Het was ergens eind jaren negentig toen ik een artikel las over de Cauberg Classic. Een cyclosportief over het parcours van het dat jaar gereden WK op de weg. Zondagochtend vroeg vertrokken we met een aantal junioren richting het zuiden. Aangekomen in Valkenburg zochten we de permanance op waar de inschrijving alles behalve vlot verliep. We namen het voor lief omdat het het eerste jaar was dat deze rit werd georganiseerd en wij het gewoon een leuk iniatief vonden. Na het grote omkleedritueel togen we naar de start waar we een aantal bekende toerders ontmoete.
We gingen klaar staan voor de start, hoewel het nog onduidelijk wwas welke kant we op gingen zoadt menigeen veerkeerom in het startvak stond. Het startschot werd gegeven en we gingen op pad. Koud reden we vrijwel direct de Cauberg op. In het peloton zat een man, of beter een oudere man die naar mijn menig Briek Schotte nog had leren fietsen bij wijze van spreken. Deze man reed, alsof er niets aan de hand was, op zijn grote plaat de Cauberg op. Hierop werd hij door vele aangesproken, maar aan het dialect te horen kwam hij uit de streek en wist hij eenieder te vertellen dat we niet zo moesten zeuren, hij reed tenslotte al jaren zo.
Boven op de Cauberg aangekomen mochten we onder politiebegeleiding dalen over de provinciale weg naar Maastricht. In Maastricht aangekomen was het door een woonwijk 2 keer linksaf voor de volgende klim, de Bemelerberg. Deze klim was een stuk makkelijker, alleen het bochttje bij het hotel was effe aanpoten. Maar omdat we nog geneutraliseerd reden kon je rustig aan doen. Over het plateau ging het richting Margraten en Sibbe om vandaar weer te dalen naar Valkenburg. Daar begonnen we aan ronde 2. Het zelfde rondje door de zelfde nauwe straatjes. Een enkeling had hier niet opgelet want bij één versmalling lagen een aantal fietsers op de grond. De wedstrijdlleider, die boven een auto uitstak en ons met fluitsignalen attendeerde op gevaren en richtingsverandering had het druk. Zo druk dat zijn fluit eigenlijk continue ging. Wim vroeg zich af of de beste man niet beter die fluit kon inslikken, hij was het gefluit al zat. Eelco gaf aan dat dit geen juiste oplossing was, bij iedere ademhaling zou je de fluit horen. De remedie zou zijn de fluit af te pakken.
We naderde weer Sibbe. Nu zou de wedstrijd pas beginnen. In de afdaling werd ik door Eelco naar voren geloost en aan de voet van de Cauberg zat ik goed vooraan. Één van de deelnemers reed helemaal links van de weg en had alleen oog voor zijn voorwiel. Hierdoor zag hij een auto, die door de politie aan de kant was gezet over het hoofd. Zijn Classic zat er op, en voor zijn voorwiel kon hij naar de fietsenmaker.
Eenmaal op de top was het vol gas dalen naar Maastricht. Ik zat zo'n 100 meter achter de kopgroep waar ik Martijn in zag zitten. Het dalen was nog knap lastig. De wind stond er vol op kop waardoor het dichtrijden niet lukte. met steeds kopgroep in het vizier maar onbereikbaar reed ik de Bemmelerberg op. Nu ging het direct naar Sibbe. Op het plateau reed de kopgroep steeds verder van me weg terwijl de achterdeur goed open stond. Stuk voor stuk haalde ik lossers in en nam in volle vaart de afdaling naar Valkenburg. Beneden aangekomen stond er behoorlijk wat publiek aan de kant, maar het mooiste was dat het kruispunt was afgsloten. De bekende put ontwijkend ging ik op voor de laatste keer Cauberg.
Boven aangekomen moesten we nu rechtsaf, weer dalen. Later hoorde we van Frans dat hij daar werd voorbijgegaan door een gozer die vergat dat er een bocht was en zo het terras van het hotel op reed. Op onze vraag wat hij daar bestelde wist Frans ons geen antwoord te geven.
Via Houthem ging het weer op Valkenburg aan. Ik wist er nog enkele achterblijvers in te halen en kwam uiteindelijk anderhalve minuut na de winnaar aan. Voor de streep moest ik nog een sprint afwerken tegen een gozer die vermoedelijk zo vermoeid was dat hij uit zijn pedaal schoot en een toontje hoger zong.
Voldoen zocht ik de Junioren op. Eigenlijk zaten we lekker dicht op elkaar.Ook de toerders stroomde langzaam binnen en de sterke verhalen konden beginnen. Bij de finish was een soort markt ingericht en hier ontmoette we een benkende stand met een soort massage apparaten. We besloten het en groupe uit te proberen met positief resultaat.Met frisse benen stapte we weer in de auto voor de terugreis. We waren weer een ervaring rijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten