Echte mannen jacht

Met een weersverwachting van regen-, hagel- en sneeuwbuien, een temperatuur van rond de vier graden was het vandaag de beurt aan de echte mannen voor de Vossejacht. Doe daarbij stukken soppig land en alle ingrediënten voor een mooie jacht waren aanwezig. Dat was wellicht ook de rede dat een oud gediende, Frans, ook aanwezig was bij de jacht. Ondanks deze omstandigheden had Frans gewone racebandjes om zijn crosser zitten. Ik was benieuwd hoeveel Frans vandaag zou moeten lopen.



De start lag vandaag op de zelfde plek als twee weken gelden inclusief het listige lusje. OOk vandaag ging het halve peloton meteen de mist in, ditmaal zonder gevolgen want in het lusje was ditmaal geen controle. Gevolg was dat de groep nu in tweeën lag en ik in de tweede groep weer vrolijk in de achtervolging kon. Bij de Meerpolderdijk reed ik vrij makkelijk het gat dicht en zag de nodige al lopen met de fiets in de hand. Na de dijk volgde er een tweede stuk land waarbij ik aan het eind weer vrolijk een veel te diepe plas in reed en mijn voorwiel tot over zijn as verdween. Toch reed ik door een zoekpijl een minuut later op kop, zo kan het raar gaan in een jacht. Na een lusje in het Buytenpark reden we via de Voorweg naar Leidscheveen. De uitzetters hadden daar een geintje uitgehaald met een ingestorte brug waardoor we vanaf deze brug weer terug moesten om wel over de sloot te komen.

In Leidschenveen stond de eerste controle die eigenlijk weinig problemen opleverde. De daaropvolgende controle zorgde voor wat rumoer maar ook hier wist iedereen de emmer te vinden. Na een lusje door het land achter De Tol reden we Vlietlanden in. Daar was een controle die ook voor weinig problemen zorgde, hoewel een aantal achterblijvers hem bijna wel oversloegen. Via de Kniplaan ging het richting Stompwijk Hier moest ik een klein gaatje laten vallen omdat ik een oude pijl volgde. In Stompwijk doken we een stuk land in richting de Merenburger. Dit was behoorlijk heftig en het was nog niet gedaan, onder de A4 door volgde nog de nodige stukken van de Wijk en Woudenroute welke heel erg zwaar waren. In tegenstelleing tot de eerdere stukken land liep het voor mij hier voor geen meter. Lopen fietsen toch weer lopen. Met lede ogen moest ik zien dat het hele spul zo van me weg reed, nou ja de kopgroep van een mannetje of acht dan. Achter me was niet veel meer te bekennen.

Langs de Vliet ging het op Cronesteijn aan. Daar zag ik de kopgroep uit het park komen, op aanwijzing van Aad volgde ik het lusje en maar goed ook  want daar stond de blauwe controle. Weer terug richting de Lammeschansbrug en de Vrouwenweg moesten we weer Cronesteijn in. In de verte zag ik Frans rijden die inderdaad de moed had opgegeven en de kortste weg naar huis nam. Zelf ploeterde ik weer een stuk van de Wijk en Woude route af waar het behoorlijk onder water stond. Over een afgesloten fietspad ging het nu op de weipoort aan. Ik was inmiddels behoorlijk bekaf af. Met moeite hield ik het tempo rond de 30 km/u. In Zuidbuurt waren de nodige lusjes en de laatste controle. Nu reste alleen nog de vos waarvan ik wist dat deze in het Buytenpark moest staan omdat ik de pijlen op de heenweg had zien staan.

Ik volgde nu niet meer de route maar nam de kortste weg. Iets wat achteraf goed had kunnen uitpakken, maar door het gestuntel in het park kwam ik uiteindelijk met Henk bij de vos aan moesten we "sprinten" welke Henk won en zodoende in het klassement op me uitloopt. Gelukkig zijn er geen beelden van de "sprint" want deze zag er nog beroerder uit dan die van Ullrich en Pantani in de Tour.

Ronde van Vlaanderen 2012 door een Ollander

Komend jaar ligt de finish van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde. Niets mis mee, sterker nog, ik heb de petitie getekend. Gewoon omdat het me mooi leek om de finale van De Ronde te laten bestaan uit Oude-Kwaremont - Patersberg - Koppenberg. Tot zo ver niets aan de hand tot ik het parcours zag wat voor 2012 werd gepresenteerd. Wat had men gedaan?? Ten eerste een criterium over de eerder drie genoemde hellingen en dit ten koste van de Muur van Geraardsbergen. 


Niet dat De Muur zo ver van de streep veel zou betekenen. maar De Muur zou net als de Oude-Kwaremont in voorgaande edities er wel voor kunnen zorgen dat je De Ronde verliest als je niet oplet. De organisatie gaf aan dat het kwa kilometers niet haalbaar was om De Muur nog op te nemen in het parcours.  Dat vond ik vreemd. Afgelopen zomer heb ik met mijn fietsclub een tocht van 105 km gereden in de Vlaamse Ardennen met daarin Oude-Kwaremont - Patersberg - Koppenberg en De muur van Geraardsbergen. Dan rest er nog 155 km om de rest van de wedstrijd te maken. Tijd om te puzzelen.

Zo gezegd zo gedaan. Ik ging eens aan de slag op een GPS kaart en tekende een route langs de voorlopig meest belangrijke punten van De Ronde. Banaf Brugge ging het via een korte weg via Tielt, Deinze richting Zottegem. Daar begon de ellende met het duo Lippenhovenstraat en Paddestraat. Vervolgens via de Berendries naar Geraardsbergen voor De muur van Geraardsbergen. Vervolgens weer in westelijke richting naar Petegem voor de Valkenberg en Haaghoek. Vervolgens duiken we het Maarkedal in voor een aantal beklimmingen die op zich niet veel voorstellen maar de de smalle wegen en snelle opvolging zich wel laten gelden.

Via de Steenbeekdries en Taaienberg wordt er koers gezet richting Ronse voor de Kruisberg. Dan duikt de route Wallonië in voor de Knokteberg. De route zorgt nu voor weinig verassingen. Afdalen via de grote baan naar Kluisbergen om de echte finale te beginnen met de Oude-Kwaremont, Patersberg en Koppenberg om dan snel te dalen richting Oudenaarde. Tot mijn verbazing is deze route slechts 170 km. er is dus nog ruimte. Er is dus nog ruimte voor bijvoorbeeld de Kerkgate of op de heenweg Doorn. Maar de mensen die echt bekend zijn in de streek zullen vast nog wel wat weten. Dus ik stel voor om dit maar als basis te nemen voor De Ronde van 2013.

Modderjacht

Resultaat van de modderjacht

Het moest er een keer van komen, een modderjacht. Deze zondag was het zover. De uitzetters Antoon en Jeroen hadden hun best gedaan om er een mooie jacht van te maken, met vele nieuwe verassende stukken.

Vanaf de start ging het in één groep het Westerpark in waar we de nodige zoekpijlen kregen voorgeschoteld. Één pijl zorgde (bewust?) voor verwarring, deze stond midden op een kruising waardoor de groep al snel in tweeën brak. Bij de Balijbrug stond een zoekpijl waarbij de grote meute de verkeerde weg in reed maar ik zelf de juiste volgpijl wel zag terwijl de rest al de trap oprende. Bovenaan de brug stonden 3 pijlen naar rechts met de tekst "Pas op!". Ik vond het al vreemd maar d'r moest hier een lampje gaan branden. De bedoeling was om hier weer naar beneden te gaan onder de brug door, je knijper in een emmer te gooien en vervolgens weer de trap op om over de brug te gaan. Niemand deed dit waardoor er uiteindelijk 7 controles in deze jacht zaten, deer eerste had iedereen toch gemist.


Door het Balijbos, waar de hondebezitters ons melde dat het geen fietspaden waren waar we op reden, vroeger toen het weiland was hoorde je er niemand over. Verder ging het via de nodige modderstroken richting Pijnacker. De uitzetters hadden een paar mooie nieuwe stukken land gevonden die op zich goed te rijden waren. Hier werd ook een schifting geplaatst. vooraan een groep notoire hardrijders die elkaar lieten zien hoe hard ze kunnen fietsen, achterin een groep notoire zachtrijders die elkaar lieten zien hoe goed ze pijlen kunne volgen.

