Geestgrondentocht, laagvliegen door de bollenvelden

v.l.n.r. Rien, Piet, ik en Pim

Vandaag heb ik de Geestgrondentocht gereden. Een 165 km lange tocht welke op de heenweg door de duinen gaat en de terugweg door de bollenvelden. De weersvooruitzichten waren ideaal. Zon, en windkracht 3 vanuit het noorden. Mooi weer en een mooie route, prima ingrediënten voor een geslaagde dag. Toen ik 's-morgens in het clubhuis kwam stroomde de nieuwe clubkleding langzaam binnen. Veel leden waren de afgelopen dagen bij RSC langs geweest om de nieuwe kleding op te halen. Iedereen moest daarom ook even op de foto.



Om half negen vertrokken we met een behoorlijke groep richting de duinen. Via Wassenaar en Den Haag doken we de duinen in welke we tot Santpoort zouden volgen. Met de wind op kop en het glooiende wegdek was het op kop best hard werken. In Noordwijk namen we gebruikelijke buurtje met een opeenvolging vijf toch wel smerige heuveltjes. Na Zandvoort reden we door de Kenmerduinen welke we slechts enkele jaren geleden hadden ontdekt. Bij Santpoort namen we afscheid van de 140 km groep en reden verder door Driehuis richting Velsen. De Driehuizerkerkweg geeft je een beetje het gevoel van het Bos van Wallers, hoewel dit wegdek beter te doen is.

Via de Spaarnwoude, met het nodige klimwerk reden we op Spaarndam aan. Daar was de koffie gepland. Toen we plaats namen en enkele een banaan begonnen te eten kregen we te horen dat dit niet mocht, en een discussie later reden we zonder koffie verder. Deze koffiestop, waar we al enkele jaren met plezier kwamen, staat nu op de zwarte lijst. We volgde verder de route en besloten naar de rust van de 140 km te rijden. Dit beviel een stuk beter. Prima koffie, goed appelgebak en vlaai en een leuke locatie. Inmiddels drupte e senioren ook binnen. Ik vind het een prestatie dat ze in één groep vertrekken en elkaar onderweg kwijt raken. Op het terras gingen ze ook ver uit elkaar zitten.

Bollenvelden op 2e paasdag

Na de koffie reden we in de richting van Het Kopje van Bloemendaal. Welke fanatiek werd opgeblazen. Na Aerdenhout namen we een lusje door een landgoed en vanaf Vogelenzang begonnen de bollenvelden, en de daarbij horende drukte echt. Het viel op dat de bollen al over de hoogtepunte heen waren. Ondertussen begon mijn fiets irritant te tikken. Ik vermoede dat een bout van mijn ketting bladen loskwam. Later in Voorhout, waar we voor een dichte overweg moesten wachten, draaide ik hem vast en was de tik verdwenen. Met onverminderd tempo, zo rond de 35 km/u reden we langs Katwijk naar wassenaar. Hierna waren de bollenvelden echt op.

We reden nog een mooie finale naar Zoetermeer. Op de Meerpolderdijk moest ik de groep laten lopen. Het vele kopwerk eiste zijn tol. Toch reed ik op mijn gemak nog 35 km/u, zo slecht ging het dus nog niet. Het was voor mij een mooie test op weg naar de Gouden Flandrien. De vorm zit er echt aan te komen. Het gaat prima zo.