Zondag is de laatste Europese wegwedstrijd van dit seizoen, Parijs-Tours. In eerste instantie denk ik altijd weinig te hebben met deze wedstrijd. Het parcours is relatief saai, echte beklimmingen zitten er niet in. Daarom lijkt deze wedstrijd op het lijf geschreven van de rassprinters. Maar als ik de uitslagen bekijk moet ik constateren dat de sprinters er niet altijd in slagen deze wedstrijd te winnen. Met namen als Richard Virenque (2001), Andrea Tafi (2000), Jacky Durand (1998) en Erik Dekker (2004) op de erelijst moet ik concluderen dat de avonturiers ook met enig regelmaat hun slag slaan in deze wedstrijd. Het peloton komt dan net te laat op gang om ze terug te pakken.
Dat het wel eens op het nippertje is bewees Erik Dekker. Terwijl hij nog op kop reed, zat het peloton al in zijn nek te hijgen, de treintjes van de sprintersploegen werden links en rechts gevormd. Niet in de laatste plaats die van zijn eigen ploeg om hun sprinter Oscar Freire aan de eindzege te helpen. Maar ze kwamen te laat. Bij de finish vroeg Erik aan Mark Wouters wat ze aan het doen waren in het peloton, waarop deze doodleuk antwoordde : "De sprint voorbereiden".
Bekijk hier de beelden nog maar eens. (Zet wel het geluid uit anders hoor je #DeMart)
