#HupMTB rond Gemert

Voor de tweede jaar op rij was ik door Hendy gevraagd om mee te gaan bij het fietsuitje van zijn werk. Om een beetje de boel in de gaten te houden en de wat meer onervaren fietsers te helpen met het "Joekelen". Zo gezegd, zo gedaan. 's-Morgens verzamelde ik met Jan, Nico, Patrick, Alexander en zijn zoon Sebastiaan bij Hendy en reden toen naar het Brabantse Gemert. Hoewel ik niet zo heel erg bekend ben in deze streek bleek ik met de 3-daagse Schin-op-Geul al eens door dit dorp gereden te zijn.

"U rijdt te hard"

Gisteravond was ik van plan om met de A-groep mee te rijden. Maar omdat Peter voorrijder was bij de B-groep sloten we daar maar bij aan. En daar was niks mis mee. We reden nu met 10 man, Peter had een leuk rondje bedacht en hield er, mede dankzij de wind, er een stevig tempo in. Een tempo welke de groep goed aan kon. Voor we vertrokken vertelde Peter nog even over zijn belevenissen van de Markermeerclassic welke hij die zaterdag had gereden. Conclusie was dat we volgend jaar met meer leden daaraan moeten deelnemen. Dus Gert Jacobs maak je borst maar nat.

De Generaal

Vroeger hadden we bij onze fietsclub De Generaal. Dat was de bijnaam van de kantinebeheerder Dick. Hij werd De Generaal genoemd omdat hij een hoge functie had in het leger. Bij de luchtmacht. Als burger dat wel. De Generaal was nogal direct in zijn woordkeuze. Simpel gezegd, hij vloekte nogal wat af. Er waren mensen die daar nogal problemen mee hadden.Ik niet, ik zag er de humor wel van in. Er waren er ook die juist olie op het vuur gooide.

Zo moest je, wanneer De Generaal in het clubhuis was het wagen om je fiets mee naar binnen te nemen. De rapen waren dan gaar.

Zo dwalen er in de club wel meer verhalen over De Generaal. Zo weten dat veel leden dat, wanneer het alarm van het clubhuis af zou gaan hij met zijn geweer naar het clubhuis zou komen en op alles te gaan schieten wat bewoog. Gelukkig is het nooit zover gekomen.  

Draaien en keren met de MTB

Vanochtend even op pad geweest voor een kort rondje met de MTB. De bedoeling was een rondje om Zoetermeer te doen met zoveel mogelijk off-road stukken. Eerst ging ik vanaf huis naar de Zoetermeesreplas. Nog even over het vliegerveld jakkeren voordat er een kroeg in de weg staat en wat stukjes strand meegepakt. Na dit feest pakte ik het dijkje langs de Elleboogwetering en de twee stroken van de Wijk en Woudenroute. Eigelijk was alles prima te doen. Daarna zette ik koers naar Benthuizen om eens te kijken wat het nieuwe stuk Bentwoud te bieden heeft. Aan de bandensporen te zien was ik niet de eerste. Ik moet zeggen dat er genoeg mogelijkheden zijn. Hopen dat het zo blijft.

Daarna reed ik richting DSO om achter de velden langs de stroken langs de HSL te nemen. Dit kwam neer op kilometers door het gras rijden. Bij Oosterheem pakte ik het dijkje langs de Australiëweg, pad wat steeds leuker wordt. Bij het van Tuyllpark ging ik op zoek naar wat nieuwe stukken. Het blijft jammer dat je hier nog steeds niet over de sloot kan ter hoogte van de Randstadrail halte, dat zou toch leuke routes mogelijk maken.

Langs de Australiëweg

"Fietsen naar kijken-naar-de-Ronde-van-Vlaanderen met friet en bier"

De Hobbeltjestocht, een personelijke martelgang

Gisteren was er bij de Toervereniging de Hobbeltjestocht. De Hobbeltjestocht is een tocht welke ik zelf heb verzonnen. Bij de Hobbeltjestocht is het de bedoeling om in het gebied wat grofweg tussen Den Haag en Noordwijk ligt zoveel mogelijk hoogmeters te maken. Iets wat met het nodige puzzelwerk aardig lukt. Verwacht niet meteen enorm veel hoogtemeters, maar de 120 km lange route is al goed voor zo'n 600 hoogtemeters. Het gaat om kleine klimmetjes die elkaar in hoog tempo opvolgen. En dat is het venijn van de de Hobbeltjestocht. Dit doet pijn aan je benen. Door de weinige kilometers die ik dit jaar had gereden moest ik het aan het eind bekopen met kramp aan mijn benen.

Een selfie

Maar laat ik bij het begin beginnen. Het was bij vertrek opvallend rustig in het clubhuis. De "Mannetjes" hadden besloten om niet aan de Hobbeltjestocht deel te nemen. Dat kan ik dan nog wel begrijpen, maar waarom ze dan bij die gare brug moeten starten is me volstrekt onduidelijk. Alleen Frans had wel de moeite genomen om bij het clubhuis een bakkie te doen. Maar goed. We waren nu met een gezellig groepje en gingen klokslag 9 uur op pad. Samen met Pim reed ik op kop. Als opwarmer namen we de Jan Waaijerbrug.

En daarna ging het via de Balijbrug en twee keer over de A4 richting Wassenaar.


Bij het inrijden van Meijendel was het gedaan met de rust.

Na de Kievietsduin en de Piek ging het op Scheveningen aan. Onderweg namen we nog de Koningsberg hoewel men op Strava deze berg de gekste namen geeft.
Op Scheveningen werden in totaal drie beklimmingen afgewerkt, de Scheveningse slag, Seinpostduin en de Zeeweg.
Daarna maakte we een lusje door Belvedere om daarna weer de duinen in te duiken. Wederom via Meijendel en Wassenaar namen we de Muur van Rijkdorp en De Klip naar de koffie. Ik wil hier niet onvermeld laten dat ik hier totaal stilviel. Bij de koffie, met zicht op zee, werd er nog even overlegd waar we #DeLosser precies waren kwijtgeraakt, of waar hij had moeten lossen. Bij de rust werden de meeste beenstukken ook uitgedaan voor we ons opmaakte voor deel twee.

Koffie aan de Wassenaarse slag

Via Katwijk gingen we naar Noordwijk waar in het bekende buurtje de Hobbels in hoog tempo werden afgewerkt. Dit tempo ging wel ten koste van Peter. Waar hij in het verleden ons ver achterliet moest hij ons nu laten gaan en zagen we hem niet meer terug. Na Noordwijk ging het weer naar Katwijk. Na de overbekende Populierenlaan werd nu ook de Overduin genomen. Deze 12% steile klim kon op de goedkeuring rekenen van de deelnemers.

Daarna werd in hoog tempo de finale ingezet. Voor de tweede keer namen we het duo van De Muur van Rijksdorp en De Klip om via Meijendel weer koers te zetten naar Zoetermeer. Bij het uitrijden van Wassenaar moest ik de groep laten gaan. De te weinig gereden kilometers en een opkomende kramp eiste hun tol. Die kramp werd zelfs zo erg dat bij het oprijden van de Meerpolderdijk mijn benen niet meer konden bewegen en ik van mijn fiets moest springen en ik in de graskant op alle mogelijke manieren de kramp uit m'n benen probeerde te krijgen wat uiteindelijk ook wel lukte en in een slakkengang reed ik naar het clubhuis waar de rest vreemd opkeek dat ik zo laat binnen kwam.

Onder het genot van een drankje werd de tocht geëvalueerd. Waarna ik al wat minder moeizaam naar huis reed om me een beetje op te knappen want deze Hobbeltjestocht had er aardig ingehakt.

Rondje Hoek

Even kijken hoe Hoek van Holland er bij ligt. Tot zo.

— Patrick Coers (@FietspaT) 22 maart 2014

Hangend en gapend zat ik vanmiddag op de bank me af te vragen wat te doen. In eerste instantie had ik het idee om een rondje te gaan fietsen maar erg fit voelde ik me niet. Totdat me vriendin me vroeg wat ik ging doen. Ik mocht wel gaan fietsen zei ze. Ondanks dat ik me niet echt fit voelde, sprong ik op, vulde een bidon, pakte een banaan, kleede me om en ging op pad. Op de vraag waar ik heen ging, antwoorde ik: een rondje Hoek van Holland. Ik mocht wel haast maken, want het was al half twee geweest en het rondje wat ik in mijn hoofd had zitten was al gauw 90 km.

Ik verliet Zoetermeer via de A12. Waarbij het me opviel dat het behoorlijk hard waaide. Met gemak reed ik boven de 30 km/u. Bij de Rotte koos ik er voor om maar onderlangs te rijden om krachten te sparen. Na wat klimwerk bij het Bergse Bos kwam het echte werk. Tot Hoek van Holland was het zwoegen. Op de Kandelaarbrug hadden diverse fietsers de grootste moeite om op de fiets te blijven. Verderop kreeg ik zelfs een stevige regenbui over me heen die behoorlijk koud was.

Harken voor beginners. Dit doet me denken aan #DeLosser. Die...

Harken voor beginners. Dit doet me denken aan #DeLosser. Die klimt zo als hij een viaduct moet oprijden

from Tumblr http://ift.tt/1cPI7xw

via IFTTT

Melkflessen

Afgelopen weekend was het weer zover. Er was weer een overvloed aan melkflessen te bewonderen. Daarmee bedoel ik niet die glazen dingen waar dat witte goedje, afkomstig van koeien in wordt gedaan. Nee het gaat om de benen van de wielertoeristen. De blote benen van wielertoeristen. De bleke, ongetrainde, blote benen van wielertoeristen. Je kan er de klok op gelijk zetten in deze periode, dat wanneer er één zonnestraal aan de hemel staat men massaal in korte broek op pad gaat. Zelfs als het slechts een graag of elf is en de wind het nog wat kouder maakt. Meestal gaat het dan om onervaren fietsers. De ervaren fietsers houden een graad of zestien aan wanneer ze hun blote benen aan de buitenwereld tonen.

Maar goed. Ik kon mijn lol op en iedere Melkfles lekker uitschelden voor gek. En wellicht zullen de Melkflessen thuis wel denken dat ze lekker getraind hebben vanwege de pijn in hun benen.

Joekelen rondom Pijnacker

Tegenwoordig is er bij de MTB ook een lijst met voorrijders die om toebeurt moeten voorrijden. Fanatiek als ik ben heb ik me ook op de lijst laten zetten. Na wat puzzelwerk had ik een rondje verzonnen met de naam Joekelen om Pijnacker. Helaas moest ilt de route omleggen omdat de Boezemweg afgesloten waardoor er meer kilometers asfalt in kwamen. Volgende keer beter.

Ik ga even Pre-Joekelen. Tot zo. #HupMTB

— Patrick Coers (@FietspaT) 14 maart 2014

Draaien en keren om Zoetermeer

Afgelopen vrijdag was er weer het gebruikelijke vrijdagmorgen rondje gepland. En deze keer had ik geluk, de zon scheen en de temperatuur was ook aangenaam. Reden genoeg om op pad te gaan voor de gepland 150 minuten duurtraining. Om niet voor verassingen te staan, ik moet om 12 uur weer op het schoolplein staan om mijn jongste dochter op te halen, kies ik altijd voor een rondje om Zoetermeer. ER zit wel wat variatie in met wat heen en weer rijden kom ik best aan wat kilometers. Het mooie is dat ik constant kan doorrijden. Er zit niet één verkeerslicht in en slechts 4 voorrangskruisingen. De wegen en fietspaden zijn veelal recht en breed, dus ik kan er lekker de tempo inhouden.

