...en toen kon ik in de achtervolging..

Vandaagstond de 11e Vossejacht op het programma, deze werd uitgezet door Gert-Jan en Antoon. Met mijn ervaring weet ik dat het dan niet op kan. Veel stukken land tot je er uiteindelijk groen en geel van ziet. En ook vandaag was het niet anders. Niet dat het erg was want de heren hadden er een prachtige jacht van gemaakt. Toen ik vanochtend de deur uit ging was het best nog fris. Reden genoeg om mijn handschoenen en zelfs mijn overschoenen aan te doen. Aangekomen in het clubhuis bleek ik niet de enige te zijn. Op de inschrijftafel stond een grote doos bananen, gesponsord door Groentekwekerij G.J. van der Kooij. Eigenlijk moest je dan al gewaarschuwd zijn. De uitzetters zorgde voor extra energie welke we met de jacht hard nodig hadden.

Vossejagen!! (@ TV Zoetermeer '77 - @toezoe77) http://t.co/MP1Eih5ydU
— Patrick Coers (@FietspaT) 12 januari 2014

Na het wekelijkse ritueel met de prijsuitreikingen gingen we op pad. Onder leiding van de jarige Henk Endeveld reden we naar de start. Deze was op het Piet Heinplein achter de Patatnicht. Daar was eerst wat verwarring, dat kwam omdat er een auto op de stoep precies boven de start stond geparkeerd. Via wat paden in het Dorp ging het langs de A12 richting de Hoefweg. Het was wel goed opletten. De pijlen stonden er niet echt duidelijk, het was te zien dat de uitzetters regen hadden bij het uitzetten. Bij de Hoefweg stond een zoekpijl. Onder het viaduct was een vervolgpijl en vol gas ging ik richting de Rotte. De groep waar ik dat mee deed werd steeds kleiner omdat men twijfelde en terugkeerde. Maar waarom begreep ik in eerste instantie niet. Tot ik bij de Rotte stond en geen pijl meer zag staan. Kon ik %$#*&^% weer terug, wat bleek, onder het viaduct moest je meteen weer links waar ook de eerste controle achter een pilaar stond.

Nu kon ik in de achtervolging. Bij me waren nog enkele onervaren mannen die niet lang bij me zouden blijven. Na het viaduct onder de A12 moesten we rechts. Dit stuk hadden de uitzetters vorig jaar ook al in hun jacht zitten, maar toen was er niemand geweest. Nu was iedereen er geweest, maar er stond niks. Langs de Hoefweg ging het richting Oosterheem. Daar namen we eerst een stuk langs de HSL, waar geen controle stond, om vervolgens een verassend nieuw stukje bij DSO te nemen alwaar ook de tweede controle stond. De mannen die met me mee waren liet ik hier achter me. Nu ging het weer richting de Bentwoudbrug. En zoals verwacht moesten we het Bentwoud in om een stuk van de Oliebollentocht te rijden. Hier had ik nog wat aanspraak van een boer. Ik geloof niet dat hij het er zo mee eens was dat we hier fietsten. Ik dacht daar anders over.

Na het Bentwoud en een stuk langs de HSL ging het bij Hazerswoude een stukje land van een boer in. Eigenlijk was het eerste deel best te doen maar naar het einde toe, waarbij ik echt in het zompig gras reed was het best zwaar. Na dit stuk land volgde er een stuk asfalt. Even verwachte ik nog dat we door een stuk land moesten, maar dat was niet zo. Wel was er een lusje bij een nooduitgang van de HSL tunnel. Daar stond de blauwe emmer, waarbij het me opviel dat er niet zo heel veel knijpers in zaten. Wat bleek, de 12 koppige kopgroep was gewoon zonder op of om te kijken hier langs gereden terwijl de pijlen er overduidelijk stonden. Vanaf Groenendijk zat er nog een lus richting Zoeterwoude Rijndijk waarbij ik me verbaasde over hoe groot dit dorp eigenlijk was. Via allemaal kruipdoor en sluipdoor ging het weer richting Weipoort. Niet rechtstreeks maar via het dijkje langs de Weipoortse Vliet.

Ook ging het niet zoals ik had verwacht direct naar het Noord-Aa. Maar via de Broekweg en een stuk land bij Gelderswoude ging het naar de smalle fietspaden. In dit land haalde ik Ted in. Dit was de eerste jager die ik na lange tijd weer tegen kwam. In de verte zag ik nog meer jagers rijden. het veld was compleet uit elkaar geslagen. Bij de Weipoort aangekomen namen we het stukje dijk langs de echte Noord-Aa. Daar wist ik René nog in te halen die verbaasd afvroeg waar ik vandaan kwam. Tja, dat is een langs verhaal. Hier stond dan toch de laatste controle. Aan de overkant van het water zag ik de nodige jagers rijden. Maar of ik nog bij hun zou komen was maar de vraag. Toch ging het in een rap tempo op de vos af die bij het Prielenbos stond.

Daar hoorde ik dat de kopgroep de blauwe controle had gemist. De voor mij zo dramatisch verlopen jacht was toch niet zo heel erg dramatisch. Ook bleken er enkele nog verder langs de Rotte te zijn gereden. En Nico en Frans hebben na een lekke band van Frans kilometers mij zitten achtervolgen. Het viel dus uiteindelijk allemaal wel mee. Maar het meest positieve was dat ik wel weer snelheid terug heb gekregen.