Vandaag was de laatste reguliere Vossejacht. Wat rest ik het NK volgende week in de Achterhoek. Voor vertrek deelde Martijn, de uitzetter, ons mede dat het geen jacht zou zijn zoals we gewend waren. Nu moet ik eerlijk bekennen dat iedere jacht wel vreemd is, dat is juist het leuke eraan. Maar Martijn melde ons dat de jacht dwars door het centrum van Den Haag zou gaan. Ik zag ons al over het Binnenhof rijden. Zover kwam het niet, maar daarom was deze jacht niet minder spectaculair. Na een vliegende start ging het tegen de 40 km/u langs de A12 op Voorburg aan. Via het oude centrum van Voorburg en de Binckhorst werd de belofte waar gemaakt. Via de Rivierenbuurt reden we het centrum dan echt in, helaas sloegen we de Geleenstraat over, dat zou pas een stunt zijn geweest.
Via de Bierkade en Paviljoensgracht kwamen we echt het hart van Den Haag in. De Hagenezen langs de kant van de weg sloegen dit ritueel van het langsstormende peloton vol verbazing gade. Over het terras van de Zwarte Ruijter werd er koers gezet naar de Grote kerk. Via de Oude Molstraat en Prinsenwal werd doken we de paleistuinen in. De dienstdoende paleiswacht keek vol ongeloof naar het ritueel wat zich voor zijn neus afspeelde. Een kleine 30 volwassen mannen (en één vrouw) was op de fiets aan het zoeken naar een tweetal emmers waar knijpers in werden gegooid.
Langs het hoofdbureau van Politie en de Bonistraat doken we de Scheveningse bosjes in. Hier werd het peloton via bospaden, zandvlaktes en beklimmingen richting het Belgischpark gestuurd. Langs "hotel Scheveningen" gingen we de duinen in. Op de Koningsberg verloor ik mijn bril welke Antoon me in het clubhuis weer terug gaf. In Meijendel we een voetpad in gestuurd, wat een mooi stukje was, gelukkig was het ver weg van de parkeerplaats zodat we weinig zuurkijkende wandelaars tegenkwamen.
De finale was de bekende weg. Met de groep werd er nog een poging gedaan om een molentje te draaien, dit ging niet echt vlot.
Bij de Kniplaan sloegen we linksaf om vervolgens door een stuk land parallel aan de snelweg weer naar de Kniplaan te rijden. Hier zagen we de grote groep voor ons rijden, we wisten nu wel dat we niet voor de overwinning reden.
Toen ik het land uitreed was de groep behoorlijk uitgedund. Met alleen Frank reed ik op het Buytenpark aan. Frank wist nog te vertellen dat we nog een stuk land zouden krijgen. Eigenlijk wist ik nu wel genoeg. De Vos stond in een stuk land die ik ook in mijn jacht had zitten. In dit land liet ik Frank ver achter me en stuiterde over de bevroren grond naar de Vos waar de grote groep eigenlijk net was aangekomen. Ik had genoten van deze mooie jacht. Jammer dat het seizoen erop zit, de goeie vorm komt er net aan.
Via de Bierkade en Paviljoensgracht kwamen we echt het hart van Den Haag in. De Hagenezen langs de kant van de weg sloegen dit ritueel van het langsstormende peloton vol verbazing gade. Over het terras van de Zwarte Ruijter werd er koers gezet naar de Grote kerk. Via de Oude Molstraat en Prinsenwal werd doken we de paleistuinen in. De dienstdoende paleiswacht keek vol ongeloof naar het ritueel wat zich voor zijn neus afspeelde. Een kleine 30 volwassen mannen (en één vrouw) was op de fiets aan het zoeken naar een tweetal emmers waar knijpers in werden gegooid.
Langs het hoofdbureau van Politie en de Bonistraat doken we de Scheveningse bosjes in. Hier werd het peloton via bospaden, zandvlaktes en beklimmingen richting het Belgischpark gestuurd. Langs "hotel Scheveningen" gingen we de duinen in. Op de Koningsberg verloor ik mijn bril welke Antoon me in het clubhuis weer terug gaf. In Meijendel we een voetpad in gestuurd, wat een mooi stukje was, gelukkig was het ver weg van de parkeerplaats zodat we weinig zuurkijkende wandelaars tegenkwamen.
De finale was de bekende weg. Met de groep werd er nog een poging gedaan om een molentje te draaien, dit ging niet echt vlot.
Bij de Kniplaan sloegen we linksaf om vervolgens door een stuk land parallel aan de snelweg weer naar de Kniplaan te rijden. Hier zagen we de grote groep voor ons rijden, we wisten nu wel dat we niet voor de overwinning reden.
Toen ik het land uitreed was de groep behoorlijk uitgedund. Met alleen Frank reed ik op het Buytenpark aan. Frank wist nog te vertellen dat we nog een stuk land zouden krijgen. Eigenlijk wist ik nu wel genoeg. De Vos stond in een stuk land die ik ook in mijn jacht had zitten. In dit land liet ik Frank ver achter me en stuiterde over de bevroren grond naar de Vos waar de grote groep eigenlijk net was aangekomen. Ik had genoten van deze mooie jacht. Jammer dat het seizoen erop zit, de goeie vorm komt er net aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten