#HupMTB rond Gemert

Voor de tweede jaar op rij was ik door Hendy gevraagd om mee te gaan bij het fietsuitje van zijn werk. Om een beetje de boel in de gaten te houden en de wat meer onervaren fietsers te helpen met het "Joekelen". Zo gezegd, zo gedaan. 's-Morgens verzamelde ik met Jan, Nico, Patrick, Alexander en zijn zoon Sebastiaan bij Hendy en reden toen naar het Brabantse Gemert. Hoewel ik niet zo heel erg bekend ben in deze streek bleek ik met de 3-daagse Schin-op-Geul al eens door dit dorp gereden te zijn.

Bij aankomst verzamelde we bij Dientje waar we gastvrij werden ontvangen met koffie en gebak. Op het terras zat ook de plaatselijke Schutterij, die bij luiden van de kerkklok togen ze naar de kerk voor hun verplichtingen. Ondertussen stroomde het dorp vol. Wat bleek. De processie van Handel kwam door het dorp. Iets wat we in het westen totaal niet kennen maar waar daar gewoon 1.500 man in meelopen, inclusief 22 karren. Na het omkleden reden we naar het Ridderplein voor een groepsfoto.

Omstreeks 11 uur vertrok de eerste groep onder leiding van Patrick en Jan. Tien minuten later gingen Nico, Alexander en Sebastiaan op pad met de tweede groep en weer tien minuten later vertrokken Hendy en ik met de derde groep. Of beter gezegd, we vluchtte want de beging van de stoet melde zich al op het plein en zo te zien zou het wel eens heel druk kunnen gaan worden. In Gemert was het goed opletten op de pijlen van de route. resultaat was dat we al snel fout reden en ineens bij iemand in zijn voortuin stonden, maar als snel hadden we de juiste route en reden een bos in. Via wat zandpaden ging het met wat draaien en keren naar een volgend stuk bos. Inmiddels lag de groep al snel uit elkaar. Één van de deelnemers die helemaal achterop reed reed in een wel heel zwaar verzet. Gevolg was dat hij op een klein heuveltje omviel. Ik hielp hem rechtop, zette zijn fiets in een wat prettiger versnelling, gaf aan dat hij zijn linker handel vandaag niet nodig had, gewoon alles op het binnenblad, en rijden maar. Hendy was even op ons blijven wachten, maar ondertussen waren we wel de rest van de groep kwijt.

Ik ging nu vol gas op zoek naar de groep. Uiteindelijk zag ik ze bij de rust pas. Daar kwamen ze na mij pas binnen. Ergens waren wij fout gereden. Maar omdat ik op zoek was gegaan reed ik vol gas over de route waar ik van genoot. Eerst een lange brede zandweg waar ik met ruim 30 km/u overheen denderde met een stofwolk achter me. Het tweede deel bestond uit een lange singletrack waar ik opvallend soepel overheen reed. Halverwege kwam ik de eerste groep tegen, die nog door niemand waren ingehaald. Dat was dus duidelijk. Ik reed voor de grote groep en besloot ze aan het einde van het bos op te wachten. Dit duurde nog wel even. Eerst kwam Hendy aanrijden met de achterblijver. Die namen ik samen met de eerste groep mee naar de picknickplek. Daar aangekomen waren ook net de dames van de wegroute geariveerd en een paar minuten later kwam ook de rest aan. Gelukkig allemaal op tijd voor de lunch die er prima verzorgd uitzag.

Na de lunch gingen we op voor het tweede deel. De route was hier iets technischer. Ook stapte er wat mensen over op andere groepen. Met tussenpozen van 10 minuten vertrokken we weer. Hendy en Alexander hadden ook geruild van groep. Toen we weer op de route zaten gaf Alexander even een demonstratie singletrack rijden. Hoewel ik achterin reed had ik het vermoeden dat dit met "grote halen, gauw thuis" ging. Het tweede deel van de route ging meer over smalle paden. Op een gegeven moment kwmaen we de eerste groep tegen. Nico wees ons erop dat we verkeerd waren gereden en daarom een heel leuk lusje hadden gemist. We reden terug en vonden uiteindelijk een klein bordje achter wat struiken en reden toen, eerlijk is eerlijk een prachtig stukje met wat hoogteverschillen.

Bij een stuk langs een provinciale weg raakte mijn achterblijver nog meer achterop. De route was hier wel prima te volgen en wederom doken we weer een bos in. Hier raakte we even het spoor bijster. Maar goed zoeken deed ons een bordje op een boom vinden. Even verder stond de groep op ons te wachten. Ook kregen we verderop de enige echte afdaling van de dag. Lekker door mul zand, dat vind ik altijd wel leuk. Gewoon de fiets laten rollen en achter je zadel hangen.

De route zat er bijna op, maar niet zonder een stuk zandweg waar ik even helemaal los ging. De voorste lette niet goed op en reden een erf op terwijl we net ernaast het zandpad op moesten. Vol gas denderde ik over het pad. Dat was lekker even geen stofwolken in mijn gezicht. Aan het einde wachtte ik de groep op waar het me opviel dat ik een aardig gat had geslagen. Nadat de laatste was gepasseerd sloot ik achter weer aan en reden we op ons gemak Gemert binnen waar we via een lusje en langs het kasteel weer naar het café reden.

Hier konden we lekker douchen waar bij het zand massaal van mijn lichaam stroomde. De douche was wel bijzonder want men had speciaal twee mobiele douchecabines laten aanrukken die hun werk prima deden. Daarna was het nog tijd voor een wederom goed verzorgt diner. Waar volop keuze was en alles in overvloed.

Kortom, het was weer een geslaagde dag waar de deelnemers je dankbaar waren omdat ze, wanneer ze achterbleven, niet meteen aan hun lot overgelaten werden. Gelukkig was het nu niet nodig om te helpen bij andere calamiteiten zoals lekke banden of gebroken kettingen. En ntauurlijk hielp het weer ook mee. Een stralende zon doet veel goedd.