Mooi najaarsritje

Vandaag sloot ik weer eens aan bij een Zaterdagrit van de club. Dit was, buiten de Duinentocht, Hobbeltjestocht en Palingtocht, pas de tweede keer dat ik op de Zaterdag meereed. Dat ik lang niet was geweest bleek wel uit het feit dat er voor mij vele nieuwe gezichten waren. Klokslag negen uur vertrokken we met André op de bok. Wie er naast hem zat wisten we eigenlijk niet. Voor het gemak gingen we er maar even vanuit dat het Peter was, hoewel we die niet gezien hadden. Met Hendy nestelde ik me achterin, zelfs nog achter Sjaak. Maar na één bocht waren we alweer voor Sjaak. Dat was eigenlijk wel het verhaal van de dag, het bochtenwerk van de merendeel van de Toerders. Bij ieder bochtje werd er al flink in de remmen geknepen. Ook toen we van de Meerpolder de Broekweg opreden, overzichtelijke bochten maar toch werd er in de groep volop geremd en konden ze het gat naar de voorrijders weer dichtrijden.




Over de voorrijders gesproken, het was geen Peter die naast André reed. Hij nam de bochten sneller dan André, iets wat met Peter nooit is. Al snel kwamen we tot de conclusie dat het Alexander moest zijn omdat we die ook hadden zien rondlopen. Via Benthuizen, waar Hendy en ik dachten een bocht slim te nemen, gingen we op Boskoop aan. Inmiddels was ook Ed uit het peloton gevlucht. Met zijn wielrennersachtergrond moest ook hij iets te vaak in de ankers omdat er voor hem volop geremd werd. Vanaf Boskoop reden we naar Alphen. Even had ik de stille hoop dat we de Bedelaarsbos zouden nemen, maar helaas. Langs de Gouwe en verderop het Aarkanaal reden we naar Korteraar. Inmiddels was mijn blaas behoorlijk vol. Toen we rechtsaf sloegen richting Zevenhoven besloot ik voor me zelf een plaspauze in te lassen en later even het gat dicht te rijden. Maar inmiddels was Ed naar voren gereden om te vragen of er gestopt kon worden voor een plaspauze, gevolg was dat het peloton aan de kant van de weg stond en mijn plan in duigen viel. Toch wist ik het één en ander te rekken en kon vervolgens met Hendy in mijn wiel alsnog een gat dicht te rijden waarbij we over diverse groepjes heen walste. Dat was even lekker.

Bij de Kromme Mijdrecht namen we de fietsbrug. Terwijl iedereen vol in de ankers ging reden Hendy en ik er zo op en lieten zes man achter ons. Er werd in de groep nog wat gemompeld over asociaal gedrag. Maar ik reed de hele rit gewoon rechts van de weg, dat kon je niet van iedereen zeggen, met al het gemopper van tegenliggers als gevolg, en terecht. Verder door de polders, waar we helaas de ook Veenkade links lieten liggen, reden we op Breukelen aan voor de koffie. Op de markt settelde we ons op een terras waar we vlot werden geholpen. Inmiddels konden we genieten van een repetitie voor één of andere modeshow. Of Marco Bakker ook deel uit maakte van dit verhaal weet ik niet. Feit is wel dat ook hij, met een grote zonnebril op, aan een bak koffie zat.

Na de koffie namen we weer de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal om vervolgens koers te zetten in zuidwestelijke richting. Voor de wind ging het wel lekker, maar op het moment we de wind van de zijkant kregen zag je een hoop Toerders die er behoorlijk moeite mee hadden en er kwamen gaten in het peloton. We reden de toeristische route, dat wil zeggen langs kasteel De Haar.

De Haardijk lag er met dit prachtige weer netjes bij. In één adem reden we via Harmelen en Linschoten richting Oudewater. Inmiddels had de koffie mijn blaas bereikt en besloot aan het beging van de Lange Linschoten een sanitaire stop te houden. Kon ik daarna weer even gas geven en de groep inhalen, dit had ik uiteindelijk eerder gedaan dan gedacht. Slingerend langs de Lange Linschoten waren we in Oudewater aanbeland en nam André de route om het centrum om zo op de Hekendorperdijk uit te komen. Deze zouden we niet uitrijden, we sloegen rechts een smal fietspad in, de Zurinkade. Hendy en ik hadden elkaar plechtig beloofd om ervoor te zorgen, als we een smal pad kregen, eerder van de strook zouden zijn dan De Losser. Hendy hield woord en stoof meteen in het gras de groep voorbij. Ik twijfelde even, maar ging even later ook te gaan en merkte dat ik behoorlijk vlot door het gras reed. Vooraan aangekomen melde ik me bij de voorrijders met de boodschap dat we verder konden gaan. Heel wijs werd hier geen gehoor aan gegeven, maar ik vermoed dat als we met zijn vieren serieus waren gaan rijden dat de rest, ondanks hun numerieke voordeel (4 tegen 17) ze ons niet meer terug hadden gezien.

De rest van de route ging via Hogebrug en de Reeuwijkseplassen op Waddinxveen aan. Opvallend waren de mooie herfstkleuren bij de plassen. Toen we op Moerkapelle aanstormde probeerde Hendy en ik er nog een sprint te forceren. Helaas ging het feest niet door door de tegenliggers. Hoewel Zeurpiet vond dat de groep te groot was en je daarom niet kon sprinten, was ik dat niet met hem eens. Gewoon de boel even lekker op een lint trekken, dan is er niks aan de hand.

Vanaf Moerkapelle reden we nog even naar het Bentwoud. Ook een sprint voor de Bentwoudbrug zat er niet in. het was duidelijk dat Strava nog steeds geen gemeengoed is in het Toerpeloton. Jammer. Dat zou wat meer spirit in de groep brengen. Maar dat komt misschien nog wel.

Hersteldrankje pic.twitter.com/mzHWNObC22

— Patrick Coers (@FietspaT) September 28, 2013