Naar aanleiding van een filmpje gemaakt door Marcel werd ik erg enthousiast over het onlangs geopende MTB-parcours van Vlaardingen. Ik maakte via Feesboek en Goegelplus bekend dat ik vandaag naar Vlaardingen zou gaan en wie ook zin had mocht aansluiten. Dat mijn planning qua datum niet helemaal perfect was bleek wel dat een aantal mensen aangaf wel mee te willen maar niet te kunnen. Een combinatie van Fiet-Fit lessen, Kennismakingscursus voor de jeugd en een cursus fietsonderhoud door Frans. Ondanks dat stond er tien man klaar om met me mee te gaan. Dat was meer dan waar ik op gerekend had.
Tussen alle drukte vertrokken we. Ik had een beetje de kortste weg uitgezocht met wel wat off-road stukjes erin. Eerst via het Westerpark naar de Balijbrug, die we vakkundig langs de trappen afdaalde. Door de Balij naar Pijnacker om tussen de kassen door met een grindpad naar Delfgauw en Delft te gaan. Na Delft namen we een ruiterpad die nu prima te doen was. Achterin maakte Michael zich zorgen. Of we ooit bij Vlaardingen zouden aankomen. Maar na wat kilometers over het asfalt waren we vrij vlot in de Broekpolder.
Voor we aan het parcours begonnen werd ér eerst aan de voeding gedacht. Zelf deed ik mijn beenstukken uit en toen begonnen we aan het parcours. De route is prima uitgezet en er is onderscheid gemaakt in de standaard, blauwe route die relatief gemakkelijk is en op een paar plaatsen waar je kan kiezen voor een rode lus die verassende elementen heeft. We besloten eerst de blauwe route te rijden en het daarna wel te zien.
Het was meteen duidelijk, men had veel werk gemaakt van de route. Slingerend tussen de bomen waarbij rechtdoor rijden zeldzaam is gaat het eerst in noordelijke richting. Af en toe een brug over een sloot. En een aantal kunstmatige hoogteverschillen die voor de nodige afwisseling zorgde. Dat de ondergrond nog niet helemaal vast was gereden bleek wel in een bocht waar ik even weggleed, wat slingerde maar toch op mijn fiets bleef. Maar even later gleed Michael van Oort wel onderuit, allemaal zonder erg.
Van diverse dijken werd gebruik gemaakt om wat hoogteverschil te maken. Dit ging soms continu op en af. Bij één dijk werd het wel heel bont gemaakt, deze dijk reed je op en neer waarbij je alleen maar omhoog en omlaag ging. Hoe weinig het hoogteverschil ook mocht zijn, ik begon het wel in mijn benen te voelen. Je kreeg een idee dat dit door Bassie (van Adriaan) verzonnen was. Langzaam naderde we het einde. Ondertussen bleek ook Michael van der Toorn onderuit te zijn gegaan. En Jelle was lek gereden. Terwijl we stonden te wachten besloot ik even te kijken bij een stukje rode route. Hoewel dit niet helemaal af leek was het al veel belovend. Te eerste kreeg ik een smalle balk voor mijn kiezen, die ik toch maar even oversloeg. Om deze te rijden moet je toch een soort Adriaan (van Bassie) zijn. De daarop volgende "steiger" was goed te doen, dat gold ook voor de rockgardens. Hoewel er best nog meer was besloot ik terug te gaan naar de groep. Inmiddels was de groep weer compleet en gingen we huiswaarts.
Hiervoor had ik ook het één en ander in petto. Eerst reden naar de Kandelaarbrug. Vervolgens het schelpenpad langs de Zweth om vervolgens even goed huis te houden op de "Strada Bianche" Boezemweg. Dit ging wel ten koste van Danny. Maar de gekkigheid zat erop en rustig reden we weer maar Zoetermeer.
Ik kon terugkijken op een gezellige succesvolle dag. En ik denk dat we in de toekomst hier nog veel vaker gaan komen. #HupMTB.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten