Met een weersverwachting van regen-, hagel- en sneeuwbuien, een temperatuur van rond de vier graden was het vandaag de beurt aan de echte mannen voor de Vossejacht. Doe daarbij stukken soppig land en alle ingrediënten voor een mooie jacht waren aanwezig. Dat was wellicht ook de rede dat een oud gediende, Frans, ook aanwezig was bij de jacht. Ondanks deze omstandigheden had Frans gewone racebandjes om zijn crosser zitten. Ik was benieuwd hoeveel Frans vandaag zou moeten lopen.
De start lag vandaag op de zelfde plek als twee weken gelden inclusief het listige lusje. OOk vandaag ging het halve peloton meteen de mist in, ditmaal zonder gevolgen want in het lusje was ditmaal geen controle. Gevolg was dat de groep nu in tweeën lag en ik in de tweede groep weer vrolijk in de achtervolging kon. Bij de Meerpolderdijk reed ik vrij makkelijk het gat dicht en zag de nodige al lopen met de fiets in de hand. Na de dijk volgde er een tweede stuk land waarbij ik aan het eind weer vrolijk een veel te diepe plas in reed en mijn voorwiel tot over zijn as verdween. Toch reed ik door een zoekpijl een minuut later op kop, zo kan het raar gaan in een jacht. Na een lusje in het Buytenpark reden we via de Voorweg naar Leidscheveen. De uitzetters hadden daar een geintje uitgehaald met een ingestorte brug waardoor we vanaf deze brug weer terug moesten om wel over de sloot te komen.
In Leidschenveen stond de eerste controle die eigenlijk weinig problemen opleverde. De daaropvolgende controle zorgde voor wat rumoer maar ook hier wist iedereen de emmer te vinden. Na een lusje door het land achter De Tol reden we Vlietlanden in. Daar was een controle die ook voor weinig problemen zorgde, hoewel een aantal achterblijvers hem bijna wel oversloegen. Via de Kniplaan ging het richting Stompwijk Hier moest ik een klein gaatje laten vallen omdat ik een oude pijl volgde. In Stompwijk doken we een stuk land in richting de Merenburger. Dit was behoorlijk heftig en het was nog niet gedaan, onder de A4 door volgde nog de nodige stukken van de Wijk en Woudenroute welke heel erg zwaar waren. In tegenstelleing tot de eerdere stukken land liep het voor mij hier voor geen meter. Lopen fietsen toch weer lopen. Met lede ogen moest ik zien dat het hele spul zo van me weg reed, nou ja de kopgroep van een mannetje of acht dan. Achter me was niet veel meer te bekennen.
Langs de Vliet ging het op Cronesteijn aan. Daar zag ik de kopgroep uit het park komen, op aanwijzing van Aad volgde ik het lusje en maar goed ook want daar stond de blauwe controle. Weer terug richting de Lammeschansbrug en de Vrouwenweg moesten we weer Cronesteijn in. In de verte zag ik Frans rijden die inderdaad de moed had opgegeven en de kortste weg naar huis nam. Zelf ploeterde ik weer een stuk van de Wijk en Woude route af waar het behoorlijk onder water stond. Over een afgesloten fietspad ging het nu op de weipoort aan. Ik was inmiddels behoorlijk bekaf af. Met moeite hield ik het tempo rond de 30 km/u. In Zuidbuurt waren de nodige lusjes en de laatste controle. Nu reste alleen nog de vos waarvan ik wist dat deze in het Buytenpark moest staan omdat ik de pijlen op de heenweg had zien staan.
Ik volgde nu niet meer de route maar nam de kortste weg. Iets wat achteraf goed had kunnen uitpakken, maar door het gestuntel in het park kwam ik uiteindelijk met Henk bij de vos aan moesten we "sprinten" welke Henk won en zodoende in het klassement op me uitloopt. Gelukkig zijn er geen beelden van de "sprint" want deze zag er nog beroerder uit dan die van Ullrich en Pantani in de Tour.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten