Vossenjacht: Dwars door Zoetermeer

Afgelopen zondag stond er een gedenkwaardige jacht op het programma. Nico en Ronald hadden als "nieuwelingen" laten zien dat ze een prima jacht kunnen uitzetten. De route was prima te volgen en het parcours loog er niet om. Eigenlijk bleven we in Zoetermeer met het nodige aan onverharde stroken erin verwerkt. Ook over het aantal deelnemers hoefde we niet te klagen. 50 man was komen op draven.

 O ja, daar onder ook een viertal vrouwen.

Ik ben er klaar voor. Ik ben benieuwd wat @nnofferman en @kappie65 ervan gemaakt hebben #HupMTB #KutJacht
— Patrick Coers (@FietspaT) 15 december 2013

Na het gebruikelijke ritueel reden we met 50 man onder leiding van Henk naar de start. De start was nabij de voetbal velden. Vandaar ging het naar De Bult waar de eerste controle was. Via het Westerpark, waar het nodige aan onverharde stroken werd afgewerkt ging het op het Buytenpark aan voor een stuk MTB parcours. Pas op de Meerpolderdijk wist een kopgroep zich pas echt af te scheiden. Ik zat in de eerste achtervolgende groep.

Langs de Meerpolder

Met de kopgroep in het vizier reden we langs het Noord-Aa en vervolgens dwars door Zoetermeer richting de Delftsewallen. Daar stond Nico met een controle. Een vrouw die haar hond aan het uitlaten was wist niet wat haar overkwam toen ze ineens ruim veertig fietsers over de dijk zag komen.

Hierna werd koers gezet richting Oosterheem. Daar hadden Ronald en Nico weer lekker veel nieuwe stroken in de jacht opgenomen. Na een zoekpijl kwam het hele zooitje weer bij elkaar. Via Bleizo en het fietspad langs het spoor werd er weer vol gas gegeven. Helaas kon ik hier niet aanpikken maar ik kon voor me zelf een lekker tempo rijden en raapte zo steeds meer jagers op die ook het peloton moesten laten gaan.

Door Rokkeveen werd er koers gezet naar het Balijbos. Eerst over de geluidswal waar ik slim dacht te zijn door vlak voor het einde schuin naar beneden te rijden. Achteraf was het niet zo heel slim want de gele emmer stond boven aan de trap. Beneden aan de trap stond dat het nog 1 km was tot de vos. Maar voor ik bij de vos kwam mocht ik nog over een ruiterpad die lekker zwaar was. Daar reed ik pardoes de witte emmer voorbij. Gelukkig was ik niet de enige want samen met mij waren er nog een paar die dat deden.

Uitgewoond kwam ik bij de vos aan. En zo aan de gezichten te zien waren er meerdere die hem aardig hadden zitten. Nico en Ronald waren er in geslaagd een opperbeste jacht van te maken. Veel terrein erin en duidelijke pijlen.