Omloop het Streekblad

Afgelopen weekend was het traditionele openingsweekend in het wielrennen. In tegenstelling tot vorig jaar was het nu prachtig weer. Blauwe hemel, stralende zon en een aangename temperatuur voor de periode van het jaar. Dat was wellicht ook de reden dat het goed druk was bij de fietsclub. Te druk eigenlijk om in één groep te gaan fietsen. Hoewel we op het moment van vertrek 21 man telde kwamen er  op het laatste moment nog de nodige leden aansluiten, zelfs toen we net onderweg waren sloten er nog een stel aan zodat we met 25 man op pad gingen.


Achterin de groep werd er een initiatief genomen om een tweede groep te vormen om zo geen gevaarlijke situaties te creëren. Helaas was de groep niet zo groot als gehoopt, maar met slechts zeven man sloegen we linksaf richting Wassenaar. Samen met Rob Moonen reed ik op kop en liet het initiatief van de route aan Rob over. Zo reden we van Wassenaar langs de duinrand via Katwijk, Noordwijk langs de Haarlemertrekvaart richting Vogelenzang. De weg langs de vaart was kort geleden opgeknapt en zodoende prima te rijden. Rob wist een mooie koffiestop net na Vogelenzang. Helaas wilde men hier niets bij verdienen en bleef angstvallig gesloten.

We stapte weer op de fiets en reden door richting Zandvoort alwaar we in het oude centrum neerstreken op een prima terras. Heerlijk uit de wind en in de zon genoten we van de koffie en besprkaen de nodige onderwerpen.. Omloop het Nieuwsblad, de groote van de groep en de Duinentocht kwamen ruimschoots aan bod.

Na de koffie bestegen we onze fietsen weer en reden nu door de duinen naar Langevelderslag. Daar gingen we landinwaarts richting De Engel en Warmond om zo door Leiden weer op Zoetermeer aan te rijden. Het laatste stuk ging voor mij niet al te soepel, hoewel de snelheid geen groot probleem was merkte ik wel het gemis aan kilometers. Maar goed, mijn doel, de Gouden Flandriën is nog ver. Voorlopig had ik prima gereden.

O ja de naam van de tocht, Omloop het Streekblad is een verwijzing naar de die zelfde dag gereden Omloop het Nieuwsblad. De dag erna zou Zoetermeer-Noordwijk-Zoetermeer gereden worden. Verder staat nog op het programma N206-Zoetermeer, Dwars door Holland enzovoorts.

Even de Duinentocht aanharken.

Uitzicht vanaf "De Piek" het hoogste punt in Meijendel

Gisteren besloot ik de routebeschrijving van de Duinentocht te gaan controleren. De Duinentocht, een echte voorjaarsklassieker binnen mijn fietsclub houd in deze periode de gemoederen goed bezig. De rede? dat is het feit dat een select groepje deze tocht als wedstrijd rijdt. Je kan er geen ene klap mee winnen behalve de eer maar het is altijd leuk om aan elkaar te laten zien hoe hard je kan rijden.



Maar gisteren was het dus tijd om de route eens na te lopen. Er waren diverse geluiden over de slechte staat van diverse wegen, waaronder een klinkerstrook bij Leiderdorp. Daarom had ik de route wat aangepast maar zit nog in dubio.

Het eerste stuk kent geen verandering. Via de Kniplaan naar Wassenaar en de duinen via Waalsdorp naar Den Haag om vervolgens het fietspad naar Katwijk te volgen. Nabij de Wassenaarse slag kreeg ik de eerste hagelbui op mijn helm, tot dan toe had ik in een heerlijk zonnetje gereden. Het was in de duinen al redelijk druk met voornamelijk wielrenners, de recreatieve fietsers lieten zich weer in geen velden of wegen zien. Bij veel tegenliggers viel het me op dat de samenstellingen het zelfde waren. Één of twee ervaren fietsers met in hun kielzog en vriend die ook wilt gaan fietsen. Tegenwoordig rijden de nieuwelingen ook op mooie karretjes en echte wielerkleding, maar als je hun houding en gezicht ziet weet je al genoeg, ze zitten er compleet doorheen.

Na Katwijk, waar ik door werkzaamheden even het voordeel had van mijn Crossfiets reed ik naar Noordwijk alwaar ik op de boulevard werd getrakteerd op een stevige noordwesten wind en een hagelbui. Ineens had ik er heel veel spijt van dat ik geen bril op had. Opvallend was eigenlijk ook dat  het volgen van de LF-1b niet zo simpel is als gedacht. Of er missen bordjes of er zitten stickers op een paddestoel waar je ineens voorbij rijdt. Een goede reden om de routebeschrijving aan te passen, want dit is niks.

Het laatste stuk door de duinen werd ik door vele fietsers voorbij gegaan. Ik moest me inhouden om niet overal achteraan te gaan. Het zou ten slotte me eerste 100 km rit van het seizoen worden en de combinatie van geen duurvermogen, crossfiets en smerige wind zouden het niet makkelijker maken.
De rust liet ik letterlijk links liggen en reed zo door naar Lisse. Net voor het viaduct van de N206 werd ik voorbijgegaan door zo'n duo van een ervaren fietser en een nieuweling. Althans, de ervaren fietser kwam me voorbij want door de vele bochten bleef de nieuweling achter me en de ervaren fietser steeds omkijkend voor me. Opvallend was de enorme kraak in het achterwiel van de ervaren fietser, alsof hij zijn kogellagers aan het malen was. Na het draaien en keren kwam ook de nieuweling me voorbij op zijn witte Rabobank Giant met zijn tong op het voorwiel. Tot voorbij Lisse heb ik op dit duo wat zo'n 50 meter voor me reed mogen genieten. Onderling hadden ze ook een gat van 10 meter. Gezellig hoor.

Door Lisse is de nieuwe route eigenlijk prima, geen verkeerslichten, behalve bij de brug dan. Via Lisserbroek en Abbenes waar ik gelukkig enigszins voor de wind reed ging ik op Nieuwe-Wetering aan. Eerlijk gezegd begon het kaarsjes wel enigszins op te raken. Het stuk door de open vlakte naar Rijpwetering was een hel. Vanaf nu was het harken en de wind leek wel steeds harder te gaan waaien. Toch had ik niet iets van een hongerklop of zo. Het doosje krentjes was me prima bevallen, die hou ik erin.

Thuis gekomen snel wat eten en douchen. Mijn benen deden niet eens pijn, ik had geen leeg gevoel. Het is dus een kwestie van aan de conditie te gaan werken. Maar ik heb nog een maand de tijd tot de Duinentocht #DT

Laatste Vossejacht

Afgelopen zondag was de laatste Vossejacht. Dit keer lag er een vers sneeuwlaagje wat mooie plaatjes opleverde maar voor de uitzetters Hann en Pascal een hoop extra werk. Ze waren 6 uur bezig geweest om de lintjes in de omgeving rond lantaarnpalen te knopen om toch een enigszins te volgen route uit te zetten.
De zondagochtend reed ik met de nodige lucht uit mijn banden richting clubhuis. Het was behoorlijk koud, rond de min 10 graden maar best goed te doen. Onderweg kwam ik erachter dat mijn banden wel erg zacht waren, het fietsen ging wel erg zwaar. Daarom pompte ik er bij het clubhuis wat lucht bij, maar te weinig zou later blijken.

Na het inschrijven en de koffie gingen we van start. Vanaf de Muzieklaan ging het via de Meerpolderdijk op het Noord-Aa aan. Als snel viel het me op dat de route aardig gelijk was aan de Oliebollentocht, iets wat verderop door Hann min of meer werd bevestigd. Ondanks deze voorkennis ging het bij Benthuizen mis. Daar reed ik achter de grote mannen aan die via de N209 richting Kruisweg gingen. Achteraf helemaal fout want we moesten richting het Bentwoud om gewoon de Oliebollentocht te rijden tot de Bleiswijkseweg. We herstelde onze fout en reden nu een stuk tegengesteld om dat één van de deelnemers zei dat er iets stond, iets wat achteraf niet waar bleek te zijn maar ons wel een grote achterstand opleverde.

O ndertussen ging het fietsen mij zwaar af. Met lede ogen moest ik toezien hoe de groep van me wegreed. Ook toen ik later alleen met Dick reed die ik normaal achter me laat was het hard werken voor me om überhaupt in zijn wiel te kunnen blijven. Bij de Rotte waar we lange stukken ruiterpad moesten afwerken kwamen we de snelle mannen tegen en besloten een stuk te snijden om zo bij de groep te blijven met de wetenschap dat we wellicht een paar controles zouden missen.

Hier werd wat heen en weer gereden. Men had iemand uit een bos zien komen en reed er achteraan. De pijlen gaven duidelijk aan dat we rechtdoor moesten. Er waren op dat moment gewoon veel bikers actief in dit gebied. Ik besloot me eigen gang te gaan en gewoon de route te volgen. Later werd ik voorbij gegaan door de snelle manen en vocht ik tegen mijn zelf om er enigszins een acceptabel tempo in te houden. Uiteindelijk kwam ik als laatste, compleet gesloopt bij de vos.

Terug in  het clubhuis liet ik me de broodjes en soep goed smaken. Maakte de einduitslag op (waar ik zelf op een mooie 7e plaats ben geëindigd) en kletste bij over het afgelopen seizoen. Al met al mag ik terug kijken op een mooie Vossejachtseizoen. Met één gewonnen jacht en 2 weken klassementsleider heb ik meer bereikt dan wat ik ooit had kunnen denken. Het succes moet ik toeschrijven aan mijn trainingen op het ATB parcours en mijn banden. De Fusion-Freds zijn de ultime banden voor een Vossejacht. Ze doen hun werkt goed op de weg en in het veld.

Nu nog even op naar het NK op 4 maart.