Een Vossejacht is net als het echte leven. De ene week rij je de sterren van de hemel, de andere week rij je als een schemiel in de rondte.
Zo was het afgelopen zondag. Vanaf de start ging het goed. Terwijl het gros meteen een park indook volgde ik de juiste route over een ouwe puinberg waar ik in mijn jeugd menig uurtje heb gespeeld. Ondanks dat ik de juiste route reed verzuimde ik om over de top van de berg te gaan waar nou net de witte emmer stond die uiteindelijk door slechts 2 man was gevonden.
Verder door er park waar ik iedere strook asfalt nog prima van ken ging het op Stompwijk aan. In volle achtervolging. In de verte zal ik al 2 groepen rijden die het tempo er goed in hadden. Toch wisten we bij Stompwijk weer aan te sluiten. Na een zoekpijl reed ik met een kleine achterstand achter de groep aan. Maar net voor ik aansloot reed ik lek. Het gekke is dat ik niet vloekte. Snel nieuwe band erin, achteraf iets te snel. Vlug met een luchtpatroon de band oppompen en binnen 3 minuten zat ik weer op de fiets. Ik merkte wel een hobbeltje in mijn band, maar reed vol door. Via Gelderswoude ging het weer op Benthuizen aan. Na de HSL rechtsaf het Bentwoud in via een prachtige steenslagweg. Daar reed ik weer lek. Zo te zien had mijn binnenband ergens onder de buitenband gezeten.Nu had ik wel een probleem. Mijn banden waren op en plakkers had ik ook niet.
Ik besloot om naar huis te gaan, fiets om te wisselen en alsnog op zoek te gaan naar de vos. Zo gezegd zo gedaan. Redelijk makkelijk kwam ik op de finale en vond de vos. Uiteindelijk was ik deze jacht de laatste. Gellukkig hield ik wel de leiding in het klassement. En mijn mede leider? Die was slechter af. Na iets te diep in het glaasje te hebben gekeken moest hij deze jacht laten schieten. Maar nu, kop op en op naar volgende week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten