ATB-en in het Twentse land

Wat doe je als je op familiebezoek gaat naar Enschede en er in de omgeving net een 60 km lange ATB-route is geopend? juist je neemt je ATB mee en gaat de route een stuk verkennen. Zo gezegd, zo gedaan. Na aankomst in Enschede was het eerst tijd voor koffie met een Tompouce en daarna was het hoog tijd om op de fiets te stappen. Hoewel het koud was waren de weersomstandigheden best aardig, een waterig zonnetje probeerde door te komen.
Binnen 2 kilometer was ik al buiten de stad en reed in een landelijke omgeving. Via wat knooppunten reed ik naar een stuk bos waar ik de ATB-route zou oppakken. Al snel had ik de route gevonden die eerst langs een fietspad ging maar al snel een stuk bos inging waar een singletrack door de struiken slingerde en over beekjes ging. Men was zo goed geweest om over de bruggetjes kippengaas te leggen om de gladheid tegen  te gaan wat prima werkte.

De route was verder prima te volgen en enigszins gedesoriënteerd volgde ik de route die behoorlijk slingerde. Het was volop genieten in het Twentse landschap. Opvallend was dat er redelijk wat fietsers op  waren gezien de verse sporen in de modder. Op een gegeven moment ging de route langs de oever van de Buursebeek, een stuk sompig grasland waar de bikers voor me redelijk wat moeite mee hadden. Zelf reed ik er redelijk vlot doorheen, wellicht ben ik er hier in het westen wat beter op getraind :-)

De stukken bos volgde elkaar in rap tempo op. De uitzetters hadden veel gebruik gemaakt van omgevallen bomen om als hindernis te gebruiken. Hier had men aan de voor- en achterkant wat aarde tegenaan gegooid en de hindernis was compleet. Behalve die ene boom die wellicht het slachtoffer was van de storm de dag ervoor. Nabij Haaksbergen was het startpunt van de route, daar stond een informatiebord met de route. Daar stonden twee bikers uit de streek die me vroegen of ik het een mooi parcours vond. Ik geloof dat ik wel enthousiast geageerde.

Na een blik op de kaart besloot ik gebruik te maken van een verbindingsstuk om de route wat in te korten. De route ging nu even de provinciegrens over Gelderland in. Hier had men een leuke verassing in petto. Een soort brug door het bos die prima te rijden was. Verderop had men 2 stukken van de route afgesloten i.v.m. de modder. Vanaf de weg bekeek ik deze stukken en concludeerde dat dan de Wijk en Wouderoute wel helemaal afgesloten kon worden. Getreurt was ik niet, men had de omleiding prima aangegeven en hele grote stukken miste ik nou ook weer niet.

Na wat draaien en keren besloot ik weer langzaam aan richting Enschede te gaan, ik wilde het niet te laat maken.het niet te laat maken. Maar één ding weet ik zeker, hier kom ik nog eens terug, 60 km op de ATB, dat is toch wel genieten. De uitzetters hebben hun best gedaan.

Heide nabij Enschede

Ook hier wordt de fiets vies van