De renners van de Italiaanse ploegen reden zich geconcentreerd op de rollen warm voor de proloog. De blauwe tijdrit Pinalrello's glommen aan alle kanten, zoals dat alleen bij Italianen kan. Tot in alle details hadden, de mecaniciens, Toni en Mario de fietsen gepoetst. De tandwielen glommen je tegemoet. Antonio. De ploeg hoefde over belangstelling niet te klagen. Vele mensen bekeken de verrichtingen. Ook de ploegleider, Georgio, stond vol trots te naast de ploeg. Georgio glom bijna net zo veel als de fietsen van zijn renners.
Steeds als er een blonde dame langsliep deed met name de kopman, Antonio, een trap extra. Vanochtend had hij zijn benen maar eens extra geschoren. De benenbruiner die Mama had meegegeven bewees zijn diensten. De verzorger, Luigi, had de benen nog eens extra ingesmeerd met olie zodat deze net zo glommen als de fietsen.
Antonio vond het wel genoeg. Hij stapte van zijn fiets en trok zich terug in de bus. Toni haalde de fiets van de rollen, haalde er nog maar eens een doekje langs het blauw Pinarello frame, deed nog een poetsbeurt langs alle Campagnolo onderdelen en zette de fiets tegen de bus.
Henkie-de-Handelaar, een in de buurt bekende zwerver, liep het terrein op waar de wielerploegen waren opgesteld. Met zijn bakfiets, die hij in een verleden eens had geleend, reed hij het terrein op waar de wielerploegen stonden opgesteld. Totaal niet op de hoogte van wat er aan de hand was, keek Henkie-de-Handelaar naar het circus om zich heen. Henkie-de-Handelaar gaf zijn ogen goed de kost, voor het geaval er nog handel was. Zo kwam hij bij de bus van een Italiaans ploeg. Met bewondering keek hij naar de fietsen. Ze glommen alle kanten uit. Henkie-de-Handelaar zag meteen handel. Zo'n karretje zou al gauw € 25 opbrengen bij Gluiperige Gerrit. Hoewel, hij kon zo'n fiets ook voor zich zelf houden. De Bakfiets had hij inmiddels wel gehad, dat ding reed met de dag zwaarder.
Henkie-de-Handelaar de kon zijn geluk niet op. Één van de renners stapte van zijn fiets, terwijl een andere man de fiets zo voor zijn neus stalde. Henkie-de-Handelaar bekeek het karretje nog eens goed.
Het was de hoogste tijd voor Antonio om te starten. Hij stapte de bus uit en liep blindelings naar de plek waar Toni zijn fiets altijd neerzette. In het publiek zag Antonio een hoogblonde dame, terwijl hij naar de dame bleef kijken stapte hij op zijn fiets. Antonio had veel problemen met het inklikken van zijn pedalen.
Antonio hoopte dat hij geen modderfiguur zou slaan tegenover de blonde dame die met een grote glimlach naar hem keek. Antonio keek vooruit en stond toen oog in oog met een berg afval.
In een steegje, even verderop toonde Henkie-de-Handelaar zijn nieuwe fiets aan Leipe Loek en Dronken Dries.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten