"De Sjaanse Sjans is afgesjloten" Verkenning van de Palingtocht

Voor komende zaterdag staat de Palingtocht op het programma. Omdat ik de route in elkaar had geknutseld maar een deel van het gebied niet ken had ik me voorgenomen om voor die tijd de route eerst maar eens te verkennen. Hiervan kreeg André lucht omdat ik het op Twitter had aangekondigd. Omdat hij de dag van de tocht naar Zwitserland vertrekt maar wel erg nieuwsgierig was vroeg hij of hij mee mocht. daar had ik geen bezwaar tegen, alleen is maar alleen. Ook kreeg hij Peter zo ver om mee te gaan.

@temtem800 @pjjwever we kunnen om 8 uur bij mij afspreken. Ik weet alleen niet waar ik aan begin, met 2 brommers op pad :-)
— Patrick Coers (@FietspaT) 5 juni 2013

Na wat heen en weer getweet was alles afgesproken. En zo stonden zondag de heren even voor achten bij mij op de stoep, na de koffie en een toepasselijke aflevering van Buurman & Buurman gingen we op pad. We waren de straat nog niet of ik merkte dat er een hobbel in mijn voorwiel zat. Een euvel wat ik met deze wielen wel een vaker heb gehad in combinatie met bepaalde banden. Snel naar huis, wiel omwisselen en we konden nu echt op pad. Eerst reden we rechtstreeks naar Leiden om vervolgens dwars door Leiden rihten Sassenheim te gaan en dan langs de Ringvaart richting Haarlem. Het was nog verdomd koud. En heel veel warmer leek het de komende tijd niet worden. Via een handige doorsteek reden we via Haarlemerliede en Spaarndam op de pont aan. Het was al opvallend druk met fietsers op dit vroege tijdstip.



Na de pont reden we via Nauerna op Westzaan aan. Aan de overzijde van het kanaal zagen we een drietal "Bollebuik Toerders" die ok op de pont zaten, fietsen. Ze hadden de korste weg genomen langs de provinciale weg, wij hadden de meer toeristische route waarbij de voor deze streek zo bekende groene huizen al de dienst uitmaakte. In een vlot tempo reden we naar Zaanstad, waarbij we onderweg nog in een hardloopwedstrijd terecht kwamen. Bij één of ander tussenpunt stond een handje vol publiek naar een speaker te luisteren naar de tussentijden.

Na de brug over de Zaan moesten we linksaf langs de Zaanse Schans. Hier werden we tegengehouden door een echte Zaanstreker met de mededeling  "De Sjaanse Sjans is Afsesjloten" op de vraag hoe nu verder legde hij ons vriendelijk uit dat we even moesten "Djorrijden tjot de eertje sjijweg en dan kom je ook in dje polder". Dit bleek achteraf niet eens een omweg te zijn. Andre baalde wel, hij had de Zaanse Schans nog nooit gezien.

Door diverse polders als de Wormer en de Bseemster ging het vlot op Edam en Volendam aan. De wind die we tegen hadden viel tot op heden best mee. Bij het inrijden van Volendam reden we ook meteen de toeristenmassa in. ergens aan de haven zochten we een plekje voor de koffie. Daarbij het op dat de prijzen op normaal niveau waren, zeker voor zo'n toeristische trekpleister.

Genieten van het uitzicht tijdens de koffiestop

Tijdens de koffie genoten we van het "uitzicht" en de hordes toeristen die voorbij liepen. Na de koffie gingen we langs de dijk richting Monnickendam. Helaas ligt het fietspad hier meer onder de dijk dan erop waardoor je niet veel uitzicht hebt. Na het oude stadje Monnickendam verlieten we de dijk en gingen toen het Waterland in. Her en der lagen de smalle wegn bezaaid met kiezels, dat was wel even opletten. Even voor Ransdorp namen we keurg netjes het fietspad, Zaterdag gaan we hier maar gewoon over de weg omdat het wegdek beter is. Al spoedig naderde we Amsterdam waar het boerenland in één keer plaats maakte voor de grote stad. Via de bruggen over bij Zeeburg gingen we langs het Amsterdam-Rijnkanaal richting Driemond. Hier moesten we het kanaal even verlaten in verband met werkzaamheden, dit was een leuk stukkie zo tegen de grote stad.

Na Driemond begon het grote stuk door het Groene Hart. Langs de Gein naar Abcoude waar Andre nog voorstelde om wat te dinken bij onze "favoriete" café aldaar. Omdat Peter en ik geen licht op onze fiets hadden besloten we maar door te rijden (de bediening is daar niet zo vlot). Via Braambruggen gingen we naar de A2, langs de A2 namen we eigenwijs niet het fietspad maar de weg, omdat het landschappelijk mooier is. Zaterdag pakken we hier gewoon het fietspad, daar is het wegdek mooier van. Na een stukje langs de N201 bij de Vinkeveense Plassen namen we een nieuwe route, hiervoor moesten we over een smal pad onder de weg door, over een sluis om vervolgens op een mooie brede polderweg te komen. Vanaf hier heeft ons tempo niete meer onder de 30 km/u gelegen. Vlot gingen we via Wilnis en Woerdens Verlaat langs de Meije. Op de één of andere manier heb ik met deze weg een haat-liefde verhouding. Ik vind het een prachtig landschap, ook de bochten zijn leuk, maar hij is zo verrot lang. Als je niet helemaal fris meer bent is het afzien. Zeker op een zondagmiddag wanneer het ook nog druk is met ato's en je rjdt met een grote groep kan het vele remmen en aanzetten je best pijn doen. Vandaag viel het gelukkig mee. Peter nam het hele stuk kopwerk voor zijn rekening waarbij we in het kielzog van een auto konden blijven.

Het laatste stuk via Alphen en Hazerswoude werden zwaar. De lange winter begon zijn tol te eisen. Veel lange kilometers had ik nog niet gemaakt, met 160 km al maximaal tot nu toe. Toch viel het me mee welk tempo ik aan kon. Hoe harder je fietst hoe eerder je thuis bent. Op de Zegwaardseweg namen we afscheid van elkaar. Andre zou nog even naar jan gaan om zijn kilometerteller te laten zien en Peter zal zih thuis wel te goed hebben gedaan aan een of ander herstel drankje.

Één ding as ik blij om. De heren waren te spreken over de route. En daar gaat het allemaal om. Zaterdag mogen de leden van TV Zoetermeer '77 mee voor het eggie. Start is om 8.00 uur.