Zoetermeerse Wielerweek

Het klinkt misschien gek, maar eind maart is er een heuse Zoetermeerse Wielerweek. Het klinkt misschien raar, maar in 1 week tijd zijn er 3 evenementen die iets met wielrennen te maken hebben.

Zondag 21 maart de Wielerronde van Zoetermeer, eigenlijk was dit een onderdeel van de Ronde van het groene hart, maar deze gaat helaas dit jaar niet door.
Woensdag 23 maart de voorstelling Man en Fiets van Wilfried de Jong samen met Ocobar in het Stadstheater.
Als afsluiter op zaterdag 26 maart de Hobbeltjestocht bij TV Zoetermeer '77.

Die dag start ook de Vlaamse wielerweek, de na-apers.

Denkwaardige Vossejacht

Vandaag was de laatste reguliere Vossejacht. Wat rest ik het NK volgende week in de Achterhoek. Voor vertrek deelde Martijn, de uitzetter, ons mede dat het geen jacht zou zijn zoals we gewend waren. Nu moet ik eerlijk bekennen dat iedere jacht wel vreemd is, dat is juist het leuke eraan. Maar Martijn melde ons dat de jacht dwars door het centrum van Den Haag zou gaan. Ik zag ons al over het Binnenhof rijden. Zover kwam het niet, maar daarom was deze jacht niet minder spectaculair. Na een vliegende start ging het tegen de 40 km/u langs de A12 op Voorburg aan. Via het oude centrum van Voorburg en de Binckhorst werd de belofte waar gemaakt. Via de Rivierenbuurt reden we het centrum dan echt in, helaas sloegen we de Geleenstraat over, dat zou pas een stunt zijn geweest.



Via de Bierkade en Paviljoensgracht kwamen we echt het hart van Den Haag in. De Hagenezen langs de kant van de weg sloegen dit ritueel van het langsstormende peloton vol verbazing gade. Over het terras van de Zwarte Ruijter werd er koers gezet naar de Grote kerk. Via de Oude Molstraat en Prinsenwal werd doken we de paleistuinen in. De dienstdoende paleiswacht keek vol ongeloof naar het ritueel wat zich voor zijn neus afspeelde. Een kleine 30 volwassen mannen (en één vrouw) was op de fiets aan het zoeken naar een tweetal emmers waar knijpers in werden gegooid.

Langs het hoofdbureau van Politie en de Bonistraat doken we de Scheveningse bosjes in. Hier werd het peloton via bospaden, zandvlaktes en beklimmingen richting het Belgischpark gestuurd. Langs "hotel Scheveningen" gingen we de duinen in. Op de Koningsberg verloor ik mijn bril welke Antoon me in het clubhuis weer terug gaf. In Meijendel we een voetpad in gestuurd, wat een mooi stukje was, gelukkig was het ver weg van de parkeerplaats zodat we weinig zuurkijkende wandelaars tegenkwamen.

De finale was de bekende weg. Met de groep werd er nog een poging gedaan om een molentje te draaien, dit ging niet echt vlot.
Bij de Kniplaan sloegen we linksaf om vervolgens door een stuk land parallel aan de snelweg weer naar de Kniplaan te rijden. Hier zagen we de grote groep voor ons rijden, we wisten nu wel dat we niet voor de overwinning reden.

Toen ik het land uitreed was de groep behoorlijk uitgedund. Met alleen Frank reed ik op het Buytenpark aan. Frank wist nog te vertellen dat we nog een stuk land zouden krijgen. Eigenlijk wist ik nu wel genoeg. De Vos stond in een stuk land die ik ook in mijn jacht had zitten. In dit land liet ik Frank ver achter me en stuiterde over de bevroren grond naar de Vos waar de grote groep eigenlijk net was aangekomen. Ik had genoten van deze mooie jacht. Jammer dat het seizoen erop zit, de goeie vorm komt er net aan.

Schuitje varen...

In de eerste Vossejacht van dit seizoen zat een voetveer. Zo'n eentje die je zelf moet bedienen. Het duurt wel even een tijd voor je aan de overkant bent, en er passen slechts 4 personen op. Behalve bij een Vossejacht dan, ik geloof dat het record op 8 stond. En maar zwengelen aan het wiel, traag ging het naar de overkant. Wie de Vossejagers een beetje kent weet het al, na afloop een hoop geouwehoer, hoe ze dit in de jacht konden opnemen. Een van de jagers verkocht zelfs al zijn fietsen en zou nooit meer meedoen. De week erop was hij er weer, op een nieuwe fiets, want al zijn andere fietsen had hij inderdaad verkocht. Het blijft mooi zo'n voetveer, jammer dat ik hem heb gemist.

2 kilo zwaarder

See and download the full gallery on posterous

De uitzetters van de laatste Vossejacht vonden het nodig om er lekker veel land in te doen. Resultaat is dat mijn fiets gewoon 2 kg zwaarder is geworden.

De Lange

Het was op een koude voorjaarsmaandag in 2005. Mijn broer, Eelco moest voor school even naar Amsterdam. Omdat ik vrij was besloot ik mee te gaan. In het kader van de aankomende Duinentocht, een ware klassieker binnen onze vereniging, gingen we op de fiets. Zestig kilometer en en zestig terug. Al met al een mooie training.
De hele rit ging eigenlijk behoorlijk voorspoedig. Ruim op tijd reden we langs de Amstel Amsterdam binnen. Daarom besloten we bij de Kalfjeslaan maar een bak koffie te gaan doen. Ik stalde mijn fiets tegen het fietsenrek toen ik in gesprek raakte met een oudere afgetrainde man in wielertenue. Hij vroeg me waar ik vandaan kwam. Zoetermeer antwoordde ik. Hij vond dat we d'r dan al een knap eindje op hadden zitten, zeker gezien het feit we geen wielrenners zijn maar wielertoeristen. Inmiddels drong het tot me door met wie ik stond te praten. Eelco die aan de overkant van de weg stond vroeg zich af met wie ik stond te praten. De man meldde dat hij stond te wachten op een maat, ze gingen een rondje van zo'n 40 km door de polder rijden.
We namen afscheid van de man en dronken binnen in de behaaglijke warmte een bak koffie. Aan de overkant van de weg zagen we de man rondjes rijden op het kruispunt. Eelco zei nu het geheim te weten hoe je het snelheidsrecord van Parijs-Roubaix op je naam kon schrijven.
Op de terugweg, bij Ouderkerk, kwamen we de man weer tegen, hij herkende ons en stak zijn hand op naar ons. Deze ontmoeting met Peter Post zal me altijd bij blijven.