Vandaag was de op één na laatste jacht van de competitie. Antoon en Gert-Jan zouden ons weer een bijzondere jacht voorschotelen. Er waren genoeg ingredienten aanwezig om deze jacht heroisch te maken. De smeltsneeuw, de regen en de stevige zuid-westen wind maakte het allemaal niek makkelijker. Voeg daarbij het parcours oe welke de heren verzonnen hadden en een grote afvalrace was een feit.
‘s-Morgens reed ik wat aan de late kant richting het clubhuis. Bij mij in de straat was het zwaar fietsen. Er lagen nog vele restanten sneeuw waar je zo doorheen zakte en het fietsen behoorlijk zwaar maakte. De hoofdwegen waren wel goed schoon, maar ik merkte al snel dat de wind stevig stond te waaien. Na het inshrijven en een bak koffie kon ik noge vele complimenten in ontvanst nemen voor mijn eigen jacht. Dat is altijd leuk.
We reden naar de start waarna het even duurde voor de gaskraan open ging. De heren jagers waren zo verstandig om de eertse bochtig rustig aan te doen en pas op het rechte stuk vol weg te gaan. Ik kroop lekker in he wiel. Ik zocht een mooi wiel uit, dat van de lange Nootdorper Rob van der Sande. De jacht ging om het Westerpark heen naar de Balijbrug. Over de brug en door Rokkeveen ging het op Kruisweg aan. Daar stond een zoeker, met een oud truukje van even omkeren wist ik even de snelle mannen op afstand te houden. Helaas miste het complete peloton hier de groene controle. Jammer wat achteraf bleek dat ik voorkennis had. Ik had de sporen van de uitzetters een week eerder in de sneeuw zien staan.
Even verder was een moment van onopletendheid cruciaal. Gelukig ging het complete peloton hier de fout in, de bedoeling was dat we een lusje onder een brug door namen, iets wat we later wel coorigeerde. daarna ging het Oosterheem in en stond het complete peloton in de voortuin Jules. Dick belde og even aan voor een bak koffie, maar helaas, de Vossejacht wacht op niemend. We reden Oosterheem uit en gingen recht door een tarweveld op Benthuizen aan. De snelle mannen gaven hier vooraan een partij gas en de splitsing was een feit. Ik zat nu in een achtervolgend groepje en reden door Benthuizen. Even namen we de verkeerde weg. De koplopers waren in geen velden en wegen meer te bekennen. Eigenlijk reden we in een verloren positie tot we bij de molen van Benthuizen een lege gele emmer zagen. De koplopers hadden deze gemist. We vevolgde onzeweg over de tuin van Gert-Jan richting Gelderswoude. Even lette we niet op en stonden voor we het wisten aan het einde van de Broekweg terwijl we door een stuk land moesten bij de kerkenpaden. Dus mochten we tegen de wind in weer terug. Doken het land in waarbij de groep behoorlijk uit elkaar ging. Aan het einde van het land moesten we over een sloot wat bij niemand echt goed ging, iedereen haalde hier natte voeten. Even verderop probeerde ik weer op mijn fiets te stappen maarwerd er door de wind afgewaaid. Ook met het klaphek had ik moeite om ope te doen.
De jacht ging verder door de Weipoort naar de N11 waar we eerst over het afgesloten fietspad reden om vervolgens langs d A4 richting Zoeterwoude te gaan en zelfs een deel op oude rijbanen vand de A4. Aan het einde van dit land stond Gert-Jan met de bruinen emmer. Het was nu over fietspaden vol gas riching Zoetermeer. Nou viel dat “vol gas” wel wat tegen. Harder dan 22 km/u ging het niet tegen de wind in. Maar ik wist voor Rob en Stefan te blijven en had zelfs het idee dat mijn voorsprong zich uitbreide.
Halverwege de Meerpolder stond Antoon met de vos. Ik keek og even achterom en reed op mijn gemak naar de vos. Ik was iets van 1e bij de vos maar doordat ik de gele controle had ben ik vandaag uiteindelijk 5e geworden. Het was weer een echte mooie mannen jacht.
