Gisteren stond de 2e Vossejacht op het programma. Henk en Jules zouden de jacht uitzetten. Met Henk, die volgens mij alle boeren uit de omgeving kent, houd ik altijd rekening met veel lange stukken land. Of het nu ook zo zou zijn was maar de vraag.
Door mijn goede uitslag van de week ervoor was ik super gemotiveerd. Ik had veel tot de puntjes verzorgt, fiets nagelopen, maar niet gepoetst (bijgeloof, straks poets ik het geluk eraf). Net op het punt toen ik stond te vertrekken bedacht ik me dt ik en PTT-elastiek moest hebben om mijn ring voor de vos om mijn arm te kunnen doen. Helaas, geen voor handen, dan maar zo.
Lichtelijk gespannen reed ik naar het clubhuis. De vorm was goed, ik was niet eens op zoek naar pijlen, iets wat ik anders wel doe. Bij het clubhuis nam ik een bak koffie, kreeg mijn spullen, startnummer 2 vandaag, en genoot van de evaluatie van de jacht van vorige week.
Vijf over half tien vertrokken we naar de start. Ditmaal geen zoeken naar de start maar in vliegende vaart langs het Westerpark naar de A12. Echt hoog lag het tempo niet. Klassementsleider Charles reed op kop met zijn naaste belager, Aad in het wiel. Ik besloot maar eens het tempo op te voeren wetende dat ik dit later wel weer moest bekopen, zo gaat het nou eenmaal. Langs de A12 ging het tempo weer omhoog. De uitzetters hadden een leuk stukje land gevonden langs de gloednieuwe geluidswal. De notoire afsnijders bleven hier op het fietspad rijden, d'r stond tenslotte geen emmer. Verderop doken we een stuk bos in en reden langs het Bredewater op het kantoor van Jules af waar op het parkeerdek 2 emmers stonden die iedereen eigenlijk wel had.
Via de Boerhaavelaan en Stolbergenlaan gingen we langs de Delftsewallenwetering weer naar de A12 om onze weg te vervolgen naar Bleizo. Daar waren een paar zoekpijlen geplaatst. Ik probeerde een uit kunstje uit door om te draaien op het moment dat ik de vervolgpijl zag. Een deel van de rijders trapte er in, de afsnijders hadden het meteen door en kwamen achter me aan. Al snel kwam alles weer bij elkaar en reden we op de HSL af waar een flink stuk land langs het spoor op ons wachtte. Hierna ging het verder langs de N209 naar het nieuwe fietspad door het Bentwoud. DE koploper was niet meer te zien door de mist. Uiteindelij kkwam er een kopgroep van zo'n 7 man bij elkaar. Door verkeerd gokken bij een zoeker moest ik deze laten gaan en zag ze in de mist verdwijnen hoewel het gat misschien net 50 meter was. Ondertussen werd ik bijgehaald en uiteindelijk bij Hazerswoude kwam het hele zooitje weer bij elkaar.
Volg gas ging het op Klein Giethoorn aan waar enkele achterblijvers hun knijper in een emmer gooiode waar de rest geen aandacht had besteed. Langs de Oostvaart reden we naar de Vierheemskinderenweg aan waar eindelijk het langverwachte lange stuk land van Henk kwam. Eerst door een oud maisveld wat goed te doen was om vervolgens langs de N11 naar Hazerswoude-Rijndijk te gaan. De groep ging nu aardig uit elkaar, In het dorp moest nog een lus genomen worden waar enkel doorreden. Helaas stond er in deze lus geen controle zodat de voorgangers zeer veel geluk hadden en vol gas doorreden.
Onder tussen zette we een achtervolging in. Langs de N11 tot het bosje bij Weipoort. Daar moesten we een stukje singletrack van de MTB route volgen. Op de gok reed ik erlangs hoewel ik nog wel één knijper over had. Dit was een goede gok. Nu was het een kwestie van gas blijven geven terwijl een groepje notoire hardrijders in mijn nek zat te hijgen. Samen met John en Frank was het vechten voor onze plek. De hekken van de Weipoort waren onze medestanders, deze smeet ik toen ik er door was zo hard mogelijk dicht, dit hield de groep achter ons toch een beetje op. Na de brug van de Zuidbuurtseweg was het scherp links het land in. John miste de bocht en moest omrijden over de weg wat hem uiteindelijk best goed uit kwam. Frank liet ik al snel achter me. De vos was in zicht met een flink stuk land voor me. Iets wat ik altijd graag heb. Frank liet ik al snel achter me en John zag ik van rechts komen en bijna gelijktijdig kwamen we bij de vos, ik wist mijn ring nog net voor hem over de paal te gooien. Toen ik omkeek zag ik de groep met hardrijders komen die de paal bijna in tweeën reden. Ondertussen kwam Charles vloeken en tierend op Jan bij de Vos. Wat bleek, Jan had Charles gesneden net voor we het land ingingen. De gemoederen liepen nog hoog op.
Al met al was het een prima jacht voor mij. Ik kwam als zevende bij de vos. De eerste vier hadden één of meerdere controle's gemist, waardoor ik derde was in de dagstand. Iets wat me prima uitkwam. Nu sta ik tweede in de stand, nu proberen vast te houden, ik ga er nu voor, het klassement.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten