Verkenning Parcours BeNeLux kampioenschappen MTB XC

Verkenning Parcours BeNeLux kampioenschappen MTB XC, a set on Flickr.

7 en 8 september is er het BeNeLux kampioenschap MTB XC in Zoetermeer. Omdat ik me had ingeschreven voor de Funklasse en het parcours iets anders is dan normaal besloot ik het rondje eens te gaan lopen om te kijken hoe het nu in elkaar steekt. Dit natuurlijk niet zonder het maken van de nodige foto’s.

Rondje om het schietterrein

Omdat we vandaag niet veel gepland hadden stapte ik maar op de fiets om een trainingsrondje uit mijn diensttijd te doen, een rondje Schietterrein.

Vanaf het vakantiepark sloeg ik rechtsaf en belande meteen in een groepje van de 11 Heuvelentocht vanuit Epe. Ze hadden er een lekker tempo in want ik reed meteen boven de 30 km/u. Het viel niet niet mee op de hybride met gewone kleding en een paar gympen maar toch lukte het me om in de groep te blijven. Ik kreeg zelf een duwtje in de rug als aanmoediging.


Bij het viaduct over de A28 werd zo te zien een gebruikelijk sprintje afgewerkt. Even verderop werd duidelijk bewust van de route afgeweken. Later werd me duidelijk waarom, er werd een extra lusje door een villawijk afgewerkt. Op zich mooi maar ik kon begrijpen dat ze dit oversloegen. Even verder was een splitsing van afstanden. Daar ging ik de mist in want ik reed meteen richting Heerde maar ik wilde ook nog even langs de heuvels van Hattem. Gelukkig gingen de langere afstanden ook richting Hattem zodat ik de bordjes nog even kon volgen en wellicht wat nieuws ontdekken.



In Hattem ging de route bijna het zelfde als ik had gepland. Bij de Leemculle ging het nog rechtdoor in plaats van rechts naar Heerde wat een voor mijn onbekende klim opleverde. Daarna ging het zoals gepland op de Dellen aan. Een mooie rechte weg door het bos waar je lekker kilometers lang kan doortrekken.



Aan het einde ging ik rechtsaf daar lag de Woldberg voor me, of de Knobbel zoals ze hem hier ook wel noemen. Vroeger was dit mijn finale, dan liet ik me lekker uitrijden tot de LKol Tonnetkazerne. Nu reed ik nog door via ‘t Harde door de bossen en weilanden naar het vakantiepark.

Het ging allemaal best aardig, zeker gezien het feit dat ik de nodige wielertoeristen achter me liet. Ook was het weer leuk om na 20 jaar weer eens door mijn oude trainingsgebied te fietsen.

http://app.strava.com/activities/77107297

Geen flikker aan

Gisteravond ging ik weer met de snelle jongens op pad. Ik moet tenslotte trainen voor de BeNeLux kampioenschap XCO. Er was geen flikker aan. Niet dat ook niet lekker heb gefietst hoor. In tegendeel. Ondanks dat ik de laatste weken weinig duurtrainingen had kwam ik lekker mee. Sterker nog. Ik was na Peter (#DeDokter) één van de weinige die ook regelmatig op kop was te vinden. Met name bij tegenwind ging me dit goed af.

Het lag ook niet aan de groep die was komen opdagen. Frans was er bij, altijd goed voor een platte Haagse one-liner. Zelfs Knijper Henkie had zijn fiets door zijn vader laten ontdoen van een lag stof.

Je kan merken dat het Vossejacht seizoen er ook weer aan zit te komen, @HenkEndeveld was ook van de partij…de eerste 10 km

— Patrick Coers (@FietspaT) August 13, 2013

Het lag ook niet aan het weer dat ik er geen flikker aan vond. Een lekkere wind en een zonnetje. Het was niet eens te koud, want ik had uit voorzorg mijn arm en kniestukken aangedaan maar dat was nergens voor nodig. Ook lag het niet aan de route welke we reden dat ik er geen flikker aan vond. Een mooi rondje door het plassengebied met een lekker stuk Ringvaart en een paar mooie brede polderwegen waar we lekker onze gang konden gaan, dus ook daar lag het niet aan.

Het had ook niks te maken met het feit dat niet iedereen het tempo kon bijhouden. Knijper Henkie moest er al heel snel af, hij heeft nog wel wat werk aan de winkel voor het Vossejachtseizoen losbarst. Ook Rens moet wat brutaler worden en voorin blijven zitten om er niet af te waaien. En André? die waren we ook kwijt, maar van hem vermoed ik dat hij Knijper Henkie weer naar zijn molen heeft gebracht.

Ik hoop wel dat @AndreSteenberge zo netjes is geweest om @HenkEndeveld weer naar huis te brengen

— Patrick Coers (@FietspaT) August 13, 2013

Ook het feit dat we voor een stel klootzakken werden uitgemaakt door een man op een brommertje, die nadat een auto was gepasseerd gewoon weer helemaal links ging rijden en ons vervolgens verrot begon te schelden dat we wilden inhalen. Dat mannetje werkte me alleen maar op de lachspieren, want wat als er een auto achter hem had gereden, dan had hij er mooi onder gelegen. Nee, dit mannetje werkte me alleen maar op mijn lachspieren.

Het was ook niet omdat ik slechts een gemiddelde snelheid van 3,1 km/u op mijn teller zag staan dat ik er geen flikker aan vond, ook daar kwam dat niet door. De ketting stond lekker naar rechts.

Zelfs het feit dat we door Boskoop reden was niet de reden dat ik er geen flikker aan vond. De enige reden dat ik er geen flikker aan vond is dat we niet lekker konden kletsen onderweg. Van die ene man weet ik nog steeds niet hoe hij heet, ik fiets ondertussen al maanden met hem maar, tijd om te vragen hoe hij heet is er niet.

Klik op het kaartje voor de route

Straatrace Mirroi

Gister was dan de langverwachte Straatrace Mirroi. Een voor mij totaal nieuwe discipline van de fietssport die me nu al erg goed bevalt. ‘s-Middags reed ik met Hendy naar Eelco om zen fiets op te halen. Daar was Ronald ook al waar Eelco zelf met mee zou rijden.
Halverwege de middag zakte we af naar het zuiden. Das weer eens wat anders ‘s morgens bij nacht en ontij weg te gaan. Aangekomen in Middelrode was het al een gezellige drukte. We parkeerde de auto’s kleedden ons om en reden om een school heen waarbij we meteen op het parcours zaten,  wel in tegengestelde richting, dat dan weer wel. Door vrijwilligers werden we netjes de goede kant op gestuurd en kwamen zo, via het startpodium bij de plek waar we de startnummers konden ophalen. Op de startlijst stonden we netjes vermeld met Zoeterminder! Er wachte ons nog een verassing, Nico en Gieneke waren ook naar het zuiden afgereisd om ons aan te moedigen, dat was erg leuk.

Inrijden (foto : nnofferman)

2 keer lek

Man man man wat een gehanus. Denk ik lekker vroeg op pad te gaan om wat rondjes op het MTB-parcours te rijden, heb ik tegen het einde van het tweede rondje twee lekke banden. Het ging best lekker ondanks de dichtbegroeide paden zat ik in een flow en kon lekker doorrijden. Door de begroeing was op sommige punten het pad niet meer te zien. Dus een toptijd viel er niet te verwachten. Nadat ik één band had verwisseld ben ik maar naar mijn ouders gelopen om de andere band te plakken.

Zondags MTB ritje

Vandaag weer met de MTB-ers op pad geweest. Via Twitter had Ronald al aangegeven dat hij via een braakliggend terrein bij Ypenburg naar het Elsburgerbos wilde gaan. Mijn voorstel om via het “kerkje” bij Leidscheveen te gaan werd positief ontvangen.

En zo vertrokken e met 15 man Ik mocht samen met Stefan op de bok zitten, eerst namen we maar een stuk van het parcours onderlangs om vervolgens koers te zetten naar het Westerpark waar we dit keer keurig op het fietspad bleven. Langs de A12 reden w richting Leidscheveen en sloegen na de spoorviaducten rechtsaf voor het strookje naar de “Kerk”. Dit werd door de deelnemers positief ontvangen.

Vervolgens gingen we over de Veenweg naar Nootdorp en Ypenburg waar we vrolijk bij ieder kruispunt moesten wachten voor verkeerslichten en soms wel twee en dan wilt Den Haag fietsstad worden? Ik denk dat ze er nog wel wat werk aan de winkel hebben om daar het één en ander fietsvriendelijk te maken. Zo’n nieuwe wijk met tegelpaden en gelijkvloerse kruisingen dat kan echt niet als je fietsstad wilt worden.

Maar goed, we waren niet gekomen om te mopperen maar om te fietsen. We reden naar een braakliggend terrein wat wel een grote speeltuin leek. Allemaal paden die op en neer gingen, soms wel eens heel erg op en neer. Het leuke van zo’n onbekend stuk terrein is dat je niet weet wat je te wachten staat. Daarom hadden we ineens een afdaling waar ik me normaal nog eens even achter de oren zou krabben, nu ging ik er vlot af. Dat was wel goed voor mijn zelfvertrouwen. Mijn fiets gedroeg zich hier prima en ook de Furious Fred’s gedroegen zich hier prima. Na het spelen hier reden we langs een groenstrook bij TNO richting de geluidswal. Ook dit stuk kon op de goedkeuring van de deelnemers rekenen.

Via een ommetje door Rijswijk reden we naar het Elsburgerbos. Hier gaf ik de vaandel over aan Ronald omdat ik totaal geen idee hebt hoe de route hier loopt. In het Elsburgerbos is we een route uitgezet wat erg leuk is, maar men mag hier geen pijlen plaatsen. Gevolg is dat veel fietsers af en toe de weg kwijt zijn en op voetpaden rijden. Volgens mij bereikt men hier alleen maar het tegengestelde mee. Een goed uitgepijlde route houdt de MTB-ers juist op het parcours en zorgen zo oor het minste overlast. Toen we dus op een voetpad waren vroegen w onverstoorbaar of we daar nog op de MTB route zaten, men keek ons verbaasd aan. is hier dan een MTB-route?

Na twee rondjes gingen we weer op huis aan. Langs de Vliet reden we naar Leidschendam om daar ongenuanceerd over Wilsveen en de Voorweg naar huis te rammen. Dat gingeigenlijkwel lekker moet ik zeggen. Vanaf helemaal achteraan reed ik redelijk makkelijk naar voren zonder me zelf over de kop te rijden. Aan gekomen in Zoetermeer nam ik nog een klein stukje MTB parcours, waar ik één afdaling iets te hard nam en de bocht zo ruim nam dat ik door de distels moet.

In het clubhuis evalueerde we de tocht nog. Men was zeer positief over de nieuwe en andere paden. Dat bied perspektief voor de toekomst wan tik weet er nog wel een paar.

Klik op de kaart voor de route

Testritje met mijn “nieuwe” MTB

Na wat knutselwerk was mijn Schouten MTB rijvaardig en ging ik op pad voor een testritje. Meteen ook maar eens van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens te kijken of ik wat nieuwe paden kon ontdekken en om te kijken hoe andere oude paden er bij lagen.

Ik reed op mijn gemak richting het Buytenpark, ik had niet het idee om het parcours te rijden maar er wel een stukje van mee te pakken. Op de heenweg merkte ik dat de kleinste tandwieltjes achter niet echt lekker liepen, toch was de derailleur wel goed afgesteld, dat worden dus toch nieuwe tandwielen. In het Buytenpark aangekomen nam ik wat heuveltjes, in de eerste afdaling stond een paal midden op het parcours met daarom een rood-wit lint en een briefje, door de snelheid zag ik niet wat er op het briefje stond. Even verder was er nog zo’n paal met daaromheen een vierkant en rood-wit lint. Op het briefje stond “Pas op! spelende kinderen”. Wat! ik moet oppassen? terwijl men midden op het parcours in een afdaling, na een bocht uit het zicht en speelplek voor kinderen inricht? Is dit niet een beetje de omgekeerde wereld?