningse slag, Seinpostduin en de Zeeweg.
Daarna maakte we een lusje door Belvedere om daarna weer de duinen in te duiken. Wederom via Meijendel en Wassenaar namen we de Muur van Rijkdorp en De Klip naar de koffie. Ik wil hier niet onvermeld laten dat ik hier totaal stilviel. Bij de koffie, met zicht op zee, werd er nog even overlegd waar we #DeLosser precies waren kwijtgeraakt, of waar hij had moeten lossen. Bij de rust werden de meeste beenstukken ook uitgedaan voor we ons opmaakte voor deel twee.

Koffie aan de Wassenaarse slag

Via Katwijk gingen we naar Noordwijk waar in het bekende buurtje de Hobbels in hoog tempo werden afgewerkt. Dit tempo ging wel ten koste van Peter. Waar hij in het verleden ons ver achterliet moest hij ons nu laten gaan en zagen we hem niet meer terug. Na Noordwijk ging het weer naar Katwijk. Na de overbekende Populierenlaan werd nu ook de Overduin genomen. Deze 12% steile klim kon op de goedkeuring rekenen van de deelnemers.

Daarna werd in hoog tempo de finale ingezet. Voor de tweede keer namen we het duo van De Muur van Rijksdorp en De Klip om via Meijendel weer koers te zetten naar Zoetermeer. Bij het uitrijden van Wassenaar moest ik de groep laten gaan. De te weinig gereden kilometers en een opkomende kramp eiste hun tol. Die kramp werd zelfs zo erg dat bij het oprijden van de Meerpolderdijk mijn benen niet meer konden bewegen en ik van mijn fiets moest springen en ik in de graskant op alle mogelijke manieren de kramp uit m'n benen probeerde te krijgen wat uiteindelijk ook wel lukte en in een slakkengang reed ik naar het clubhuis waar de rest vreemd opkeek dat ik zo laat binnen kwam.

Onder het genot van een drankje werd de tocht geëvalueerd. Waarna ik al wat minder moeizaam naar huis reed om me een beetje op te knappen want deze Hobbeltjestocht had er aardig ingehakt.

Rondje Hoek

Even kijken hoe Hoek van Holland er bij ligt. Tot zo.

— Patrick Coers (@FietspaT) 22 maart 2014

Hangend en gapend zat ik vanmiddag op de bank me af te vragen wat te doen. In eerste instantie had ik het idee om een rondje te gaan fietsen maar erg fit voelde ik me niet. Totdat me vriendin me vroeg wat ik ging doen. Ik mocht wel gaan fietsen zei ze. Ondanks dat ik me niet echt fit voelde, sprong ik op, vulde een bidon, pakte een banaan, kleede me om en ging op pad. Op de vraag waar ik heen ging, antwoorde ik: een rondje Hoek van Holland. Ik mocht wel haast maken, want het was al half twee geweest en het rondje wat ik in mijn hoofd had zitten was al gauw 90 km.

Ik verliet Zoetermeer via de A12. Waarbij het me opviel dat het behoorlijk hard waaide. Met gemak reed ik boven de 30 km/u. Bij de Rotte koos ik er voor om maar onderlangs te rijden om krachten te sparen. Na wat klimwerk bij het Bergse Bos kwam het echte werk. Tot Hoek van Holland was het zwoegen. Op de Kandelaarbrug hadden diverse fietsers de grootste moeite om op de fiets te blijven. Verderop kreeg ik zelfs een stevige regenbui over me heen die behoorlijk koud was.

Harken voor beginners. Dit doet me denken aan #DeLosser. Die...

Harken voor beginners. Dit doet me denken aan #DeLosser. Die klimt zo als hij een viaduct moet oprijden

from Tumblr http://ift.tt/1cPI7xw

via IFTTT

Melkflessen

Afgelopen weekend was het weer zover. Er was weer een overvloed aan melkflessen te bewonderen. Daarmee bedoel ik niet die glazen dingen waar dat witte goedje, afkomstig van koeien in wordt gedaan. Nee het gaat om de benen van de wielertoeristen. De blote benen van wielertoeristen. De bleke, ongetrainde, blote benen van wielertoeristen. Je kan er de klok op gelijk zetten in deze periode, dat wanneer er één zonnestraal aan de hemel staat men massaal in korte broek op pad gaat. Zelfs als het slechts een graag of elf is en de wind het nog wat kouder maakt. Meestal gaat het dan om onervaren fietsers. De ervaren fietsers houden een graad of zestien aan wanneer ze hun blote benen aan de buitenwereld tonen.

