Eerst reed ik rustig via het Stadshart via Centrum West naar Voorweg over het voetpad langs het spoor. Bij Voorweg zat een steil klimmetje wat prima ging. Dat vertrouwen had ik alvast. Aangekomen in het Buytenpark nam ik eerst een stukje rondom het houtsnipperpad om vervolgens langs de trap af te dalen. Een vouw die haar hond daar uitliet waarschuwde me dat ik daar niet naar beneden kon fietsen. Ik reageerde met een "moah, dat zullen we nog wel eens zien". Toen ze me een paar tellen later weer beneden zag fietsen is ze denk ik van mening verandert.
Nu was het hoog tijd voor het echte werk. Het officiële parcours van het Buytenpark.
Ondanks de vrijdagochtend waren er best wel wat MTB-ers actief op het parcours. Ik besloot het eerste rondje echt rustig aan te doen. Het was l weer enkele maanden geleden dat ik er gereden heb, wellicht was er weer iets aangepast. Maar ook moest ik wennen aan mijn fiets. Nu vielen beide mee. Op het parcours was niets aangepast en mijn fiets gedroeg zich voorbeeldig. De lange steile klim ging zonder problemen. Bij de steile klim zat ik op een te waar verzet, ik durfde niet naar mijn kleine blad te schakelen omdat ik dit nog niet getest had tijdens het klimmen. resultaat was dat ik de laatste 5 meter moest lopen. In de daarop volgende klim, die een stuk minder steil is, teste ik het schakelen wel even. Wat bleek, alles ging zonder problemen. De stenen Rockgarden liet ik even links liggen, ik weet niet of dat met deze wielen en relatief dunne banden wel een goed idee zou zijn. Ik beklom wel de heuvel en daalde langs de stenenstrook af wat ook prima te doen is. Daarna vlot omhoog en zonder kleerscheuren langs de Dennisbocht.
Nog even het heuveltje bij Snowworld en ronde één zat erop. Tijd voor de tweede ronde, met een iets hoger tempo. Het feit dat die 200 km voor morgen op het programma staat was ik even vergeten. Na het stuk onderlangs wat prima te doen was reed ik bij de eerste klim achter een man die op zijn kleinste verzet de heuvel nam. Snel stoof ik er voorbij. Verderop moestik hem weer inhalen omdat hij een lusje naar beneden had overgeslagen. Vlot werkte ik de eerste heuvel af en ging snel door met deel twee. De lange klim ging nog lekkerder en bij de steile klim moest nu nog maar één meter te lopen. Ik had mijn gewicht niet goed verdeeld over de fiets waardoor mijn voorwiel omhoog kwam. Nadat ik klaar was met het parcours reed ik nog even naar de hoek waar de volkstuinen moeten komen. In het verleden reden we hier een lusje door het veld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten