Na lange tijd heb ik gisteren weer eens een serieus ritje met mijn MTB gereden. Doel was dit keer eens te kijken hoe de MTB route "Land van Wijk en Wouden" er bij lag. Begin van de middag reed ik van huis weg, en moest wel weer wennen aan de zachte banden en het (te) lage zadel. Via de Meerpolder reed ik op het Buytenpark aan. Daar namik eerst het MTB parcours over de heuvels. Ik moet zeggen dat het een eitje is om dit parcours te rijden wanneer je het gewend bent om jarenlang op een crossfiets te doen.
Na één rondje ging ik weer verder op de route door het Land van Wijk en Woude. Het is mooi gedaan van de uitzetters om ook een stukje paralel aan het parcours door het Buytenpark te doen, zo kan je het makkelijk opnemen in de route.
Via de Voorweg volgde ik de route richting Leidschendam. Helaas over asfalt. Maar wellicht dar er in de toekomst de mogelijkheid komt om links door de Nieuwe Driemanspolder te gaan, welke over vijf jaar een recreatiegebied annex wateropslag is. Bij de Kostverlorenweg week ik even van de route af en nam ik de Landscheidingsdijk die er paralel ligt. De hondenbezitters keken wel boos, maar realiseren zich waarschijnlijk dat er langer gefietst wordt op het dijkje dan er huizen staan.
In Leidschendam nam ik nog een klein stukje onverhard als onder de A4 door bent rechts, dit had volgens mij gewoon in de route opgenomen kunnen worden. Na een stuk asfalt kwam de eerste verassing voor mij. Door een stuk bos is een leuk slingerpad aangelegd, je zou het een singeletrack mogen noemen, ik kreeg er zin in. Even verder was een leuk stuk langs de A4 opgenomen, gewoon lekker recht toe recht aan door het rietland en gras.
Na de kruising met de Kniplaan kwam de volgende verassing, rechts de dijk af en weer langs de A4, even verder kwamen de wat bekendere plekken voor mij die ik menig vossenjacht en veldtocht wel had gereden. Ook het stuk land aan de noordelijke kant was ook ook een genot, welke voor mij niet onbekend was. Langs de Vliet ging de route richting Cronesteijn. In dit park waren ook de nodige mogelijkheden benut om er wat leuks van te maken. Wellicht door de werkzaamheden van de A4 was ik ergens van de route geraakt, maar met wat zoekwerk kwam ik er weer op, het zou me spijten als ik dit stuk ook gemist zou hebben. Er zat ook een stuk tussen waar zo dicht langs de slot reed dat je echt niet verkeerd kon sturen, anders was het PLONS!
Het stukje bij De Bult was voor mij vaag, ik vraag me af of hier niet meer te halen viel. Bij Zoeterwoude-Rijndijk kwam ik weer op een oude bekende. Helaas heeft men hier een voetpad aangelegd, vroeger was dit nog een stuk onverhard pad met her en der wat houtsnippers. Ook nabij de Weipoort kwam ik op een oude bekende terecht. Niet helemaal, voor de Weipoortse Zwet ging het rechts het land in en meteen weer rechts het bos in. Vroeger heb ik hier wel eens bovenlangs gereden.
Via de Weipoort en de Geerpolder, ook met weer een leuke verassing, ging het richting de Zoetermeerseplas. Dit stuk had ik al eerder verkend en kon ik blindelings rijden. Het stuk langs het ruiterpad is gewoon zwoegen als je misstuurt en je in het zand terecht komt.
Als afsluiter ging ik nog maar even over het strand naar huis. Al met al hebben de initiatiefnemers leuk gebruik gemaakt van de mogelijkheden. Wellicht hadden ze nog meer in gedachten maar kregen ze hier geen toestemming voor. Al met al best een heftig parcours, ik was best moe na de 50 km die ik had gereden. Misschien maar eens een vuurtje aanstoken voor een MTB route door het Balijbos, Dobbeplas en Delftsehout. De mogelijkheden zijn er, en met een doorsteek via het Westerpark heb je meteen een verbinding tussen de 2 routes.