Gearchiveerd onder:Fietsblogs, Fietspat
ook geplaatsts op KLTSPT » Fietspat (http://kltspt.wordpress.com)
‘s-Morgens reed ik wat aan de late kant richting het clubhuis. Bij mij in de straat was het zwaar fietsen. Er lagen nog vele restanten sneeuw waar je zo doorheen zakte en het fietsen behoorlijk zwaar maakte. De hoofdwegen waren wel goed schoon, maar ik merkte al snel dat de wind stevig stond te waaien. Na het inshrijven en een bak koffie kon ik noge vele complimenten in ontvanst nemen voor mijn eigen jacht. Dat is altijd leuk.
We reden naar de start waarna het even duurde voor de gaskraan open ging. De heren jagers waren zo verstandig om de eertse bochtig rustig aan te doen en pas op het rechte stuk vol weg te gaan. Ik kroop lekker in he wiel. Ik zocht een mooi wiel uit, dat van de lange Nootdorper Rob van der Sande. De jacht ging om het Westerpark heen naar de Balijbrug. Over de brug en door Rokkeveen ging het op Kruisweg aan. Daar stond een zoeker, met een oud truukje van even omkeren wist ik even de snelle mannen op afstand te houden. Helaas miste het complete peloton hier de groene controle. Jammer wat achteraf bleek dat ik voorkennis had. Ik had de sporen van de uitzetters een week eerder in de sneeuw zien staan.
Even verder was een moment van onopletendheid cruciaal. Gelukig ging het complete peloton hier de fout in, de bedoeling was dat we een lusje onder een brug door namen, iets wat we later wel coorigeerde. daarna ging het Oosterheem in en stond het complete peloton in de voortuin Jules. Dick belde og even aan voor een bak koffie, maar helaas, de Vossejacht wacht op niemend. We reden Oosterheem uit en gingen recht door een tarweveld op Benthuizen aan. De snelle mannen gaven hier vooraan een partij gas en de splitsing was een feit. Ik zat nu in een achtervolgend groepje en reden door Benthuizen. Even namen we de verkeerde weg. De koplopers waren in geen velden en wegen meer te bekennen. Eigenlijk reden we in een verloren positie tot we bij de molen van Benthuizen een lege gele emmer zagen. De koplopers hadden deze gemist. We vevolgde onzeweg over de tuin van Gert-Jan richting Gelderswoude. Even lette we niet op en stonden voor we het wisten aan het einde van de Broekweg terwijl we door een stuk land moesten bij de kerkenpaden. Dus mochten we tegen de wind in weer terug. Doken het land in waarbij de groep behoorlijk uit elkaar ging. Aan het einde van het land moesten we over een sloot wat bij niemand echt goed ging, iedereen haalde hier natte voeten. Even verderop probeerde ik weer op mijn fiets te stappen maarwerd er door de wind afgewaaid. Ook met het klaphek had ik moeite om ope te doen.
De jacht ging verder door de Weipoort naar de N11 waar we eerst over het afgesloten fietspad reden om vervolgens langs d A4 richting Zoeterwoude te gaan en zelfs een deel op oude rijbanen vand de A4. Aan het einde van dit land stond Gert-Jan met de bruinen emmer. Het was nu over fietspaden vol gas riching Zoetermeer. Nou viel dat “vol gas” wel wat tegen. Harder dan 22 km/u ging het niet tegen de wind in. Maar ik wist voor Rob en Stefan te blijven en had zelfs het idee dat mijn voorsprong zich uitbreide.
Halverwege de Meerpolder stond Antoon met de vos. Ik keek og even achterom en reed op mijn gemak naar de vos. Ik was iets van 1e bij de vos maar doordat ik de gele controle had ben ik vandaag uiteindelijk 5e geworden. Het was weer een echte mooie mannen jacht.
Gearchiveerd onder:Fietsblogs, Fietspat
ook geplaatsts op KLTSPT » Fietspat (http://kltspt.wordpress.com)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten