Zweifall

Afgelopen zomer waren we op vakantie in Vaals. Natuurlijk ging de fiets mee. Nadat ik al diverse rondjes over bekend terein in Nederland en België had gereden besloot ik op de laatste fietsdag ook Duitsland een te bezoeken. Op een mooie zeer warme dag, waarvan we er genoeg hadden deze zomer,  ging ik relatief vroeg op pad. Meteen koud nam ik de Pas van Wolfhaag en reed via Gemmenich naar Kelmis.Bij Kelmis was het even zoeken naar de juiste weg, maar al gauw had ik de goede weg naar Hausset gevonden. De omgeving werd hier steeds "duitser" en bijna ongemerkt reed ik Duitsland ook in.

Ik reed nu wel door erg onbekend terrein langs voorsteden van Aken. Zo kwam ik door Korneilemünster met een gigantische burgt of Breining wat veel vakwerkzuizen bezit en reed vervolgens naar Zweifaal. Een klein niets zeggend dorpje aan de rand van het Natuurpark de Eifel.Vanaf daar reed ik de L24. Deze weg bleef maar omhoog gaan. Ik genoot van de omgeving, hoewel ik af en toe werd ingehaal; door een vrachtwagen, was deze weg de moeite waard. Steiler dan 5% was het, het schommelde steeds tussen de 3% en 5% maar het bleef maar doorgaan.Na zo'n 7 km naderde ik de top en kon daar genieten van een mooi uitzicht over de omgeving.


Tijd om te dalen dacht ik. Helaas de weg die ik nam ging niet echt omlaag, na een paar kilometer nam ik een rustige weg door het bos. Deze weg, voorzien van een mooie laag asfalt ging wel mooi omlaag, mijn snelheid kwam al snel boven de 70 km/u. Ik hield wel in in de wetenschap dat ik de eerste weg naar links moest nemen. Deze was alleen voorzien van een hek. Gelukkig bleek ik als fietser hier wel over te mogen. Dit weggetje, niet breder dan 2 meter, maar ook voorzien van een mooie laag asfalt bracht me wat verder omlaag. Later reed ik langs een stuwmeer met een mooie stuwdam, tijd voor een fotomoment dacht ik zo.

Na dit fotomoment reed ik Roetgen in. Een grensplaatsje waar nou niet echt veel viel te beleven. Ondankls dat ik wel trek had in een bakkie koffie zag de plaatselijke kroeg er niet echt uitnodigend uit. Ik vulde mijn bidons maar bij het plaatselijke tankstation alvorens ik via een zijweg weer België in reed.
De weg liet meteen weer te wensen over, bij een spoorwegovergang dacht ik zelfs dat ik mijn bidon verloor. Ook het magneetje van mijn tellertje kreeg een klap waardoor ik ineens 0 km/u reed.

Inmiddels was de tempratuur al behoorlijk opgelopen boven de 30 graden. Ik besloot dat het wel genoeg was voor vandaag en reed op mijn gemak via Lontzen en Montzen op Morsenet aan. Dit dorp is aardig bekend bij spoorliefhebbers vawege het gigantische spoorviaduct wat er loopt. Weer bij Gemmenich aangekomen nam ik nog even de Côte de Trois Fronteniers, of te wel de Vaalserberg. Deze reed ik vrij gemakkelijk op, zo gemakelij kzelfs dat ik alle andere fietsers hier inhaalde. Vanaf de top was het meteen naar beneden storten naar het vakatiepark.

Het fietsen voor deze vakantie zat er weer op. Ik heb zeker genoten, over het weer had ik geen klagen.

De mooiste routes op routeyou.com