Het Brommertje

Het is al weer wat jaren geleden dat ik met Eelco de N206-prijs Zoetermeer reed. De naam van deze rit is een parodie op de E3-prijs Harelbeke maar de route komt in grote lijnen overeen met de Geestgrondentocht. Grote kans trouwens dat we die route aan het controleren waren, maar dat weet ik niet meer. Het was een mooie fietsdag en ook over onze conditie hadden we niet te klagen. Het was in die periode dat je een voorjaarsklassieker moest rijden met een bodywarmer en sokken over je schoenen. Daarvoor kochten we speciaal skisokken voor waar we vervolgens gaten in knipte voor de schoenplaatjes. Eelco had zelfs speciale Northwave sokken waar al keurig afgewerkte gaten in zaten. En die krengen waren best duur. Voor één zo'n paar sokken kocht je bij de Favoriet wel 10 paar skisokken. Maar goed het zag er wel gesoigneerd uit, dat dan weer wel. Maar nu wijk ik te veel af van het verhaal

Grotere kaart weergeven

Verkenningsritje met de MTB

Omdat ik 16 maart moet voorrijden bij de MTB groep. En om niet voor verassingen te komen staan en ik nog al at in petto heb ben ik maar even op verkenning gegaan en zo weer leuke plekje ontdekt.

Je kan ook gewoon op een geluidswal rijden en meteen maar een Selfi gemaakt

De Proloog, een mooie seizoensopening

Vandaag was de opening van het nieuwe Toerseizoen en dat deden we bij TV Zoetermeer '77 dat in de vorm van De Proloog. En een nieuw seizoen betekend natuurlinjk ook dat je nieuwe sokken voor over je schoenen moet nemen. Dus zo gezegd, zo gedaan en een paar sokken moesten eraan geloven en kregen aan de onderkant een gat ten behoeve van mijn schoenplaatjes en ik kon op pad.

Een nieuw fietsseizoen betekent ook nieuwe sokken over je schoenen http://t.co/K2gYY3J7yZ
— Patrick Coers (@FietspaT) 1 maart 2014

Daarna kon ik op pad naar het clubhuis waar voorafgaand aan de fietstocht de mogelijkheid was tot en gezamenlijk ontbijt. De organisatie had kosten nog moeite gespaard en er een goed ontbijtbuffet neergezet, compleet met croissants en gekookte eieren die nog warm waren.

Het ontbijtbuffet bij de #Proloog was zo uitgebreid dat we het clubhuis van @yvz erbij genomen hebben voor vandaag pic.twitter.com/Jrf16fryRa
— TV Zoetermeer '77 (@toezoe77) 1 maart 2014

De Masoos

Hoewel je het je misschien niet kan voorstellen was er eens een periode dat De Masoos niet uit het Toerpeloton waren weg te denken. De Masoos was een groepje fietsmaten, bestaande uit Jan, Fred, Frans, Kees en Anton. De Masoos beperkte zich niet tot het fietsen in de directe omgeving. De Masoos kon je door heel het land tegenkomen. Sterker nog, door heel Europa. De Masoos hadden een speciaal geprepareerd aanhangertje waar precies vijf fietsen op paste. Daarmee reden ze zelfs de Pyreneeën over van oost naar west. Of andersom.

De Masoos reden nog in het GPS-loze tijdperk. Maar ze hadden geen GPS nodig want De Masoos hadden Jan. En Jan wist overal de weg. Jan verzorgde veelal de routes van De Masoos. Jan wist daardoor overal de weg. Dit in tegenstelling tot Frans. Frans ging ooit met dichte mist fietsen. Na een paar uur was Frans totaal de weg kwijt en bij het binnenrijden van dorp vroeg hij aan een man waar hij was. Het bleek dat Frans weer in Zoetermeer was zonder er erg in te hebben. Ik heb ooit met een uitgepijlde toertocht meegemaakt dat Frans ons 3 keer heeft ingehaald. Menig Constantheidsrit is door De Masoos gewonnen. Niet omdat ze netjes 25 km/u reden. In tegendeel. Maar ze reden zo vaak fout en moesten terug dat ze uiteindelijk precies op tijd terug waren met wel de dubbele kilometers op de teller. Ook hadden De Masoos gedurende een Constantheidsrit bij de koffiestop alle voorwielen uit de fietsen van de overige deelnemers gehaald en wisten zo een mooie voorsprong op te bouwen. Ook hebben ze wel eens onderweg een brug opengedraaid zodat alle deelnemers konden omfietsen naar de volgende brug.

