Vandaag ben ik weer eens op pad geweest met de MTB-ers. Voor vertrek zat het clubhuis stampvol, vandaag startte er weer de nodige kennismakingscursussen. Eigenlijk stond het vaste groepje MTB-ers er bij vertrek wat doelloos bij. Ronald vroeg of ik de groep op sleeptouw wilde nemen. Waarbij Harry hoopte dat we mijn bijna 60 km lange route om Zoetermeer zouden rijden. Helaas voor hem ging dat feest niet door. Dat had meer te maken met het feit dat ik eigenlijk niet echt meer wist hoe dat rondje liep. Maar daarvoor had ik voor hem genoeg ander feest in petto.
Terwijl bij het clubhuis de nodige mondelinge instructies werden gegeven gingen wij richting het Westerpark. Daar namen we eerst het ruiterpad wat nu prima te rijden was. Daarna nog wat land om vervolgens af te sluiten met wat klimwerk bij de golfbaan. Daarna verlieten we het Westerpark om richting Leidscheveen te gaan.
Daar reden we eerst naar het kerkje. Een enkeling nam deze klim twee keer. Daarna reden we naar een speelveld met wallen eromheen. Dit was voor John een bekend plekje, hij honkbal hier regelmatig met zijn zoon. Vervolgens reden we naar de Oude Bleijk voor een groenstrook langs de A4 welke op goedkeuring van de deelnemers kon rekenen. Aan het einde merkte Jan op dat hij lek was. Terwijl hij zijn band verwisselde was er een discussie over GPS, ik denk dat Pim wel weer eens een avondje kan organiseren.
Toen Jan klaar was met zijn wiel vervolgde we onze weg over stukken van de Wijk & Woudenroute. Bij het Leidschendammerhout week ik van de route af en nam een wandelpad welke overging in een MTB pad. Hier ging het me eigenlijk prima af. Ik kon lekker gas geven in het veld. Dat biedt weer perspectief voor de Vossejachten.
Bij de Kniplaan namen we een groenstrook langs de geluidswal. Om via de Meerburgerweg weer de Wijk & Woudenroute te nemen. Onderweg begon iemand over de flonders die wel leuk waren. Helaas voor de deelnemers was de kortste weg naar de flonders via het dijkje langs het Papenmeer. Dit stuk land staat bij Vossejagers ook bekend als "het land met de 13-hekken". Nu heb ik ze geteld maar het zijn er slechts acht. Dat was genoeg om om de hele groep wel uit elkaar te trekken. Maar dat was weer goed voor de foto's welke ik nu kon nemen. Iedereen kwam enthousiast over het laatste hek.
Daar mogen de Vossejagers wel eens een voorbeeld aan nemen, die vloeken altijd de hele polder bij elkaar als we hier doorheen moeten.
Ook de flonders onder de A4 door waren een succes. Niet iedereen kende deze weg maar was dolenthousiast omdat er best wat techniek bij kwam kijken om niet je rug open te halen en om niet in het water te belanden.
Omdat het de hoogste tijd was reden we op de weg naar het clubhuis. Bij terugkomst namen we nog wel een ruiterpad. Alleen Michael sloeg deze over, daarom heeft hij weer punten verdient voor het Sissi-klassement. Onder het genot van een drankje werd de rit geëvalueerd en in orde bevonden. En of ik er volgende week ook weer van de partij ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten