Even de Duinentocht aanharken.

Uitzicht vanaf "De Piek" het hoogste punt in Meijendel

Gisteren besloot ik de routebeschrijving van de Duinentocht te gaan controleren. De Duinentocht, een echte voorjaarsklassieker binnen mijn fietsclub houd in deze periode de gemoederen goed bezig. De rede? dat is het feit dat een select groepje deze tocht als wedstrijd rijdt. Je kan er geen ene klap mee winnen behalve de eer maar het is altijd leuk om aan elkaar te laten zien hoe hard je kan rijden.



Maar gisteren was het dus tijd om de route eens na te lopen. Er waren diverse geluiden over de slechte staat van diverse wegen, waaronder een klinkerstrook bij Leiderdorp. Daarom had ik de route wat aangepast maar zit nog in dubio.

Het eerste stuk kent geen verandering. Via de Kniplaan naar Wassenaar en de duinen via Waalsdorp naar Den Haag om vervolgens het fietspad naar Katwijk te volgen. Nabij de Wassenaarse slag kreeg ik de eerste hagelbui op mijn helm, tot dan toe had ik in een heerlijk zonnetje gereden. Het was in de duinen al redelijk druk met voornamelijk wielrenners, de recreatieve fietsers lieten zich weer in geen velden of wegen zien. Bij veel tegenliggers viel het me op dat de samenstellingen het zelfde waren. Één of twee ervaren fietsers met in hun kielzog en vriend die ook wilt gaan fietsen. Tegenwoordig rijden de nieuwelingen ook op mooie karretjes en echte wielerkleding, maar als je hun houding en gezicht ziet weet je al genoeg, ze zitten er compleet doorheen.

Na Katwijk, waar ik door werkzaamheden even het voordeel had van mijn Crossfiets reed ik naar Noordwijk alwaar ik op de boulevard werd getrakteerd op een stevige noordwesten wind en een hagelbui. Ineens had ik er heel veel spijt van dat ik geen bril op had. Opvallend was eigenlijk ook dat  het volgen van de LF-1b niet zo simpel is als gedacht. Of er missen bordjes of er zitten stickers op een paddestoel waar je ineens voorbij rijdt. Een goede reden om de routebeschrijving aan te passen, want dit is niks.

Het laatste stuk door de duinen werd ik door vele fietsers voorbij gegaan. Ik moest me inhouden om niet overal achteraan te gaan. Het zou ten slotte me eerste 100 km rit van het seizoen worden en de combinatie van geen duurvermogen, crossfiets en smerige wind zouden het niet makkelijker maken.
De rust liet ik letterlijk links liggen en reed zo door naar Lisse. Net voor het viaduct van de N206 werd ik voorbijgegaan door zo'n duo van een ervaren fietser en een nieuweling. Althans, de ervaren fietser kwam me voorbij want door de vele bochten bleef de nieuweling achter me en de ervaren fietser steeds omkijkend voor me. Opvallend was de enorme kraak in het achterwiel van de ervaren fietser, alsof hij zijn kogellagers aan het malen was. Na het draaien en keren kwam ook de nieuweling me voorbij op zijn witte Rabobank Giant met zijn tong op het voorwiel. Tot voorbij Lisse heb ik op dit duo wat zo'n 50 meter voor me reed mogen genieten. Onderling hadden ze ook een gat van 10 meter. Gezellig hoor.

Door Lisse is de nieuwe route eigenlijk prima, geen verkeerslichten, behalve bij de brug dan. Via Lisserbroek en Abbenes waar ik gelukkig enigszins voor de wind reed ging ik op Nieuwe-Wetering aan. Eerlijk gezegd begon het kaarsjes wel enigszins op te raken. Het stuk door de open vlakte naar Rijpwetering was een hel. Vanaf nu was het harken en de wind leek wel steeds harder te gaan waaien. Toch had ik niet iets van een hongerklop of zo. Het doosje krentjes was me prima bevallen, die hou ik erin.

Thuis gekomen snel wat eten en douchen. Mijn benen deden niet eens pijn, ik had geen leeg gevoel. Het is dus een kwestie van aan de conditie te gaan werken. Maar ik heb nog een maand de tijd tot de Duinentocht #DT