De Oliebollentocht 2013

Traditiegetrouw sluiten we sinds 1995 het jaar bij TV Zoetermeer '77 af met de Oliebollentocht. Iets wat ooit was begonnen met een selectief klein groepje op het MTB is de laatste jaren uitgegroeid tot een behoorlijk groot evenement waarbij er niet alleen meer met de MTB wordt gereden maar ook op de weg, althans wanneer het weer het toelaat zoals vandaag. Daarom zat het clubhuis bij vertrek ook al barstens vol, en dan was er al een groepje op pad, bij terugkomst was het nog veel voller.

@kappie65 @toezoe77 lekker joekelen!
— Patrick Coers (@FietspaT) 31 december 2013

Om 10 uur vertrokken we met een groepje voor de 42 km lange MTB tocht. Pim had aan Ronald verteld dat je een gemiddelde van 3 km/u moest rijden om de hele route op tijd af te werken. Gevolg was dat Ronald vanaf vertrek meteen vol gas gaf wat voor een aantal iets te veel van het goede was. De groep lag na het eerste stuk veld al behoorlijk uit elkaar. En dat was nog een onschuldig dijkje waarbij we aan het eind over een hek moesten welke ik omlaag hield voor de rest. Gevolg was wel dat ik meteen vol in de achtervolging kon op een compleet losgeslagen peloton. Via een stukje Wijk en Woudenroute gingen we over het Noord-Aa strand wat lekker strak getrokken was voor deze rit (of was het voor de nieuwjaarsduik?) Enfin. Nadat er twee groepen overheen waren gereden was het allemaal niet meer zo heel erg strak.

Na het strand werd er koers gezet richting het Bentwoud. De groep lag door al het geweld wl behoorlijk uit elkaar. Vanaf achteren wist men met moeite het gat te dichten. Eigenlijk waren de laatste net aangesloten toen we het volgende stuk land in reden. Omdat Ronald niet de route in zijn Garmin had gekregen reed hij daar een stuk extra. Ik wachtte de meute weer op en we vervolgde onze weg langs Benthuizen, bij het indraaien van een grasstrook trapte ik ineens door. Mijn body weigerde dienst, de groep reed door maar had ahteraf verderop wel op mij staan wachten. Ondertussen was ik in de weer met een achterwiel, een stoeprand en een bidon met drank maar wist mijn body wel weer aan de gang te krijgen. Ik hoopte dat de groep was doorgereden en besloot een stuk af te snijden.

Dit afsnijden deed ik alleen niet zo heel slim. Via een hek boven een sloot, door een sloot en idoor vette klei kwam ik uiteindelijk wel weer bij de groep aan. Dit was net op het mooiste stukje van de route. In het Bentwoud, achter de golfbaan. De deelnemers waren allemaal zeer positief over dit mooie stuk. Het is nu wachten op de eerste de beste Vossejacht waar dit stuk in komt. Want ik had wat Vossejager uitgenodigd om eens mee te rijden.

Na het Bentwoud reden we langs de HSL. De grasstroken waren best zwaar, iets wat meestal niet zo is. Normaal rij je er vlot overheen. Daarna over een geluidswal bij de Australiëweg om ahter de firma Scholten langs naar de Zegwaardseweg te gaan. Veel verassingen zaten er toen niet in. Het houtsnipperpad langs Phoenix, en de dijk bij de Delftsewalenwetering, de oude afrit van de snelweg om zo over de Balijbrug. at de route aan de lange kant was bleek al snel. Daarom besloten we de laatste stroken te laten vervallen. In het Westerpark namen we nog wel het ruiterpad maar toen was het genoeg. Zelfs de sterke mannen vonden het wel genoeg. Ze hadden volop genoten van de route.

Afsluiter van het jaar 2013, (een soort van) Oliebollentocht bij @toezoe77 #HupModder #HupMTB http://t.co/9F5JdkVwvV

— Patrick Coers (@FietspaT) 31 december 2013

Terug in het clubhuis zat deze al lekker ol en deze werd alleen maar voller. Ik schat dat er zo'n 60 man/vrouw aanwezig was. Wat dat betreft kan je de tocht weer geslaagd noemen. Ik ga maar eens denken voor een route voor de Oliebollentocht 2014.