Pages - Menu

zondag 3 november 2013

De 1e Vossejacht : Eindelijk

Altijd als de maand november nadert wordt ik zenuwachtig. Mijn bloed gaat koken. Mijn hele lichaam begint te stuiteren. De reden is dat het Vossejachtseizoen weer gaat beginnen. Voor mij is dit wel het hoogtepunt van het fietsseizoen. En terwijl de meeste fietsers wedomelen in een winterslaap of gaan fietsen naast hun koffiepot, ben ik in weer en wind buiten te vinden. Op zoek naar 6 emmers en een paal om mijn ring omheen te gooien en dit dwars door alles heen. Weilanden, stranden en lange rechte wegen tegen de wind in.
Vandaag was het dus zover, de eerste Vossejacht van het nieuwe seizoen was een feit. Dit jaar startte we in het clubhuis van de Toervereniging wat ook meteen een aantal nieuwe deelnemers opleverde. Zelfs enkele jeugdleden waagde zich aan de Vossejacht. De eerste Vossejacht was uitgezet door Erik die nog niet zo heel lang deelneemt aan de Vossejacht maar daarintegen wel de kneepjes van het vak kent. Dat bleek wel bij de start, Erik nam een foto van de deelnemers waarbij de oplettende jager alvast zijn groene knijper in de groene emmer deed. Uiteindelijk bleek slecht één renner zo wakker te zijn om zijn kijper voor de officiele start in de emmer te gooien, maar of het volgens de regels is?


Na dit fotomoment reden we naar de werkelijke start. Daarbij valt het op dat en sliert van ruim 30 man best lang is. Aangekomen bij de start ter hoogte van Siemens duurde het even voor de meute echt op gang kwam, maar uiteindelijk ging de gaskraan echt open, als snel doken we het land in waar ooit nog eens bedrijven moeten komen om vervolgens koers te zetten richting de Rotte en Zevenhuizen. daarbij reden we een stuk onverhard dijk richting Zevenhuizen. Veel jagers reden hier op de weg maar wisten toch hun knijper in de emmer te gooien, helaas. Na Zevenhuizen reden we een rondje om de roeibaan. waar we erst wind tegen hadden en later vol voor de wind reden. Na het asfalt was het de beurt aan stukken land, hoewel ik op de weg het groepje moest laten gaan, reed ik in het land weer langzaam het gat dicht. Op een slimme plaats stond de tweede controle.

Nu ging het in volle vaart richting Nieuwerkerk. Daar moesten we een geluidswal op waar ik in de verte de kopgroep zag rijden. Halverwege kruiste een weg de dijk, aan de overkant van de dijk stond Erik met de witte emmer, de kopgroep reed hier blind op af terwijl er op een lantaarpaal een pijl linksaf stond en in het lusje waarbij we de weg netjes bij een rotonde konden oversteken, stond de volgende controle waar ik als tweede een knijper in wist te gooien. Dat waren goede zaken. Met mij gooide ook Stefan, Marco en Martijn hun knijper erin. Nu was het zaak goed op te letten. De andere heren waren niet de minste. Stefan kan solo hard rijden. Marco is sinds hij op zijn crosser rijdt ook snel en heeft de hulp van zijn neven Pieter en Aad. Martijn is misschien niet snel, maar wel slim.
Door Nesselande, waar we even fout reden, maar ook de koplopers reden hier fout en sloten bij ons aan. Via de Rotte ging het op Bleiswijk aan. Achterin de groep zag ik dat we rechtsaf moesten, alleen Dick reed met me mee. Bij Bleiswijk kwam het groepje weer bij elkaar. En ging op de Anthuriumweg de gaskraan weer vol open. Aan het einde moesten we rechtsaf onder de HSL rijden. Een paar dames die daar stonden aanschouwden het ritueel van eerst te ver doorrijdende mannen en wezen ons de juiste weg. Alleen Marco en Aad namen het fietspad richting Zoetermeer. Achteraf geen slechte keuze want ze waren ruim voor ons bij de Vos zonder een controle te missen. Wij volgde de juiste route tussen de kassen en onder de HSL. waarbij Stefan steeds 200 meter voor Dick en mij uitreed. Gelukkig wist ik de laatste controle ook te halen en spoedde me toen naar de Vos. Er waren al veel voor me, maar omdat ik één van de weinige was die geel had was ik uiteindelijk derde geworden en sta ik u vierde in het klassement. Dat zijn weer prima vooruitzichten. Eens kijken wat ik er dit jaar van kan brouwen. Het begin is in ieder geval goed.
Terug in het clubhuis werd de rit weer op de gebruikelijke manier geëvalueerd waarbij Frans een koprol op de geluidswal gemaakt had en zodoende zijn fiets voor de zoveelste keer te koop aanbood.
Gepost door
Labels:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)