De Duinentocht, 't is nog stil.....

In het verleden was het rondom deze periode een drukte van belang op het digitale fietspad. In eerste instantie via de email, later via Twitter. Het onderwerp was de Duinentocht. Een tocht bij mijn fietsclub. Het is niet de eerste tocht van het seizoen, maar half maart was een selectief groepje Toerders niet meer te houden. Over en weer gingen de berichten over de Duinentocht. Wie er wel of niet in vorm was, naar wie er we of niet gekeken moest worden.
Er werd gekeken naar wat voor werk er de afgelopen winter was verzet. Wie had er gewoon doorgereden op de weg, wie was het aan het Vossejagen, en later kwam daar het Spinnen bij, wat dan weer door de eerste twee groepen werd afgekreakt en dat bleek niet geheel onterecht.

Vervolgens kwamen de berichten langs over wie de Duinentocht al gereden had, compleet met welk gemiddelde en of men wel of niet was gestopt voor de koffie. Volgens mij werd er hierover nog wel eens gelogen. Daarom deed ik, samen met mijn broer, eens via Foursquare inchecken bij de koffiestop terwijl we gewoon thuis zaten. Al met al was dit dus al een hele belevenis, terwijl we nog geen meter hadden gefietst. De dag zelfMet deze voorkennis begrijp je dus al dat er de dag van de tocht er een gespannen sfeer hing in het clubhuis. Zogenaamd heel ontspannen vertelde de één na de ander niet zenuwachtig te zijn, terwijl de lichaamstaal iets heel anders vertelde. Koffie werd loeiheet naar binnen geworpen. Ook liep iedereen zenuwachtig heen en weer omdat ze te bang waren om te gaan zitten. Iedereen keek met een schuin oog naar de klok die langzaam naar negen uur kroop. Nu naderde het gevaarlijkste momoment. Het clubhuis leek dan één groot kruitvat. Één verkeerde beweging en het hele zooitje stormde dan naar buiten. Wie dan met de fout maakte om naar binnen te komen liep de kans om onder de voet gelopen te worden en de rest van de dag als vloerkleed door het leven te moeten gaan. Als de groep zich in beweging trok dan sloot er wel eens een toerder aan die niks in deze groep te zoeken had. De Losser of De Burgermeester waren zo van doe types die voor de heuvel in het Buytenpark er al aflagen. Het "koersverloop" was veelal het zelfde. Met onderhoudend tempo, van zo rond de 35 km/u ging het op de duinen aan. Bij de Kievietsduin lieten we aan elkaar zien hoe hard we konden klimmen. Dit werd onderweg nog eens herhaald op diverse duintoppen. Op de boulevards van Katwijk en Noordwijk ging de snelheid eruit, om de achterblijvers de gelegenheid te bieden weer terug te keren. Waarbij ze er vervolgens weer werden af gereden. Aangekomen bij de koffiestop werd er unaniem gestopt. Hoewel we met de Junioren wel eens door reden met soms in onze kielzog wen verdwaalde toerder. Na Lisse ging op de Ringvaart de gaskraan open. Hier hadden veelal de wind vol tegen. Later is, vanwege de verkeerssituatie in Buitenkaag de route verlegd door Abbenes. Vanaf dit punt werd er niet meer omgekeken. Vol gas ging het op Zoetermeer aan. De route leende zich er uitstekend voor. Maar één voor één vielen er mensen achter af. Via Gelderwoude en Stompwijk ging het via de Meerpolder op Zoetermeer aan waarbij de "streep" op de heuvel lag. Terug in het clubhuis werd de tocht geanalyseerd, de winnaar uitgeroepen en druppelde de deelnemers één voor één binnen. De aanwezige vrijwilligers keken altijd vol verbazing, dat we als één groep vertrokken waren en dan solo binnenkwamen. Behalve Max dan, die begreep het spel een aanschouwde het met een grote glimlach. Je hoorde deelnemers altijd zeggen waar ze de fout maakte waardoor ze eraf moesten. Het grappige is dat ze een jaar later gewoon weer de zelfde fout maakte. Hoewel het op het electronische fietspad nog stil is hoop ik dat ook dit jaar dit feest wel doorgaat. Het is gewoon leuk om je één keer per jaar te misdragen met een groepje gelijkgestemde. Wellicht moet ik mijn hoop eens vestigen op de jonge honden bij de MTB-ers.