Afgelopen zondag was de 8 jacht. Vader en zoon Roskamp hadden er een hoop werk aan om in de regenbuien op zaterdag de pijlen enigszins op de weg te krijgen.
Maar het was ze gelukt. Zondagochtend stond er een jacht. Korter dan gepland maar door de vele stukken land niet minder heftig. Voeg daarbij de strakke zuid-wester en alle ingrediënten waren aanwezig om er wat moois van te maken.
De start was direct bij het clubhuis. Door het grasland zat ik direct in de kop van de wedstrijd. Dat gaf me een goed gevoel. Iets wat een minder goed gevoel gaf waren mijn keihard opgepompte Furieus Fred's. In een bocht voelde ik de hele boel glijden. Iets wat op het MTB parcours niet veel beter werd. Om me heen zag ik al de nodige jagers onderuit gaan. Even verderop, op een zandpad ging het me beter af. Er vormde zich een kopgroep. Een zoekpijl deed me twijfelen en zo moest ik de kopgroep laten gaan. Met de achtervolgers gingen we tegen de wind op Leidschenveen aan. Hoewel de koplopers bestond uit een groep notoire snelle mannen.werd het gat niet groter. Ook achter ons kwam er niks dichterbij. Bij Leidschenveen moesten we een lusje maken om vervolgens over de Landscheiding richting de Kostverlorenweg te gaan. Dit was een behoorlijk lang stuk land met onderweg de broodnodige hekken. Toch wist ik aardig naar voren te rijden en uiteindelijk in de woonwijk zat ik weer in de kopgroep. In Leidschendam namen we een goude oude. Een stuk land langs de A4 wat doodloopt en waar je weer ploeterend door de modder terug moest. Toen we dit land uitkwamen merkte ik dat mijn voorband lek was. Dat was balen, nu moest ik de kopgroep laten gaan. Niet veel later sprong ik op mijn fiets en pikte de route op die redelijk te volgen was. Langs de Vliet kwam ik Jules tegen die me vertelde dat ik via de Sligro naar de Balijbrug moest. Dit ging wel lekker zo voor de wind. Bij het Westerpark zag ik ineens pijlen uit tegenover gestelde richting staan en niet veel later kwamen de eerste jagers me tegemoed. Ik draaide om en probeerde aan te sluiten. Zo reed ik met de koplopers de finale in de wetenschap dat ik nog 1 knijper over had. De route ging over een ruiterpad welke Henk en Aad links lieten liggen door het hoger gelegen schelpenpad te nemen. Zo wisten ze een aardige voorsprong op te bouwen waarbij Henk de jacht wist te winnen. Ik moet zeggen dat mijn gevoel prima was. Ik kon lekker meekomen, het fietsen de twee dagen hiervoor hebben me goed gedaan. Op naar de Oliebollentocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten