De hele winter fiets je je een slag in de rondte. Menig sneeuwbui heb je getrotseerd. Het hele voorjaar heb je klappertandend je kilometers weggetrapt in ijskoude regenbuien stoempend tegen de wind in die ten alle tijden tegen waaide. En eindelijk werd het een beetje redelijk weer. Met 12℃ was je al blij. Tegen de regels in reed je met 14℃ al in je korte broek.
Tot de laatste weken. De weergoden waren wakker geschrokken en constateerde dat ze de lente vergeten waren en er meteen de zomer erin knalde alsof het een liefe lust was. Resultaat was dat bejaardenhuizen leegstroomde. De ANWB-leden hun zijwieltjes demonteerde en de unisex echtparen vaderlands wegen onveilig maakte op de fietspaden. Terwijl iedereen de hele winter keurig rechts op het kantje reed, slingerde men nu van links naar rechts over de fietspaden. Hield men zich niet aan de afgesproken snelheden van 50 km/u binnen de bebouwde kom en 80 km/u buiten de bebouwde kom maar presteerde men het om gewoon midden op een fietspad Sur-place te gaan doen. Maar in de media kreeg de wielertoerist de schuld van dit alles. Waar ik me ook mateloos aan irriteer is dat we worden uitgescholden voor wielrenners.
De ANWB kwam ineens op het onzalige idee fat de wielertoeristen maar op de weg moeten gaan fietsen. Ik heb nog niet op de Telegraaf gekeken maar de kans dat er, onder eenchocoladeletter kop, in een artikel aandacht aan dit onderwerp is besteed. Met daar onder de wel bekende Telegraaf reacties. Gisteren werd er in een artikel in de Volkskrant eindelijk eens afgerekend met dit tereur op het fietspad.
Na dit gezanik op de sportieve fietser heb ik besloten om voortaan schreeuwend snoeihard over smallle fietspaden te gaan rijden. Iedereen die er wat van zegt sla ik meteen op zijn muil en alle elektrische fietsen sluit ik resoluut aan op de dichtstbijzijnde hoogspanningsmasten. Ik heb tenslotte mijn naam hoog te houden.
Voor wie het niet snapt: Dit artikel is met een dosis humor geschreven. Natuurlijk is het, als de zon schijnt, ineens druk op de Nederlandse fietspaden en moeten we rekening met elkaar houden. De wielertoerist en wielrenner met de gewone fietser, maar ook andersom graag. We rijden het hele jaar op de fietspaden. Meestal kan je er in mei er de klok op gelijk zetten dat het gezeur begint. Dat komt alleen omdat de gewone fietser dan ook op pad gaat. Wij rijden dan al een paar maanden, maar daar hoor je niemand over
Geen opmerkingen:
Een reactie posten