Pages - Menu

maandag 11 november 2013

Goede benen en slechte ogen

Vandaag stond de 2e Vossejacht op het programma. Henk was de uitzetter en dat beloofd altijd wat moois te worden. Omdat ik me na de jacht van vorige week lekker in de top van het klassement had genesteld was ik super gemotiveerd. Op weg naar het clubhuis zag ik her en der regenbuien terwijl ik zelf in het zonnetje reed. De kans dat we het droog zouden houden was klein. Onderweg zag ik ook al de pijlen van de jacht staan, ze stonden er prima bij. Van de gelegenheid maakte ik gebruik om eens een lusje te verkennen.

Aangekomen in het clubhuis was het al druk. En al snel stroomde het clubhuis al vol met jagers. Één van de Kippenboeren, Charles, viel het op dat het nu wel warm was in het clubhuis. Na het inschrijven werden de prijzen verdeeld, Stefan en Marco mochten graaien in de doos van Martijn. Verder kreeg de nummer 21 en de beste nieuwelingen en toen konden we na de gebruikelijke instructies van de uitzetter op pad. Antoon wist de start die in de nabijheid van het clubhuis was. Via een lusje langs de heuvels van Snowworld ging we op de Meerpolder aan.

Ik zat meteen lekker vooraan en kreeg al snel gezelschap van Aad en Stefan. Helaas lag hun tempo wat hoog voor mij, mijn verkoudheid speelde parten, hoesten en proestend liet ik een gaatje vallen maar bij een zoekpijl was ik er weer bij.
Via het Noord-Aa, door de Geerpolder ging het op de Westeindseweg aan Bij de fietstunnel had Henk de eerste controle gezet, in de hoop dat een paar achterblijvers de fietstunnel zouden afsnijden en de weg oversteken, maar helaas, iedereen was zo verstandig om de tunnel te nemen.
HOUT! in het tunneltje
Aan het einde van het Hellepad stond een zoekpijl, nu weet ik dat het naar links doodloopt, maar met Henk weet je het nooit, de kans was groot dat je daar het land in moest. Maar helaas nu niet. We moesten toch richting Zoeterwoude. Nu zat ik weer redelijk vooraan. Bij Zoeterwoude doken we het land in, ik dacht even het stuk met de 1 hekken, maar niets is minder waar, nu gingen we onder oprit door om zo weer op de weg uit te komen. Dit deden we alleen niet via de bedoelde weg, maar eigenwijs kropen we massaal langs een hek om dan compleet de weg kwijt te zijn. Maar we hadden de juiste weg al weer snel gevonden en reden zo via de flonders en langs de park Cronesteijn naar het voormaige fietspad naar de Weipoort. Samen met Antoon wist ik hier een behoorlijk gat te slaan op onze achtervolgers en aan het einde zaten we samen met Rob, Rob en Martijn en een nieuwe. Met zijn zessen wisten we de voorsprong aardig uit te breiden.

We reden langs pa Endeveld dit een wel heel bijzondere witte emmer had, die kon je niet missen. Via het parcours van Swift reden we naar Leiderdorp. Daar had Henk een berg zand voor ons in het parcours opgenomen. Hij had vooraf gewaarschuwd dat je aan het einde niet naar beneden kon fietsen. En gelijk had hij.

Slingerend door Leiderdorp en Leiden kwamen we bij de Vliet en reden in een lekker tempo richting Vlietland. Halverwege sloegen we links het nieuwe fietspad op waarbij Rob S. naar onderuit ging door een koeienvlaai. We stopte netjes, waarbij het opviel dat het wel heel wat minuten duurde voor onze achtervolgers er waren. Martijn gaf aan bij Rob te blijven en terug te gaan richting clubhuis. We reden ondertussen door en werden al snel ingelopen door de achtervolgers. Dit was net voor een ruiterpad welke we op moesten. Uit ervaring wist ik dat je hier rechts moest rijden terwijl de rest links reed. En zo gebeurde het dat ik op mijn kousenvoeten van de rest wegreed.

Toen ik van het pad afkwam, kwam Ted over het fietspad en vroeg mij of er wat stond. Ik antwoordde met ja en Ted reed het pad op, later hoorde ik van Nico dat hij alles bij elkaar vloekte toen hij merkte dat hij er voor niets op was gereden. Even verder was een lusje welke ik tegengesteld reed en daarbij liet ik de rest in totale verwarring achter. In dit lusje stond niks, maar verderop, langs de Vogelplas stond de blauwe emmer. Ik zag dat ik een voorsprong van zo'n 100 meter had en besloot niet vol door te gaan maar wel wat over te houden. In Leidschendam stond, bij een omgevallen boom, de laatste controle welke ik voor de ogen van Antoon miste. Totaal in verwarring reed ik nog wat heen en weer om vervolgens vol gas op Zoetermeer aan te gaan. Ik haalde de Nieuwe in, waarvan ik me afvroeg waar hij nou weer vandaan kwam. Mijn gat op Antoon werd steeds kleiner, toch wist hij net voor me bij de vos te komen. Daar wees hij op het feit dat ik groen had gemist, dat was balen. Waar ik dan weer wel van genoot was het feit dat Ted boos op me was,ik had hem misleid en dat mocht volgens hem niet. Tja afsnijden mag ook niet.

Ondanks het missen van groene controle was ik best tevreden. Ik had lekker gefietst en een leuke route gereden. Helaas ben ik in het klassement gezakt van de vierde plaats naar de elfde plaats, maar dat komt wel weer goed. Het was pas de tweede jacht.

Gepost door
Labels:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)