Dwars door alle uithoeken van Pijnacker werd er koers gezet naar een oude kade welke we in het verleden al eens met een Oliebollentocht hadden gereden. Via de Verburghweg waar Pascal met een kleregang voorbij kwam ging het een stuk land in waar een kudde schapen liep. Pascal moest het hardrijden bekopen met een lekke band, hem zouden we pas terugzien in het clubhuis.

Langs de oostkan van Zoetermeer doken we Bleizo in waar een bewaker ons erop probeerde te attenderen dat dit niet de bedoeling was, ik was de enige van de groep die hem opmerkte maar liet hem in het luchtledige roepen. Bij de Kruisweg ontstond wat verwarring door een zoekpijl welke het land in wees. Hier werd de kopgroep in stukken gesplitst. Zelf trok ik het niet om met mijn MTB-tje, het laatste stukje dicht te rijden naar de koplopers en met lede ogen moest ik toezien hoe hoe men steeds verder van me wegreed.

Later werd ik bijgehaald door Koen en samen probeerde we er weer wat van de maken. Langs de HSL volgde we het fietspad richting Hazerswoude. Halverwege  kwam "Knijper" Henkie terug. ER stond een zoeker en Henk had in het land de linten zien hangen. We namen de smalle grasstrook langs het spoor en werden beloond met de laatste controle waar we de eerste drie knijpers in mochten gooien. Plots waren we van gelosten gepromoveerd tot de drie kanshebbers op de overwinning. Met moeite wisten we een acceptabel tempo erin te houden waarin me wel duidelijk was dat  Koen vandaag de sterkste was.

Door Benthuizen waar net weer alle kerken uitgingen reden we richting de Noordhoverplas waar de vos stond. Hier was het vooral wie het slimste reed. Henk gooide als eerste zijn ring om de vos terwijl Koen en ik hard vochten om onze ring om de vos te gooien. De vos had het zwaar met onze geworstel. Uiteindelijk stond hij helemaal scheef en wist Koen zijn ring er voor mij omheen te doen.

Met een 3e plaats in de jacht en uiteindelijk de 2e plaast in de stand (met 0,1 punt achterstand op Henk) heb ik best goede zaken gedaan. Het is nu zaak alert te blijven de komende jachten. Want misschien...

Helemaal ruk

Een Vossejacht is net als het echte leven. De ene week rij je de sterren van de hemel, de andere week rij je als een schemiel in de rondte.
Zo was het afgelopen zondag. Vanaf de start ging het goed. Terwijl het gros meteen een park indook volgde ik de juiste route over een ouwe puinberg waar ik in mijn jeugd menig uurtje heb gespeeld. Ondanks dat ik de juiste route reed verzuimde ik om over de top van de berg te gaan waar nou net de witte emmer stond die uiteindelijk door slechts 2 man was gevonden.

Verder door er park waar ik iedere strook asfalt nog prima van ken ging het op Stompwijk aan. In volle achtervolging. In de verte zal ik al 2 groepen rijden die het tempo er goed in hadden. Toch wisten we bij Stompwijk weer aan te sluiten. Na een zoekpijl reed ik met een kleine achterstand achter de groep aan. Maar net voor ik aansloot reed ik lek. Het gekke is dat ik niet vloekte. Snel nieuwe band erin, achteraf iets te snel. Vlug met een luchtpatroon de band oppompen en binnen 3 minuten zat ik weer op de fiets. Ik merkte wel een hobbeltje in mijn band, maar reed vol door. Via Gelderswoude ging het weer op Benthuizen aan. Na de HSL rechtsaf het Bentwoud in via een prachtige steenslagweg. Daar reed ik weer lek. Zo te zien had mijn binnenband ergens onder de buitenband gezeten.Nu had ik wel een probleem. Mijn banden waren op en plakkers had ik ook niet.

Ik besloot om naar huis te gaan, fiets om te wisselen en alsnog op zoek te gaan naar de vos. Zo gezegd zo gedaan. Redelijk makkelijk kwam ik op de finale en vond de vos. Uiteindelijk was ik deze jacht de laatste. Gellukkig hield ik wel de leiding in het klassement. En mijn mede leider? Die was slechter af. Na iets te diep in het glaasje te hebben gekeken moest hij deze jacht laten schieten. Maar nu, kop op en op naar volgende week.