Je weet beter

Het was weer zo'n dag dat je beter weet. Je weet dat het verstandig was om iet te gaan fietsen. Je weet dat het beter was om thuis te blijven. Je weet dat een blik op buienradar je leerde dat het in de directe omgeving niet droog zou blijven. Maar goed, je verstand is niet alles. Je wilt gewoon even naar buiten. Even lekker een frisse neus halen, de benen laten draaien.In je achterhoofd had je wel dat je niet de geplande 150 minuten duurtraining zou volmaken. Zo'n dag was het dus. Toch heb ik lekker gefietst, even naar buiten, redelijk weer gehad, niet droog maar onderweg zag ik boven Zoetermeer een donkergrijze massa hangen waar ik lekker omheen ging.

Even Zoetermeer rond

Vanochtend was het prima fietsweer, dus nadat de kids nar school waren gauw omkleden en op pad voor een goede twee uur lekker de benen pijn laten doen. Je kan het ook duurtraining noemen. Doel was wel om met een lekker hoog beentempo te rijden en tussendoor de viaducten op te sprinten. Ik had daarvoor een rondje om de stad bedacht met wegen en fietspaden waar ik lekker kon doorrijden.

Even de kilometers onder mijn wielen door laten rollen.
— Patrick Coers (@FietspaT) 14 februari 2014

Eerst reed ik langs de Noordhoverplas op Benthuizen aan. Een groepje hondenbezitters, die hun honden los midden op het fietspad lieten lopen, sprongen, met de honden aan de halsband gauw opzij. Onder hen was de oud renner John van Putten, die in het verleden wel ee andere mening had over honden, iet met eroverheen rijden of zo. Hij moedigde me nog aan door met z'n ballengooier een tik op mijn kont te geven en "Hup doorrijden" te roepen. Nou dat was ik wel van plan, dat doorrijden.
Na Benthuizen ging ik via de Slootweg en Gelderswoude op richting Bent. Dit soort wegen zijn toch heerlijk om te fietsen. Ik reed wel duidelijk voor de wind, want met gemak wist ik een beentempo van zo'n 110 omw/min te rijden. Dat werd wel anders toen ik weer in zuidelijke richting ging. Ik schakelde een tantje lager, reed langs de HSL naar het Bentwoud om daar naar de eerste sprint van de dag te gaan, de Bentwoudbrug. Terwijl ik vol aanzette om tegen de brug op te sprinten kwam uit tegengestelde richt Rob Vandermeer rijden. In het verleden ook Mr. Duinentocht genoemd, maar zoals hij nu op zijn fiets zat zag het er voor hem niet veel belovend uit. Niet dat ik in topvorm ben, maar ik fiets minder dan hij, dat is dus één tegenstander minder.

Ik zag dat @remibike ook druk aan het trainen was voor de #DT — Patrick Coers (@FietspaT) 14 februari 2014

Roubaix-Zoetermeer : 260 km genieten

In het verleden was er bij onze fietsclub de tocht Givet-Zoetermeer. Een 300 km lange tocht vanuit het Franse Givet naar Zoetermeer warbij er om klokslag middennacht werd vertrokken vanuit Givet en we 300 km later aankwamen in Zoetermeer. Zoiets moest weer kunnen vond ik, fietsen vanuit Frankrijk naar Zoetermeer. Maar de tijden waren veranderd. Hele lange afstanden werden er niet meer gereden en het 's nachts fietsen door net het mooiste stukje van de route was ook niet zo'n succes. Daarom ging ik eens kijken naar een plaats wat dichterbij lag. Gewoon, met een landkaart voor mijn neus en een touwtje keek ik richting het zuiden. En wat bleek, Roubaix ligt dichterbij Zoetermeer dan Givet. Na wat rekenwerk kwam ik er achter het een goede 250 km zou zijn om vanuit Roubaix naar Zoetermeer te fietsen. Een rondje door de fietsclub leerde me dat er wel oren waren naar zo'n tocht, reden genoeg om alles op gang te zetten.

