In het verleden was er bij onze fietsclub de tocht
Givet-Zoetermeer.
Een 300 km lange tocht vanuit het Franse Givet naar Zoetermeer warbij
er om klokslag middennacht werd vertrokken vanuit Givet en we 300 km
later aankwamen in Zoetermeer. Zoiets moest weer kunnen vond ik, fietsen
vanuit Frankrijk naar Zoetermeer. Maar de tijden waren veranderd. Hele
lange afstanden werden er niet meer gereden en het 's nachts fietsen
door net het mooiste stukje van de route was ook niet zo'n succes.
Daarom ging ik eens kijken naar een plaats wat dichterbij lag. Gewoon,
met een landkaart voor mijn neus en een touwtje keek ik richting het
zuiden. En wat bleek, Roubaix ligt dichterbij Zoetermeer dan Givet. Na
wat rekenwerk kwam ik er achter het een goede 250 km zou zijn om vanuit
Roubaix naar Zoetermeer te fietsen. Een rondje door de fietsclub leerde
me dat er wel oren waren naar zo'n tocht, reden genoeg om alles op gang
te zetten.
- De wielerbaan van Roubaix
In
het voorjaar begon ik met het ontwikkelen van de route, als
startlocatie koos de beroemde Velodrome. In een rechte lijn ging het
door België op Breskens aan om vervolgens door Zeeland en de
Zuid-Hollandse eilanden op huis aan te gaan. We spreken nog overhet GPS
loze tijdperk. Ze waren er al wel maar nog niet echt in omloop. Daarom
was het zaak de route goed op papier te zetten. Iets wat altijd een
uitdaging is op onbekend terrein, maar Google Earth hielp me er aardig
bij. Inmiddels was de inschrijving geopend en waren er genoeg
aanmeldingen om met 10 fietsers en 3 begeleiders op pad te gaan. Want
het is wel handig om daar te komen dat deden we met een busje en een
auto met aanhanger waar de fietsen in gingen. Het leek allemaal wat
amateuristisch als ik er nu over nadenk, maar een wanklank heb ik nooit
gehoord. We verzamelde om half zes bij het clubhuis, vertrokken om 6 uur
richting Roubaix waar we omstreeks 9 uur aankwamen.
Na het
omkleden, het bezichtigen van de beroemde toiletten gingen we rondjes
rijden op de baan. Frans, één van de begeleiders spreekt vloeiend frans
en vroeg aan een paar mannen die daar aan het werk waren of we over de
baan mochten rijden. Dit was geen probleem en daar gingen we. Eerst nog
voorzichtig onderaan, maar al gauw reed de eerste bovenin de baan
- Frans Hakkers hoog in de baan
Omstreeks
10 uur vertrokken we onder een stralende zon voor een ca. 260 km lange
tocht. Dat een route in onbekend gebied maken niet altijd even
gemakkelijk is blek al na een paar honderd meter, daar had ik de route
door een éénrichtingsstraat gemaakt, alleen tegen de richting in. Na een
paar kilometer reden we België al in. Eerst een stuk door Wallonië
waarbij we te maken hadden met een afgesloten brug over de Schelde. Maar
gelukkig was er een paar kilometer verderop ook een brug en kwamen we
zonder om te rijden weer op de geplande route.
Langs de Schelde
naderde we de Vlaamse Ardennen. Voor de deelnemers was het een geluk dat
ik toen nog niet zo bekend was met de streek als nu want dan hadden we
vanaf Kruisbergen zeker het Maarkedal ingereden. Nu staken we de Schelde
weer over en ging het richting Deinze en Zomergem waar we de eerste
rust hadden.
- De rust in Zomergem
Na
Zomergem gingen we in gestrekte draf, via Eeklo op Zeeuws Vlaanderen
aan. Ongemerkt staken we de grens over en alsof we elk moment de boot
konden missen ging het in een strak tempo op Breskens aan. Helaas reed
Rob hier lek. Dit was wel de enige lekke band van die dag. De boot
hadden we toch wel gemist, maar dat maakt niet uit. Alles bij elkaar
hadden we nu weer 30 minuten rust. De overtocht van 20 minuten was wel
een belevenis op zich. De Westerschelde met alle zeeschepen is toch weer
wat anders dan het pontje bij Schoonhoven. Vanaf Vlissingen nam André,
de Zeeuw in het gezelschap even het roer over. Hij loodste ons door een
drukke Middelburg, naar het pittoreske Veere en Noord-Beveland. Daar
kwam de volgende sensatie van de dag, fietsen over de Oosterschelde. Het
was mij persoonlijk een kippenvelmoment. Op Schouwen was het één groot
vakantiefeest. Via Burgh-Haamstede en Renesse, waar we onze ogen
uitkeken reden we op de Brouwersdam aan. Nu naderde we Zuid-Holland al
snel. In Goederede was de laatste stop gepland.Inmiddels was het al een
uur of 6 en zaten op het terras mensen aan het diner terwijl wij onze
dorst leste voor de finale. De routebeschrijvingen konden weg want dit
was allemaal bekend terrein. Via de Haringvlietdam, Brielle denderde we
naar Rozenburg voor de pont
Na de pont was er geen houden aan.
Iedereen leek met ruim 200 km in de benen nog redelijk fris en net iets
meer dan een uur kwamen we voldaan aan in Zoetermeer waar onze
begeleiders ons met een applaus in het clubhuis ontvingen. Het was al
met al een zeer geslaagde dag. Er zijn geen ongelukken geweest, het weer
zat mee en we hadden een heerlijk windje in de rug. Ik vermoed dat nu
ik er over begin er weer een aantal deelnemers zijn die zo weer mee
willen gaan. Inclusief me zelf.
- Groepsfoto in het Velodrome door Han Hoogeveen
Bekijk hier alle foto's
Geen opmerkingen:
Een reactie posten