Aangekomen in Oudenaarde gingen we eerst een bak koffie doen in de Brasserie. Hoewel deze officieel nog niet open was waren we al van harte welkom. We lieten ons de Illy koffie goed smaken. Omdat je op één been niet kan lopen namen we ook een tweede bak, maar toen was het echt tijd om op pad te gaan. Het was inmiddels droog buiten. Na het omkleden op de parkeerplaats, waarbij we ervan overtuigd waren dat de bewoners van het aangrenzende appartementencomplex niet meer van dit beeld opkeken en er al aan gewend waren, gingen we op pad. Niet nadat diverse autosleutels weer terug waren gevonden. Traditioneel; gingen we over de Schelde.
1,1 km - Achterberg (helling)
Na een goede kilometer meteen te begonnen aan de eerste helling van de dag, de Achterberg. Op zich is deze helling niet zo heel lastig, maar je moet wel op tijd geschakeld hebben anders kan het best wel eens lastig worden.Vanaf de top daalde we vlot af en al spoedig kwamen de volgende obstakels onder onze wielen.
4 km - Mariaborrestraat - Steenbeekdries - Stationsberg (kasseien en helling)
We sloegen linksaf en toen begon de ellende pas echt met Mariaborrestraat, Steenbeekdries en Stationsberg. Die laatste was een kasseiklim die we moesten afdalen. Het viel meteen op wie er wel of niet bedreven was in het rijden op kasseien, maar de dag zou ons nog veel leren.
Na dit eerste gerammel wat niet niks was moesten we even bijkomen. Regenjasje werden uitgedaan en Nico greep de gelegenheid aan om wat plaatjes te schieten.
9,2 km -Taaienberg (Helling met kasseien)
Lang duurde de rust niet, als snel kregen we de Taaienberg voor onze kiezen. Deze helling doet zijn naam eer aan. Hij is taai. Op deze helling kan je de klok erop gelijk zetten dat je Tom Boonen er ziet demarreren.
15 km - Boigneberg (helling)
Net voor de voet van deze helling reed Koen lek. Een stuk ijzer was de boosdoener. Gelukkig was dit euvel snel verholpen ondanks de afwezigheid van Frans. Wat ook vlot ging was het begklimmen van de Boigneberg. Een mooie helling waarvan er zoveel liggen aan deze kant van het Maarkedal.
17 km - Kerkgate (kasseistrook)
Dan mocht de Boigneberg meevallebn, de daaropvolgende Kerkgate van van een totaal ander kaliber. 3 km over slechtliggende kasseien. Gelukkig reden we nu bergafwaarts. Echt steil is het niet, nog geen 3% maar dat was wel genoeg om de vaart erin te houden. Alexander en Ronald hadden de slag vlot te pakken en reden met een strak tempo naar beneden. Ook Nico reed op zijn vertrouwde wijze, onder in de beugels omlaag. Koen en Rob hadden duidelijk meer moeite. Rob maakte de fout om te gaan staan en niet continue te trappen. Wat je juist wel moet doen is continue trappen en net boven je zadel hangen, zo houd je genoeg controle over je fiets. Zelf zag ik mijn teller ruim boven de 30 km/u gaan. Ronald verloor nog zijn Garmin welke door een andere wielertoerist werd opgepakt.
24 km - Molenberg (helling met kasseien)
Deze helling is niet zo heel lang, maar de kasseien liggen schots en scheef. Ik wees nog even op de aldaar aanwezige watermolen, maar veel oog had men er niet voor geloof ik.
29 km - Paddestraat (kasseien)
 |
| Op de Paddestraat bij de Gouden Flandrien 2010 |
32 km - Rudderhove
Vanaf nu zouden we het een kleine 20 km rustiger hebben. Geen kasseien en geen echte hellingen. Over gewone wegen reden we naar Geraardsbergen. Zo konden we bijkomen van de vele klimmen en stroken die zich tot nu toe in hoog tempo opvolgde. Onderweg kregen we nog wat regen op onze dak. maar veel was het niet.
49 km - Geraardsbergen, de Vesten (klimmetje en kasseien)
Voor we aan de daadwerkelijke muur begonnen moesten we eerst over de Vesten. Dit zijn kasseistroken in het centrum van Geraardsbergen
50 km - De Muur van Geraardsbergen - Kapelmuur (helling met kasseien)
Veel introductie heeft deze helling niet nodig. Persoonlijk vind ik niet de zwaarste helling. Er is één stukje wat wel heftig is, daar is het zaak om te zorgen dat je stuur niet omhoog komt maar dat ook je achterwiel niet gaat slippen. Eigenlijk komt hier een goede MTB-techniek om de hoek kijken. Voor me reed Alexander die het op dit steile stuk aardig lastig had, ik reed langzaam naar hem toe en kwam langszij toen we de Kapelmuur nog opreden. Na de gebruikelijke fotoshoot gingen we in Het Hemeryck voor de koffie, pannekoeken, Mattentaart en een uitsmijter. Voldaan stapte we weer op de fiets voor het tweede deel.
Eerst begonnen we met een mooie afdaling waarna we Geraardsberegn in zuid-westelijke richting verlieten
57 km - Goeferdinge
In Goeferdinge reden we langs het supporterslokaal van Robbie McEwen. Verder reden we door het dal naar de voet van de volgende klim. Nu reden we in een gebied wat door de Ronde van Vlaanderen eigenlijk niet wordt aangedaan. Het landschap is hier ook anders. Op een mooie smalle geasfalteerde weg reden we door een bosrijke landschap.
62 km -Tjip-Tjap (helling)
Deze naam kwam ik ooit tegen in het Cot-a-Col boek. Ik vond het een bijzondere naam en nu we toch in de buurt waren had ik hem maar opgenomen in de route. Het was een mooi geleidelijke klim over asfalt. Eerst tussen weilanden maar verderop tussen bossen. Iedereen kon deze klim waarderen.
Nu ging de route verder over doorgaande maar rustige wegen richting Ronse. we zaten nu in Wallonië. Op de één of andere manier veranderde het landschap ook ineens. We werden getrakteerd op prachtige vergezichten op een gebied waar volgens mijn nog het nodige klimwerk te vinden is.
78 km - Ronse
We daalde af naar Ronse. Door het oude stadscentrum waar we niet veel oog voor hadden begon het Flandrienwerk weer
79 km - Kruisberg (helling met kasseien)
Deze helling begint in de starten van Ronse, het is flink stuiteren op de kasseien. Wanneer deze ophouden is het klimwerk nog niet gedaan. Langs de grote baan gaat het nog door tot de verkeerslichten, wanneer we daar linksaf slaan gaat het klimwerk nog door tot de top van de Hotond, wat tevens het hoogste pount van de Vlaamse Ardennen is.
Koen had ons inmiddels verlaten. Hij koos voor de kortste weg naar Oudenaarde. Dat was 9 kilometer afdalen. Wij daalde af naar Berchem. Hele hoge snelheden vielen er niet te halen door de harde tegenwind.
89 km - Oude Kwaremont (helling met kasseien)
Nu begon de finale pas echt. Ik waarschuwde Rob nog niet te vroeg te juichen wanneer het zou afvlakken. Na de huizen zou de klim nog gewoon doorgaan. Zelf reed ik redelijk makkelijk omhoog. Op de één of andere manier was ik nu pas warmgedraaid. Na de Oude Kwaremont reden we nog langs het monument van Karel van Wijndaele, de oprichter van de Ronde van Vlaanderen. In de aanloop naar de Paterberg was er nog wat onduidelijkheid over de te bnemen weg. Ik zei tegen Ronald de Blauwe route te volgen in de veronderstelling dat deze het zelfde liep als de uitgezette route. Snel herpakte we ons en al snel dtonden we aan de voet van de Pater.
96 km - Paterberg (helling met kasseien)
Vlo begon ik aan deze helling. Het viel me op dat er niemand in mijn beurt was. Rob en Alexander zaten niet in het juiste verzet of schakelde mis. Zelf schoot ik ook uit mijn pedaal maar wist weer door te fietsen. en kwam zo ongeschonden op de top. Na deze klim volgde weer een afdaling over smalle wegen.
102 km - Koppenberg (helling met kasseien)
Eigenlijk heet de klim vanaf deze kant Steengat. Maar What is a nam de klim is gewoon lastig. Toch viel het me allemaal mee. Zittend verdeelde ik mijn gewicht over mijn voorwiel en achterwiel. Af en toe ging ik staan. Met 10 km/u kroop ik omhoog, de rest ver achter me latend. Nu restte er nog een afdaling naar Oudenaarde waar ik met Ronald heerlijk omlaag reed. Nico maakte vanuit de achterhoede een foto van ons waar we als stipjes in de verte reden.
Voldaan reden we Oudenaarde binnen. Ik had weer een mooie dag gehad en met mij de rest ook. Het weer was meegevallen. Dat komt zeker omdat we het laatste stuk in de zon hadden gereden. In het CRVV namen we een verfrissende douche en keken nog naar de finale van het BK. Bij een Friterie vulde we onze lege magen. Maar de porties friet waren een stuk groter dan we dachten.
Vlaamse Ardennen 2013, a set on Flickr.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten