De Terugweg

Na een week vakantie was het weer tijd om terug te gaan naar huis. Net zo als de heenweg zou dit weer op de fiets gebeuren. Na een goed stevig ontbijt, stapte ik omstreeks elf uur op de fiets, de meisjes, die nog een weekend zouden blijven, achterlatend. In tegenstelling tot de heenweg zou ik nu onder Amersfoort en Utrecht doorgaan, globaal had wel een route in mijn hoofd, althans wat plaatsnamen. Onderweg zou ik wel kijken wat de wegwijzers me brachten. Vanaf het park reed ik nu richting Kootwijk, eerst langs een drukke brede weg, maar na het passeren van de snelweg werd het al een stuk aangenamer. Een mooie weg slingerde zich door het bos en als snel liet ik de bossen achter me en kwam in de Gelderse Vallei.
Bij het gehucht Essen besloot ik al meteen vanaf de geplande route af te wijken, in plaats van Barneveld koos ik nu voor Lunteren. Via mooie wegen, die zich door het landschap slingerde volgde ik de paddestoelen naar Lunteren. Net voor Lunteren zag ik aan mijn linkerhand nog de Goudsberg liggen, een klm waar ik nog goeie herinneringen aan heb. Eenmaal in Lunteren was het even zoeken naar de juiste weg. In het hele dorp was geen wegwijzer voor fietsers te bekennen, zelfs de overige wegwijzers waren erg schaars. Maar met wat gokken kwam ik op de weg naar Ederveen. Zo snel als ik het dorp in reed, zo snel was ik er ook weer uit, op weg naar Renswoude. Dit plaatsje bezit een opvallend groot kasteel en een bijbehorende koeplkerk die hoog boven de huizen uitsteekt.


Vanaf Scherpenzeel volgde ik een paar knooppunten om zo, inclusief een stukje Valeikanaal in Maarsbergen uit te komen. Zo was ik met nog geen 50 km op de teller al vanaf hartje Veluwe op de Utrechtse Heuvelrug aanbeland. Na Maarn swas er wat klimwerk voor me weggelegd in de vorm van de Maarnseberg, een bekende klim die in vele tochten zit, maar ik vanaf deze zijde nog niet vaak heb beklommen. Door Driebergen-Rijssenburg heen ging ik op Odijk aan. Dit gebied rondom de Oude Rijn is altijd de moeite waard. er staan zeer veel landhuizen die zeer de moeite waard zijn. Na Odijk nam ik de kortste en ook saaiste weg richting Nieuwegein, langs de A12. Er as wel een alternatief, maar dat was een paar kilometer om, iets waar ik nu echt geen zin in had.




De route die ik nu nam had ik in het verleden wel vaak tegengesteld gereden, maar nu was het toch wel wat zoeken. De omgeving hier was ook te genieten, langs Fort Vechten reed ik op Nieuwegein aan. Voor de volgende keer weet ik dat ik een verkeerslicht minder kan nemen. Na de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal reed ik Nieuwegein binnen, of meer het oude dorp Jutphaas. Vanaf hier nam ik de Nedereindseweg, een lange weg door de polder met vele boerderijen eraan. De kilometers schoten nu lekker op. Montfoort en Oudewater schoten voorbij. Net na Oudewater nam ik een smal pad richting de Ruigeweide om zo naar de Reeuwijkse plassen te gaan. Op zo'n vrijdagmiddag was het opvallend stil in de plassen, ik genoot van de omgeving en de rust. Snel zette ik koers naar Boskoop, niet omdat ik zo graag in dit dorp kom, de fietspaden die hier zijn aangelegd zijn echt te gek voor woorden, als het even kan rij ik eromheen, maar ja, je moet ergens de Gouwe over.
Na Boskoop volgde ik de Hoogeveenseweg, een kaarsrechte weg. met tegenwind richting Benthuizen. Ondanks de kilometers die ik al in de benen had ging dit opvallend makkelijk, wellicht door het lichte verzet met het hoge beentempo wat ik deze rit heb gereden. Eenmaal Benthuizen voorbij was ik eigenlijk al thuis. Met 124 km op de teller in 4u45m stapte ik, niet eens moe of zere benen van de fiets. Al met al was het een geslaagde rit, vol goede moed was ik klaar voor de volgende dag, dan stond de 115 km lange Hobbeltjestocht op het menu, maar daarover later meer.

De mooiste routes op routeyou.com