De wielerbaan van Roubaix

Harde banden

Dit artikel is ook verschenen in de Fietspraat nr. 2 van Toervereniging Zoetermeer '77

Discussiëren is ons fietsers niet vreemd. Kijk maar eens tijdens het fietsen. Ook tijdens de koffieshop wordt er altijd wel gediscussieerd over een onderwerp op fietsgebied. Soms heb ik het vermoeden dat de koffiestop verplicht is om dan te kunnen discussiëren. Maar ook naast de fiets gaan de discussies gewoon door. Zoek alleen al maar op internet naar de diverse fora op het gebied van fietsen. Maar ook onderling via Twitter, Facebook en Google Plus ouwehoeren we wat af.

De onderwerpen zijn talrijk. De bekendste discussie is wel de Campa vs Shimano discussie. Decennia lang ging het hard tegen hard over welk merk er op je fiets moest hebben. Totdat Sram op de markt kwam. Of over het frame. Hoeveel discussie’s zijn er wel niet geweest over het materiaal waaruit je frame moest bestaan: staal, carbon of aluminium. Nu er meer MTB-ers in de club zijn gaat het ook regelmatig over de grote van het wiel: 26" of 29". En als de discussie een beetje wegebt verzinnen ze gewoon de 27.5". Begint alles weer van voren af aan.

In het wiel van Mathé

Het is al wat jaren geleden dat ik de Bilzenclassic heb gereden. Op verzoek van Martijn en René hadden we deze tocht op de toerkalender gezet van de fietsclub. Ondanks dat het mooi weer was en de tocht door de uitlopers van de Ardennen ging waren we slechts met 5 Toerders van de club aanwezig. Enkele andere hadden, ook geheel begrijpelijk, gekozen voor de Ludo Dierckxens Classic. De rest was thuis gebleven omdat het best eng is om ergens op onbekend terrein te fietsen.

Na het inschrijven in het plaatselijke sportcomplex anex theater, waarbij de theaterzaal was ingericht voor de fietstocht, we verzamelde buiten en wachte op Koen. Hij was vanaf zijn heimat naar Bilzen gekomen en net iets later gearriveerd dan ons. Terwijl we stonden te wachten kwamen er twee renners van de toenmalige ploeg Unibet.com aanrijden om deze tocht als trainingsrit te gaan rijden. Één van de renners was Mathé Pronk. Geen veelwinnaar op de weg maar op de baan wist hij best wat prijzen bij elkaar te rijden.

De jacht van Ted

De 12e Vossejacht was er voor mij één waar ik met een goed gevoel naar terug kijk. Niet dat ik heb gewonnen, maar ik reed weer daar waar ik hoor te rijden, bij de snelle mannen. Maar ook de route was er één om je vingers bij af te likken. Ted had samen met Frans Hakkers wat moois van gemaakt en wisten ons zelf te trakteren om een onbekend stuk land welke we zeker nog eens met een bezoek gaan vereren.

Maar eerst alles eens chronologisch vertellen. Die vrijdagochtend toen ik een rondje voor Floravontuur controleerde zag ik al wat pijlen staan.

@ToonFiets Ik heb al pijlen van @tflecha en @FransHakkers gezien pic.twitter.com/A6LWrYTaDL

— Patrick Coers (@FietspaT) 17 januari 2014

Niet dat ik er heel veel wijzer van werd want achteraf had ik wellicht nog wel heel veel meer pijlen kunnen tegenkomen. Over Twitter gesproken, die ochtend ging het alweer lekker los op Twitter. Over en weer vlogen de Tweets over de jacht die nog zou moeten volgen.

...en toen kon ik in de achtervolging..

Vandaagstond de 11e Vossejacht op het programma, deze werd uitgezet door Gert-Jan en Antoon. Met mijn ervaring weet ik dat het dan niet op kan. Veel stukken land tot je er uiteindelijk groen en geel van ziet. En ook vandaag was het niet anders. Niet dat het erg was want de heren hadden er een prachtige jacht van gemaakt. Toen ik vanochtend de deur uit ging was het best nog fris. Reden genoeg om mijn handschoenen en zelfs mijn overschoenen aan te doen. Aangekomen in het clubhuis bleek ik niet de enige te zijn. Op de inschrijftafel stond een grote doos bananen, gesponsord door Groentekwekerij G.J. van der Kooij. Eigenlijk moest je dan al gewaarschuwd zijn. De uitzetters zorgde voor extra energie welke we met de jacht hard nodig hadden.

Vossejagen!! (@ TV Zoetermeer '77 - @toezoe77) http://t.co/MP1Eih5ydU
— Patrick Coers (@FietspaT) 12 januari 2014

1e Aalsmeerder Vossejacht

Na het succes van de 1e Hoofddorper Vossejacht vorig jaar togen we dit jaar naar Aalsmeer voor een Vossejacht "buiten de deur". John had daar samen met Martijn een jacht uitgezet. De startplaats was de winkel van Martijn. Maar eerst moest er verzameld worden. In het donker reed ik naar het clubhuis. Onderweg leek het wel steeds kouder te worden. Ik had niet gecontroleerd of ik überhaupt mijn handschoenen had meegenomen. Maar met de verwachte 8℃ was dat niet echt nodig, hoewel ik daar nu anders over dacht. Eigenlijk was ik wel een beetje blij dat ik niet op de fiets naar Aalsmeer was gegaan. Hoewel dat met zo'n 40 km niet echt ver is.

Eens kijken hoe dat is, zo'n Vossejacht rijden in Aalsmeer #ZoekDeVos
— Patrick Coers (@FietspaT) 5 januari 2014

Uitzetten van een Vossejacht.

Afgelopen weekend was het mijn beurt om de Vossejacht uit te zetten. Samen met Frans en Eelco broede ik plannen uit welke ik al een paar jaar had. Het eerste was om de jacht te laten starten in het theater. Een ander plan was om de jagers twee keer een (bijna) identiek rondje te laten rijden. Ik bedacht de nodige varianten van routes, waarbij er ééntje naar het Bentwoud zou gaan. Uiteindelijk koos ik voor een rondje Noord Aa, Vlietland.
Wegens tijdsgebrek kwam dat korte rondje me wel goed uit. Het scheelt je bijna de helft van de tijd, maar ondanks dat ben je er nog wel 4 uur mee bezig. Het eerste deel deden we op vrijdagavond. Het eerste deel door de stad was geen probleem. Maar in het donker over het strand was toch een heel avontuur. Dat gold ook voor een lusje achter Stompwijk. Waarbij ik er van was overtuigd dat er een brug was het weiland in. In eerste instantie vond ik hem niet, maar uiteindelijk vond Frans hem. Ik stond er 3 meter vandaan.

Nu vonden we het genoeg. De rest zouden we zondagochtend doen. Om 5 uur ging ik op pad. Eerst zou ik een emmer wegzetten. De start zetten bij het Theater. Daar was het een drukte van belang met een hoop gelal van het stapvolk. Vervolgens reed ik door naar Frans en gezamenlijk gingen we op pad naar Stompwijk. Daar gingen we verder waar we gebleven waren. Een paar Stompwijkers, net uit de kroeg kregen van Frans tekst en uitleg over wat we aan het uitspoken waren. Maar of het allemaal bij ze is doorgedrongen betwijfel ik.