Gisteren stond de derde Vossejacht op het programma. Ditmaal uitgezet door de neven Scholten die erom bekend staan het liefst een Vossejacht uit te zetten van 100 km helemaal door het veld. We waren dus gewaarschuwd. Ook deze ochtend was er weer een lekkere dichte mist, wat tegen je of voor je kan werken. Vanwege mijn goede klassering in het klassement ben ik momenteel supergemotiveert.
Deze keer waren er een hoop BMX-ers die hun kans waagden bij de Vossejacht. Ook werd de jacht van vorige week geanalyseerd waarbij het toch langerzamerhand duidelijk werd Jan zich niet zo heel erg netjes had gedragen. Na de gebruikelijke koffie gingen we op pad. De start was zo'n beetje midden op de rijbaan van de Meerzichtlaan. Waarna we de bergenbuurt van Meerzicht indoken voor het gebruikelijke draai en keerwerk door de woonwijk gingen we naar de A12 om weer een stuk langs het nieuwe geluidsscherm te gebruiken. Er ontstond verwarring omdat er geen pijl meer te ontdekken was en er enkele zelfs de jacht van vorige week gingen volgen. Hoewel er vooraan toch een drietal de regel in acht nam "geen pijl is rechtdoor" en daarmee een voorsprong van 10 minuten bij elkaar reed. Zelf zat ik in het peloton.
Door Rokkeveen waar wat twijfel ontstond door het ontbreken van een pijl wisten we met zes man weg te rijden van de rest en en zo een leuke voorsprong op te bouwen, althans dat denken we want door de mist was de zicht niet meer dan 100 meter waardoor je totaal geen idee had hoeveel voorsprong en achterstand je had. Bij een tuinder reden we langs het bassin waar de 2e controle stond. Door een woonwijk van Pijnacker, met het gebruikelijke draaien en keren, reden we langs tijdelijk bankgebouw waar de witte emmer stond en later door menig jager werd gemist.
In de mist werd er koers gezet naar de Boezemweg en waren onze achtervolgers ook aangesloten. Een lange onverharde weg waar ik lekker tempo maakte. De weg is onlangs weer een beetje rechtgetrokken want er was nu prima over te rijden, in tegenstelling tot afgelopen zomer. Over het smalle pad van langs de Zweth gingen op het dorpje Zweth aan waar we geen tijd namen voor een bak koffie in het aldaar gevestigde restaurant. Via de trap moesten we de Kandelaarbrug over. Aad (ook een Scholten) besloot het fietspad te nemen en kwam zo op de terugweg terecht, iets wat hij zich na een paar kilometer pas realiseerde.
Met de groep gingen we nu Midden-Delfland in. Bij het indraaien van het bos was er meteen het eerste zware stuk land. Eerst nog een stukje graffelpad maar al snel sompig grasland. Na een bocht hoorde ik een hoop tumult. Daar zag ik enkele renners op de grond liggen, als ik goed had opgelet had ik gezien dat ze een stuk veen ingereden waren en tot hun knieën in de modder stonden. Nu reed ik zelf mijn complete voorwiel de sompige grond in en stond tot mijn knieën vast. Henk die ik net ervoor had ingehaald reed me lachend voorbij. Met veel moeite trok ik aan mijn fiets en had plots alleen mijn stuur maar in mijn handen. Lekker was dat. Toe ik er zelf goed en wel uit was kwam Raoel achter me en reed zich nog dieper het land in waarbij hij zelfs zijn fietscomputer verloor.
Nu moest ik, met een niet al te vast stuur, alleen in de achtervolging terwijl er een grote groep me mijn naaste concurrenten voor me zat. Dit is echt zo'n moment dat je denkt dat het niks meer wordt. Over het fietspad langs Delft ging het richting Schipluiden. Daar moesten we linksaf het land in wat de toekomstige A4 wordt. Hier was ik weer blij, in het land rij ik toch een stuk makkelijker en de verse sporen waren goed te volgen. Plots stond ik weer bij de grote groep die even de weg kwijt was. Hiet stond duidelijk een pijl rechtdoor een weiland in. Van rechts kwam ineens een koploper uit de mist opdoemen en reed in een hoog tempo voorbij. De twijfel sloeg toe. Blind reed ik het weiland in, totaal geen idee waar ik zou uitkomen, de mist leek wel dikker geworden. Toen ik bij een sloot stond was de keuze links of rechts. Ik besloot rechts maar dat werd ook niet veel. De groep reed een beetje doelloos achter me aan. We besloten terug te gaan en zochten het hek van het weiland weer. Op de gok gingen we nu de kant op waar we Martijn naartoe hadden zien rijden. Dit bleek als snel de juiste weg te zijn.
Via een plank over een sloot reden we verder richting Schiedam. Daar ging de route over een paar voor mij bekende paden die ik van de zomer al had verkend. De pijlen waren hier niet echt duidelijk waardoor ik verkeerd gokte en wederom in de achtervolging ging. In Schiedam hadden de uitzetters een post bij een school gezet, ondanks dat ik nu ver achterop lag gooide ik hier de 5e knijper in de emmer, ik kreeg weer hoop dat ik nu toch goed zat. Met Koen en Stefan raapte we Henk op en reden weer naar de Kandelaarbrug. Hier was wat verwarring over de te volgen route, uiteindelijk bleken we over de brug te moeten gaan iets wat Stefan al direct had gedaan. Na de brug kwamen we in het laatste stuk land met de laatste emmer. Henk die het tempo van Koen en mij niet kon volgen lieten we al snel achter ons en stoepend en harkend gingen het via Pijnacker op Zoetermeer aan met onderweg heel wat nieuwe stukken fietspad. Ik twijfelde eraan of ik Koen wel kon hebben bij de Vos want we waren behoorlijk aan elkaar gewaagd.
Langs de N470 sloegen we links af een stuk onverharde weg in, Koen liet het eigenlijk al snel lopen toen ik aanzette. Bedacht op een eventuele terugval van mijzelf schakelde ik voor het stuk met zand een stuk lichter maar mijn plek bleek al snel veilig. Als 16 legde ik mijn ring om de vos. Blij was ik om te horen dat ik één van de weinige was die alle controles had.
Uiteindelijk bleek ik het goed gedaan te hebben, 3e in de dagstand (alweer) en nog steeds 2e in de stand. Dit bied perspectief voor de rest van het seizoen.
2011-11-20 08:43 Vos weergeven op een grotere kaart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten