Gegokt en verloren

Zondag stond de 4e Vossejacht op het programma. Vader en zoon Roskamp waren de hele zaterdag in de in de weer geweest om flink wat pijlen duidelijk op de weg te kwakken en een lading rood-wit lint te knopen in alle stukken land. Tot zover niks mis. De inschrijving ging als van ouds, onder het genot van een bak koffie werd de jacht van vorige week geanalyseerd. Opvallend waren de vele deelnemers. Zeven-en-dertig in totaal. Dat was een mooie opkomst.

Voor we vertrokken werden de oudjes van de week ervoor gehuldigd. En klokslag vijf-over-half-tien gingen we naar buiten waar het stevig door miezerde. De start was weer in het nabijheid van het clubhuis. Onderlangs de heuvel van Snowworld ging het het Buytenpark in. Daar dacht ik een lintje te zien hangen. Achterf bleek deze niet van onze jacht te zijn. Maar door het dwalen in het Buytenpark had ik nu wel een achterstand. Ik gok dat deze al ruim 5 minuten bedroeg. Daar ging ik dan. In mijn uppie vol in de achtervolging. Via het Westerpark ging het op het Balijbos aan met de nodige stukken land maar geen emmers. Gelukkig stond er bij de Balijbrug, onder aan de geluidswal, wel een emmer. Maar hiervoor gleed ik wel eerst onderuit. De combinatie van keihard opgepompte semi sliks en modder was geen succes.


Nu kwamen er kilometers asfalt. Langs de A12 trapte ik met een lekker tempo meters weg. Nabij de gevangenis zag ik Hijs, die bleek achteraf, was lek gereden. We hielpen elkaar een stukje op weg, maar in de groenstrook langs de RandstadRail liet ik hem toch achter me. Daar stond tevens de blauwe emmer. Ook zag ik in de verte een groepje door Oosterheem rijden. Al snel haalde ik een groepje achterblijvers bij en gezamenlijk reden we door Oosterheem, waar ook de rode emmer in de voortuin van de Roskampjes stond. Nu ging het volgas richting Benthuizen en langs de HSL richting Hazerswoude. Door de snelheid stond de achterdeur wijd open. Zoals verwacht moesten we door de groenstrook langs de HSL waar de groene emmer stond. Frans en John reden hier aan de overkant van de sloot. Frans wierp mij zijn knijper toe. Het hoort wel niet, maar ja, ik heb nog een voorvork nodig van Frans.

Via Bent en de Broekweg ging het met een lusje op de Weipoort aan waar Jules met de gele emmer stond. Samen met Henk G. reed ik de finale. Door wat verwarring miste ik de aansluiting bij Henk. En John die op zijn "Van Santens" lekker aan het snijden was reed nu ook voor mij. Hoewel ik het tempo er lekker in had zag ik de heren pas terug bij de Vos.

Iets wat ik niet meer terug zag was mijn derraieurwiel. Deze verloor ik spontaan. Gelukkig was het dicht bij het clubhuis zodat ik kon lopen. Daar was het de hoogste tijd voor snert en tompouce. Een combinatie die je normaal niet zou bedenken, maar nu wel welkom was.

Gelukkig werd ik naar huis een stuk geduwd door The Ghoose. Dat scheelde me een hoop ellende. Het was vandaag duidelijk niet mijn dag. Volgende week beter.