Toerpraat

De website Toerpraat is inmidels een tijdje in de lucht. De berichten worden steeds talrijker. Het gaat lekker zo.

Junioren

Deze foto is genomen in 1999 op het WK parcours van het jaar er voor. Dit is halverwege de Bemelerberg. Op de foto staan van links naar rechts : Robbert van Veen, Peter de Gans, Patrick Rombouts en Martijn Borst.
Nadat de foto was gemaakt, de jongens van het wegdek waren kwam er ineens van alle kanten verkeer, incl. een bus en liep mijn achterband spontaan leeg.

Groeten uit het Bentwoud

De Matriaalfreak

Iedere wielertoerist ken er wel één, een Matriaalfreak. Heel zorgvuldig oriënteren ze zich op een nieuwe fiets. Wat het beste frame is. Alle meetresultaten worden erop nagekeken. Alle testrapporten worden onder de loep genomen. Bij de fietsenmaker staan ze uren naar de fiets te kijken (ik zal maar niet over de natte plek in de broek beginnen). Fietsbeurzen door heel Europa worden bezocht. Huwelijk staat op springen, maar dan hebben ze hun keuze gemaakt. Maar net het weekend voor ze de fiets willen gaan bestellen zien ze een ander op precies het zelfde model rijden, tot de stuureinddopjes aan toe en willen ze de fiets niet meer omdat ze dan niet uniek meer zijn. Of ze stappen de fietsenmaker binnen. Zeker van hun keuze, totdat ze een net nieuwer model zien staan, die er 2 dagen geleden nog niet was. Beginnen ze weer te twijfelen en begint het riedeltje weer opnieuw: meetresultaten, testrapporten, beurzen en een huwelijkscrisis.

Daarom herken je een matriaalfreak altijd. Hij rijdt op een oud overjarig, maar verzorgd karretje. Wachtend tot hij eindelijk zijn keuze kan maken.

Telefoontest

Dit is een test om te kijken hoe een email vanaf mijn telefoon overkomt op mijn blog. Voor de grap zit er ook een foto bij.

Vulkaanaswolk

De fietsvakantie op Mallorca liep ten einde. Door een vulkaanuitbarsting op IJsland was het onmogelijk om terug te keren naar huis omdat er geen vliegverkeer mogelijk was. De Lem had hier geen boodschap aan. Wolk of geen wolk, ze zouden naar huis gaan. Zoals gewoonlijk was De Lem weer vroeg wakker. Het hotel was nog uitgestorven. Die nacht was hij gaan denken hoe wel naar huis te kunnen komen.  De Lem wendde zich tot de kelder van het hotel waar de fietsen waren opgeslagen. Hij zocht een aantal exemplaren uit om mee aan de slag te gaan. DE voorwielen smeet hij in een hoek. Ook de banden van de achterwielen belande in de zelfde hoek. In de haven, voor het hotel, had  De Lem al een paar boeien zien liggen, deze monteerde hij onder de voorvork en naast het achterwiel kwamen een paar kunststof vaten waar de vissers hun vis in bewaarde. 
De Lem stapte op een van de fietsen die hij nog niet onder handen had genomen en reed naar de rand van het dorp. Daar had hij bij een huis een mooi hek gezien welke nu goed van pas kwam. Met veel geweld en een aantal Haagse vloeken wist De Lem het hek uit de grond te rukken, de luid blaffende en kwijlende hond negerend. Met het hek onder zijn arm fietste hij weer naar het hotel. Hij rommelde in een hoek en vond daar het nodige gereedschap om het hek in stukken te zagen en de houtjes aan de achterwielen van de fietsen te monteren. De Lem nam een exemplaar mee naar de haven en liet een hem het water in glijden. Hij nam plaats op het zadel en fietste met zijn waterfiets een rondje door de haven. Aan de kant keken enkele vissers verbaasd naar dit ritueel. De waterfiets fungeerde naar volle tevredenheid en De Lem  trok hem weer op de kant. Alle fietsen werden in de kelder voorzien van een goeie laag vet. Tenslotte pakte hij een pomp om de banden op te pompen, maar bij de fiets aangekomen realiseerde hij dat dit onzin was omdat de banden er niet meer op zaten. Inmiddels was het hotel ook tot leven gekomen. De fietsmaten van  De Lem zaten al in de eetzaal klaar voor het ontbijt. Ze zaten druk te overleggen wat te doen nu er geen vliegverkeer naar huis mogelijk was. Nadat de diverse mogelijkheden, van bijboeken in het hotel tot het nemen van een veerpont naar het vaste land. De Lem deelde mede dat hij al de oplossing al had gevonden. en ze die dag og gewoon naar huis konden. Na het ontbijt nam De Lem zijn fietsmaten mee naar de kelder en toonde de waterfietsen. Verbaasd keken zijn fietsmaten naar de waterfietsen.  De Lem deelde nog mede dat ze geluk hadden, volgens hem gingen ze voor de wind op huis aan.

Gouden Flandrien 2

Na de verkenning van de Geestgrondentocht vop 2e paasdag wist ik het zeker. De Gouden Flandrien gaat hem niet worden. De 250 km met de hellingen zijn nu nog even te veel. Daarom de keuze gemaakt voor de Zilveren Flandrien. Nog steeds 165 km met 21 hellingen en 15 km kasseien.
Inmiddels heb ik Eelco ook bereid gevonden om mee te gaan met deze hel. Nu is het zaak om de trainingen door te zetten. We hadden wel gemerkt dat het rijden van de kilometers niet eens het probleem is. We moeten werken aan meer explosieve kracht om over de hellingen te komen.

Het voordeel van de kortere afstand is wel dat het meer genieten is  omdat je niet helemaal gesloopt aan de finish komt, hoewel, dat hoop ik dan. Al met al werk ik nu naar een logisch trio toe. Vorig jaar hebben we één lus gereden, dit jaar 2 lussen en volgend jaar 3 lussen. Ik ben benieuwd, ik kijk er al naar uit. Later meer.
> website van de Gouden Flandrien

De Kuttocht

Ik zal eerst mijn excuus aanbieden voor de titel. Maar ik heb in het verleden echt een tocht gereden die die naam droeg. De naam was niet vooraf bepaald maar ontstond pas gedurende de rit.
We hadden binnen de Toervereniging altijd 4 clubtochten van 140 km op het programma staan. Enkele gerenommeerde toerders maakte dan een mooi rondje die we gingen fietsen. Het was ergens halverwege de jaren `90 in mei. Jan, Frans, Fred, Anton en Kees, beter bekend als de "Masoos", hadden een route uitgezet die over het Noordzeekanaal ging. Die ochtend stroomde het clubhuis langzaam vol, ondanks de weersverwachting met veel regen. Iedereen geheuld in lange broeken en regenjassen. Om 10 uur vertrokken we. Het was koud en het wegdek nat. De groep bestond uit ruim 15 man en zo togen we onder een grijze hemel richting Leiden. Al voor Stompwijk begon het te regenen. Nog voor we Leiden hadden gehaald kwam het met bakken uit de lucht. Dit was nou het "Oude Wielrennen", iedereen reed gewoon door.