De buit is binnen, winst in de Vossejacht

Eigenlijk zat het er al aan te komen, dat ik winst zou pakken. Na drie keer de derde plaats, pakte ik afgelopen zondag de overwinning en meteen (gedeeld) de leiding in het klassement. En dat was niet alleen toe te schrijven aan de benen, maar ook aan de alertheid.

Deze zondag was het al duidelijk dat iedereen naar mij keek. Zeker na het stukje in het verslag waar men goed op mij moest letten.

"Maar let op, de sterk rijdende Patrick Coers zit hem op de hielen, en deze liefhebber van linkse hobby’s"

Dick, de uitzetter van deze jacht, had voor de grap een startpijl gezet bij het clubhuis, iets waar een zevental jagers in trapte en zo voor de start al de aansluiting met de groep verloren waren. Toen we weer compleet waren gingen we naar de start waar het meteen tegen de wind in beuken zou worden. Dit wordt een zware jacht.

In Leidschenveen waar wat zoekers stonden en via Roeleveen gingen we op het kerkje langs het spoor aan. daar stond de eerste controle die niet te missen was. De afdaling na het kerkje neem ik met mijn MTB ervaring vlot waardoor ik de nodige jagers inhaal. Via Haagoord gaan we op de A12 aan. Hier was een listig lusje. Terwijl de grote groep na een zoekpijl, of eigenlijk ervoor blind op de rode emmer afreed besloot ik zelf de pijlen te volgen. Wat bleek, hier stond duidelijk een vervolgpijl, ik zat dus goed. Nog leuker was het toen ik de groene emmer zag staan waar ik de eerste knijper ingooide. Ik kon mijn geluk niet op. De uitzetters, die het schouwspel van een afstand aanschouwde, ook niet. Het truuckje was geslaagd en voor mezelf had ik maar weer eens bewezen dat ik zelf de pijlen wil zien en niet blind achter een ander aan moet gaan.

In een roes ging het nu kilometers over het fietspad langs de A12 richting Gouda. Het tempo kon ik lekker rond de 36 km/u houden. Bij Nutricia stond een pijl een trap op. Voor de zekerheid ging ik kijken, hier stond niets terwijl nu Thijs en Rob bij me aansloten. We vervolgde de route langs de A12 waar het tempo weer lekker hoog lag en ik merkte dat ik de sterkste van de drie was. Thijs die een achterlijk groot verzet reed was gewoon zichzelf aan het slopen.

Bij Zevenhuizen reden we door een lang stuk land tussen de A12 en de spoorbaan. Inmiddels kwamen de koplopers zwoegend door de modder terug terwijl ik een prima en redelijk verhard spoor had gevonden en vlot door het land reed en Ron en Thijs achter me liet. Aan het einde stond de witte emmer waarna ik weer het zelfde stuk land vlot terug kon rijden en zo de nodige jagers inhaalde.

Samen met Henk en Gijsbert kwam ik het land in en reden we eerst richting Zevenhuizen om vervolgens de Knibbelweg in te draaien voor de nodige kilometers zijwind. Aan het einde twijfelde  we. Daar kwam een behoorlijke groep uit het naastgelegen stuk weiland maar een emmer konden we niet ontdekken. In eerste instantie reed ik door om vervolgens terug te keren. Blij toe, eenmaal in het land was de blauwe emmer vlug gevonden. Over mijn favoriete klinkerweg langs de A20 werd ik nog aangemoedigd door Dick hangend uit zijn raam en reed met een onderhoudend tempo op Moerkapelle aan. Net voor het dorp haalde ik Henk in en melde hem dat er in het land wel een controle stond.

Toen ik omkeek zag een groepje naderen met Rob die ook groen had. Vlug liet ik Henk achter me en probeerde zo en kwaad als het ging de tempo erin te houden richting de Kruisweg. het groepje achter  me kwam niet echt vlot dichterbij. Bij Bleizo zag ik in het land 2 man staan, zou dat de vos zijn. Helaas het was de laatste controle, gelukkig merkte ik dat ik in het land weer wegreed van het groepje achter  me en zag in de verte de een groepje jagers staan, daar was de vos dus. Mijn armen in de lucht stekend kwam ik er aan en melde de heren dat er 6 controles zaten in deze jacht. Mijn buit is binnen.

Nu is het zaak bij te blijven. Want de leiding houden zal niet gemakkelijk zijn, hoewel ik nu al erg tevreden ben over hoe het gaat.