Een knallende Duinentocht

Vandaag stond de Duinentocht op het programma. In het verleden deed deze tocht de nodige stof opwaaien. Met name vooraf. Waar in het verleden de e-mails je postbus aardig vulde werd die functie in 2009 overgenomen door Twitter met de hashtag #dt. Dit jaar was het op de sociale media een stuk rustiger. Zal het te maken hebben met de heersende dopingjacht die nu ook het Toerpeloton treft? Maar goed, zo rustig als het was op de sociale netwerken, zo rustig was het ook in het clubhuis. Dit jaar was het pisnicht gehalte wel erg hoog. Als er vroeger drie druppels regen vielen was het clubhuis afgeladen vol, nu gingen er slechts drie toerders en vijf jeugdleden op pad. Het zal wel te maken hebben met de vele vrije tijd die men heeft waardoor men fietst wanneer het uitkomt. Voor mij gaat dit helaas niet op. Als ik eens vrij ben, dan pak ik mijn kans om te fietsen, ook al regent het zoals vandaag.

Even alles in gereedheid brengen om de 100 km af -te-raffelen #dt
— Patrick Coers (@FietspaT) 9 maart 2013

Even na 9 uur kwam ik in het clubhuis waar Rob en Nico nog op me wachte. We vertrokken meteen richting de duinen. Onderweg kwamen we veel deelnemers van de Witte Kruis Classic tegen. Via Meijendel en de Waalsdorpervlakte gingen we op Den Haag aan. De temperatuur viel best mee, koud had ik het niet. Ook de beloofde windkracht 4 uit het noorden was er niet. Via Wassenaar reden we op Katwijk aan. Hier begon het wat harder te regenen. Ook leek de regen een stuk kouder. Had ik tot Katwijk geen last van de kou, dit was daarna wel heel anders, het leek wel of het ineens een paar graden kouder was geworden. Via Noordwijk reden we richting de Langevelderslag voor de koffiestop bij "Langs Berg en Dal". We bleken niet de enige fietsers te zijn, toen we naar binnen gingen kwam er zelfs ééntje in zij korte wielerbroek naar buiten. We zochten de warmte op.

Bibberend op de foto

 Ik bestelde een warme chocomelk om weer op temperatuur te komen. Na een tweede bak (op één been kan je niet lopen) gingen we weer op pad voor de terugweg. We hadden besloten de route niet af te maken maar de kortste weg weer naar Zoetermeer te nemen. We reden meteen op Noordwijkerhout aan.
Grote knal
Bij het uitrijden van het dorp was er ineens een grote knal. Het bleek bij mijn eigen achterwiel vandaan te komen. Eerst eens goed kijken er was niets vreemds te zien. Bij het wisselen van de band bleek er toch een grote scheur in te zitten. Er zat niet anders op om op zoek te gaan naar een nieuwe buitenband. Gelukkig was een fietswinkel snel gevonden. Wat ons wel opviel was het rek met rookwaar achter de toonbank. Na de grote wisseltruc konden we met vertraging weer verder. Langs de trekvaart, door de bollenvelden reden we op Sassenheim aan. Voor de gelegenheid namen we de kortste weg dwars door Leiden. Nico dacht dat het wel rustig zou zijn, maar niets was minder waard. Rob wist zich makkelijk door het stadse geweld te manoeuvreren, hij zal het wel gewend zijn met zijn fietsvakanties in verre oorden waar men ook gewoon kris-kras door elkaar rijdt.

Via Zoeterwoude en Zuidbuurt reden we op Zoetermer aan. Nico had al afgesproken dat het clubhuis niet meer open zou zijn zodat we meteen naar huis konden, op naar een warme douche, hoewel ik het niet meer koud had.

Heerlijke Duinentocht gefietst met @nnofferman en @schilperobbie #dt
— Patrick Coers (@FietspaT) 9 maart 2013