Maar goed. Ik kon mijn lol op en iedere Melkfles lekker uitschelden voor gek. En wellicht zullen de Melkflessen thuis wel denken dat ze lekker getraind hebben vanwege de pijn in hun benen.

Joekelen rondom Pijnacker

Tegenwoordig is er bij de MTB ook een lijst met voorrijders die om toebeurt moeten voorrijden. Fanatiek als ik ben heb ik me ook op de lijst laten zetten. Na wat puzzelwerk had ik een rondje verzonnen met de naam Joekelen om Pijnacker. Helaas moest ilt de route omleggen omdat de Boezemweg afgesloten waardoor er meer kilometers asfalt in kwamen. Volgende keer beter.

Ik ga even Pre-Joekelen. Tot zo. #HupMTB

— Patrick Coers (@FietspaT) 14 maart 2014

Draaien en keren om Zoetermeer

Afgelopen vrijdag was er weer het gebruikelijke vrijdagmorgen rondje gepland. En deze keer had ik geluk, de zon scheen en de temperatuur was ook aangenaam. Reden genoeg om op pad te gaan voor de gepland 150 minuten duurtraining. Om niet voor verassingen te staan, ik moet om 12 uur weer op het schoolplein staan om mijn jongste dochter op te halen, kies ik altijd voor een rondje om Zoetermeer. ER zit wel wat variatie in met wat heen en weer rijden kom ik best aan wat kilometers. Het mooie is dat ik constant kan doorrijden. Er zit niet één verkeerslicht in en slechts 4 voorrangskruisingen. De wegen en fietspaden zijn veelal recht en breed, dus ik kan er lekker de tempo inhouden.

Het Brommertje

Het is al weer wat jaren geleden dat ik met Eelco de N206-prijs Zoetermeer reed. De naam van deze rit is een parodie op de E3-prijs Harelbeke maar de route komt in grote lijnen overeen met de Geestgrondentocht. Grote kans trouwens dat we die route aan het controleren waren, maar dat weet ik niet meer. Het was een mooie fietsdag en ook over onze conditie hadden we niet te klagen. Het was in die periode dat je een voorjaarsklassieker moest rijden met een bodywarmer en sokken over je schoenen. Daarvoor kochten we speciaal skisokken voor waar we vervolgens gaten in knipte voor de schoenplaatjes. Eelco had zelfs speciale Northwave sokken waar al keurig afgewerkte gaten in zaten. En die krengen waren best duur. Voor één zo'n paar sokken kocht je bij de Favoriet wel 10 paar skisokken. Maar goed het zag er wel gesoigneerd uit, dat dan weer wel. Maar nu wijk ik te veel af van het verhaal

Grotere kaart weergeven

Verkenningsritje met de MTB

Omdat ik 16 maart moet voorrijden bij de MTB groep. En om niet voor verassingen te komen staan en ik nog al at in petto heb ben ik maar even op verkenning gegaan en zo weer leuke plekje ontdekt.

Je kan ook gewoon op een geluidswal rijden en meteen maar een Selfi gemaakt

De Proloog, een mooie seizoensopening

Vandaag was de opening van het nieuwe Toerseizoen en dat deden we bij TV Zoetermeer '77 dat in de vorm van De Proloog. En een nieuw seizoen betekend natuurlinjk ook dat je nieuwe sokken voor over je schoenen moet nemen. Dus zo gezegd, zo gedaan en een paar sokken moesten eraan geloven en kregen aan de onderkant een gat ten behoeve van mijn schoenplaatjes en ik kon op pad.

Een nieuw fietsseizoen betekent ook nieuwe sokken over je schoenen http://t.co/K2gYY3J7yZ
— Patrick Coers (@FietspaT) 1 maart 2014

Daarna kon ik op pad naar het clubhuis waar voorafgaand aan de fietstocht de mogelijkheid was tot en gezamenlijk ontbijt. De organisatie had kosten nog moeite gespaard en er een goed ontbijtbuffet neergezet, compleet met croissants en gekookte eieren die nog warm waren.

Het ontbijtbuffet bij de #Proloog was zo uitgebreid dat we het clubhuis van @yvz erbij genomen hebben voor vandaag pic.twitter.com/Jrf16fryRa
— TV Zoetermeer '77 (@toezoe77) 1 maart 2014